Tagarchief: Beakendyk

Nog even spiegelen

Geplaatst op door

Nadat we de Sterrenschans hadden bekeken, was het de hoogste tijd om een eind aan onze fotokuier te maken. Het waren steeds betrekkelijk korte stukjes geweest, maar vele kleintjes maken ook hier één grote. En dat was nu vooral goed te voelen in mijn bovenbenen. Ik was dan ook blij om al snel even te kunnen zitten op het bankje waar we op de heenweg aan voorbij waren gelopen …


Terwijl Jetske haar camera nog regelmatig liet klikken langs de bosrand, droomde ik even weg bij de weerspiegelingen op het grote ven. Terwijl ik bezig was met de boomstammen, dook er plotseling een vogel op uit het water. Zo te zien was het een dodaars, die even snel weer verdween als hij eerder verscheen. Een boomstronk in het water zette me nog even op het verkeerde been. En toch kreeg ik de dodaars nog even weer te zien …

Gelukkig had ik mijn fotomaatje de laatste etappe aan mijn zijde. Stevig gearmd was het nog een flinke klus om weer bij de auto te komen. Nadat ik mezelf in de auto had gehesen en Jetske haar uitrusting had opgeborgen, toerden we richting Drachten. Onderweg waren we het erover eens dat het ondanks het saaie grijze toch weer een mooie dag was geworden …

In een holle boom

Geplaatst op door

Van de vele uitstulpingen van de oude beuken heb ik gisteren al het een en ander laten zien, vandaag nemen we even een kijkje in de enorme holte van een van de bomen …


Aan de buitenkant is zo ongeveer elke vierkante centimeter van die bomen interessant, maar aan de binnenkant van deze boom is dat niet veel anders. Het zal op termijn wel tot de dood van de oude beuk leiden, maar op dit moment is het echt een feest van vormen, kleuren, structuren en vraatsporen in de holte van die boom …

Tijd om onze weg weer te vervolgen. Als je vanaf dit punt de Beakendyk in noordwestelijke volgt, kom je na ongeveer 1 km uit bij ‘de dansende bomen‘ (Google Maps). Maar dat was nu niet het plan, het was tijd om terug te gaan naar de Romeinse Sterrenschans om ter plekke de geschiedenis daarvan uit de doeken te doen …

Terug langs de oude beuken

Geplaatst op door

Vanaf het vennetje liepen we terug naar het kruispunt van paden met de oude beuken. De stam met de zwammen wees ons de weg …


Al snel waren we terug bij de grootste van de oude woudreuzen. Ditmaal richtte ik mijn camera eerst eens op het enorme wortelstelsel dat deels bloot ligt. We kunnen wel stellen dat deze beuk op grote voet leeft …


Een massa stoere, massieve wortels heeft deze beuk al ruim 270 jaar overeind hebben gehouden en voedsel uit de bosbodem gehaald om de boom al die jaren te blijven voeden …

Maar ook hogerop is er van alles te zien. De boom, die bijna uit meerdere stammen lijkt te bestaan, wordt rondom gesierd door een keur aan uitstulpingen …

Maar het zijn niet alleen uitsteeksels die de aandacht trekken, morgen duiken we een enorme holte van één van de reuzen in …

Bij een vennetje

Geplaatst op door

Er ontgaat Jetske maar weinig wanneer we samen op pad zijn. We waren dan ook nog niet eens uitgekeken op de oude beuken, toen ze me vroeg of het klopte dat er een stuk verderop een vlonderbrug over een glinsterend vennetje te zien was (Google Maps) ...


Ik had al ingecalculeerd dat we daar ook nog even naar toe moesten nu we hier toch waren, want dit is echt een prachtig vennetje. Maar ik voelde ook dat het langzamerhand een uitdaging begon te worden om straks terug te kunnen lopen. Ik maakte de inschatting dat het net zou kunnen …


Ik heb hier in het verleden al diverse keren gezeten om wat te spelen met de weerspiegelingen die er vanaf het bruggetje rondom te zien zijn. Wind is hier maar zelden een spelbreker. En met wat medewerking van zon en wolken is het er nog mooier …

Op de onderstaande foto is te zien dat de weerspiegelingen aan de zuidkant van het bruggetje werden gebroken door waterplanten. Maar aan de noordkant waren ze vrijwel perfect …


Nadat ik wat foto’s had gemaakt vanaf het bruggetje en vanaf de andere kant van het ven, ben ik lekker op het bankje gaan zitten, dat op de oostelijke oever van het vennetje staat. Dat gaf me de kans om ook zittend op het bankje nog even wat te spelen met de weerspiegelingen …

Jetske vermaakte zich intussen wel, zij was aan een verkenningsrondje langs de randen van het ven begonnen …

Vijf eeuwenoude beuken

Geplaatst op door

Hoewel Jetske nog niet leek te zijn uitgekeken bij de schans wist ik haar toch mee te tronen. Bij de eerste kruising van paden staan een stukje verderop langs de Beakendyk een paar eeuwenoude beuken, die je bij een bezoek aan dit gebied zeker gezien moet hebben (Google Maps). De vijf oude beuken zijn waarschijnlijk omstreeks 1750 geplant in opdracht van Jonkheer Burmania van landgoed ‘de Slotplaats’. Als je om de dikste beuk heen wilt lopen, ben je al snel tien grote passen onderweg …


