Zoals elk jaar heeft Aafje weer een net over de vijver gespannen vanaf het moment dat de eerste herfstbladeren begonnen te vallen. Door de regen van de afgelopen dagen is het deels in het water gaan hangen. Ik vind het vaak wel een mooi object om even wat abstracte foto’s te maken …
Meer dan een enkele paddenstoel en wat licht gezwam heb ik niet gezien in het bos. Herfstbladeren echter des te meer. De droge bladeren op de bosbodem knisperden dat het een lust was. Maar er hingen toch ook nog veel kleurige bladeren aan bomen en struiken. Dit leek me een mooie serie om de week rustig mee te beginnen …
Vandaag is het 20 jaar geleden dat ik In de aanloop naar de geboorte van onze oudste kleinzoon ben begonnen met bloggen. Het was ook precies een jaar, nadat ik de diagnose MS had gekregen. Op zoek naar een manier om daar fysiek en mentaal zo goed en gezond mogelijk mee door het leven te gaan, leek het me een goed plan om dagelijks een wandeling in de natuur te maken en daarvan in woord en beeld verslag te doen op mijn blog ‘Afanja’s kuierkiekjes’. Dat idee werd van harte ondersteund door mijn toenmalige neuroloog. Hieronder staat een aantal foto’s die ik in de laatste week van oktober 2005 heb gepubliceerd op mijn eerste weblog …
Meer dan 10 jaar lukte het ook echt om vrijwel dagelijks naar buiten te gaan en ergens een stuk te wandelen en onderweg wat te fotograferen. Wel werden de afstanden steeds wat korter, maar dat was op zich ook niet zo gek. De bijkomende kwaal Acnes heeft me vanaf 2016 geen goed gedaan. Heftige zenuwpijn maakte gedurende een aantal jaren enigszins normaal functioneren vrijwel onmogelijk. Vanaf die tijd is er ook paar maal voor langere tijd een gat op mijn weblog ontstaan …
Nog steeds probeer ik regelmatig even de natuur in te gaan om te fotograferen. Maar dat komt er niet elke dag meer van, daarvoor is de MS intussen te ver gevorderd. De ene dag is daarbij de andere niet, maar eerlijk is eerlijk, ver kom ik meestal niet meer bij de auto vandaan. Daarom werd het tijd om weer eens op zoek te gaan naar een nieuwe prikkel om weer een nieuw perspectief te krijgen. Daarover morgen meer …
Om het mooie weer nog maar even mee te pakken, ben ik gisteren even naar de Leijen gereden. Onderweg naar de vogelkijkhut maakte ik een praatje met een jonge vrouw, die er net vandaan kwam. Ze liet wat foto’s zien van o.a. een voorbij vliegende roerdomp, een kiekendief en twee zeearenden die een tijdlang op het eilandje hadden gezeten. Bij het afscheid zei ik met een knipoog, dat ik toch wel hoopte dat ze nog wat voor mij had overgelaten …
Even later zat ik in de hut. En het moet gezegd, ik zat er goed, maar na enige tijd werd het toch wel saai. Er gebeurde vrijwel niets. Gelukkig had ik drie weken geleden meer geluk, toen liepen er vlak voor de hut drie waterhoentjes over de bladeren van de waterlelie en de gele plomp. Kijk eens naar die enorme poten. Ik vond het heel vermakelijk …
Gisteren bleef het stil rond de vogelkijkhut. Er vlogen eens een paar eenden voorbij en er dook een grote stern buiten het bereik van mijn camera in het water. Dat was het wel zo ongeveer. Ik moest me tevreden stellen met een foto van een paar aalscholvers, die de plek hadden ingenomen van de zeearenden in de laatste boom van het eilandje …
Mei inoar poatsje baaie …
Samen pootjebaden …
Maandag was de hazelaar nog goeddeels gevuld met hoofdzakelijk geel gekleurde bladeren. ’s Zomers ben ik blij met dat volle, dan groene bladerdek, omdat het koelte brengt. Nu de winter voor de deur staat is wat minder blad en wat meer licht in de tuin wel weer lekker …
De passage van storm Conall gisteravond kwam als geroepen om dat licht in de tuin terug te brengen. Toen ik vanmorgen de tuin in liep, zag ik meteen dat de meeste bladeren intussen een ander plekje hebben gevonden. Bijkomend voordeel van de vliegende storm is dat de meeste bladeren buiten onze tuin terecht zijn gekomen. Veel opruimwerk hebben we er dus niet meer van …
Een koolmeesje zat tussen de laatste bladeren in de hazelaar om zich heen te kijken. Hij had weer uitzicht, en hij zag dat het goed was …
Ik begin het laatste deel van mijn fotokuier bij Heidehuizen met een paar foto’s van het fietspad. Er lag een gevaarlijk glibberig laagje bladeren, maar gelukkig liet de bladblazer zich nog niet horen …
Daarna verliet ik het pad om mijn weg te vervolgen door het bosperceel links van het pad. Veel paddenstoelen vond ik niet meer, de mooiste waren een setje elfenbankjes. Maar ook een mooi oplichtend takje met herfstbladeren en een kikker, die plotseling voor mijn voeten weg sprong, stemden me vrolijk …
Nadat ik al de hele herfst tevergeefs op zoek was geweest naar een mooie vliegenzwam, vond ik uiteindelijk dit kleine ding nog. Eind goed, al goed. Daarmee kon ik die zoektocht nog ruim voor het eind van de herfst afronden. Tevreden liep ik terug naar de auto …
Afanja's Weblog 