Ruim 270 jaar oud … Als deze beuken nu eens zouden kunnen vertellen wat ze hier zoal hebben gehoord en gezien. Ze hebben hier bijvoorbeeld ieder jaar de ‘hannekemaaiers’ nog over de Beakendyk voorbij zien trekken. Deze ‘hannekemaaiers’ waren seizoensarbeiders uit Duitsland, die in de 17e tot de 19e eeuw in de zomer lopend naar Nederland kwamen om op het land te werken. De paden die zij namen, lagen op hoger gelegen zandruggen. Omdat het onderweg gevaarlijk kon zijn, reisden de hannekemaaiers in groepen. Zij waren van wezenlijk belang voor de vorming van de oude handelsroute die over de Beakendyk in Bakkeveen liep. Dit pad heeft daarom een grote landschappelijke en historische waarde en maakt deel uit van het Hannekemaaierspad, een wandelroute gebaseerd op het oude netwerk van de maaiers …

Terwijl we de grootste van die majestueuze reuzen stonden te bewonderen – kijk eens naar de omvang van die boom met Jetske ernaast – kwamen er twee wandelaars voorbij. We raakten aan de praat raakten, waarbij één van de mannen vertelde dat hij gids was geweest op het landgoed. Hij wist dan ook meer te vertellen over geschiedenis en natuur in het gebied dan ik kon onthouden, maar een deel van zijn verhaal heb ik intussen in deze tekst verwerkt …

Eén van de vijf oude beuken heeft intussen helaas het loodje gelegd en een tweede lijkt er ook niet best aan toe te zijn. De meest imposante boom is al eens uitgeroepen tot ‘mooiste boom van Fryslân’. Vorig jaar werd hij genomineerd als ‘mooiste boom van Nederland’. Omdat hij die titel niet heeft gekregen, moet hij dit jaar nog maar eens op herhaling, lijkt me.

Ik sluit dit hoofdstuk af met een foto uit oktober 2007. De beuken stonden er toen nog net wat beter bij, maar het verval was al begonnen …


Intussen had Jetske verderop alweer iets interessants gezien, dus we moesten weer doorrrrr …

Langs de Beakendyk

Geplaatst op door

Terwijl we van It Heechsân naar Bakkeveen reden, herinnerde ik Jetske aan de fotokuier die we eind december – ook al op een grijze dag – hadden gemaakt bij de slotboerderij van landgoed de Slotplaats bij Bakkeveen. Jetske heeft daar begin januari al een paar logjes over gepubliceerd, mijn verslag daarover wacht nog steeds op het juiste moment. En dat zou nu best eens dichterbij kunnen komen …


Hoe dan ook, ik besloot Jetske nu een ander deel van het landgoed te laten zien. Vanaf de Duerswâldmerwei liepen we over het fietspad langs de oude Beakendyk (Google Maps) in noordwestelijke richting langs een ven. Op de oever van het ven was een nieuw bankje geplaatst. Zei ik ‘bankje’ …? Nee, dit is een forse en hoge bank waar ik met mijn 1.95 m zelfs met mijn onderbenen vrij kon bungelen. Niet dat ik dat op dat moment heb gedaan, want we moesten eerst nog even een stukje doorlopen …

Een klein stukje verderop ligt links van de Beakendyk een oude schans in het landschap, de zogenaamde Romeinse Sterrenschans. Dit was een van de dingen die ik mijn fotomaatje wilde laten zien. Ze stortte zich meteen op het fotograferen van het nieuwe informatiepaneel bij de schans …


Daarna liepen we door naar een kijkplatform naast het fietspad, dat het publiek een betere blik op de schans moet geven. Daarvoor vind ik het platform overigens rijkelijk laag. Om het patroon van de schans goed te kunnen zien, kun je het best even op Google Maps kijken …

Op de geschiedenis van die oude schans kom ik in een vervolg nog terug. Nadat Jetske wat had rondgekeken en ik mijn onderdanen zittend op een bankje op het platform weer even rust had gegeven, stelde ik voor om nog een stukje verder te lopen. Daar wilde ik Jetske een aantal eeuwenoude beuken laten zien, dus we moesten weer doorrrr …

Tot de dood ze scheidt

Geplaatst op door

Het restant van de tak die al voor 2006 van de dikke boom was afgebroken, wordt door de natuur gestaag verder afgebroken …


Waar ooit die dikke tak in zijn geheel aan de boom zat, zit nu een gapend gat …

De stomp van de tak die recenter is geamputeerd ziet er ook niet echt gezond uit. Daar lijkt zich een zwammenkolonie te hebben gevestigd. Hoewel ze er aan doen denken, lijken het geen elfenbankjes te zijn. Ze zien er in ieder geval heel anders uit dan de elfenbankjes in onze tuin. Over wat voor zwammen het wel zijn, geeft Obsidentify geen duidelijkheid …

Diverse bomen zoals o.a. de beuk hebben het momenteel zwaar in ons veranderende klimaat. Veel bomen redden het niet en beginnen vanaf de bovenkant langzaam af te brokkelen, andere bomen worden noodgedwongen gekapt om gevaarlijk situaties door vallende takken te voorkomen. Hoe het met deze twee ook verder gaat, het lijkt me duidelijk dat ze elkaar tot steun zullen blijven tot de dood hen scheidt …