Eind juli heb ik hier voor het laatst iets verteld over het bezoek dat Jetske en ik aan de haven van Lauwersoog hebben gebracht. Daarna ben ik overgegaan op de zomerprogrammering. Vandaag pak ik de draad van dat bezoek weer op …
In de haven van Lauwersoog troffen we naast de viswerkplaats ook de plek aan waar de vis kan worden verorberd: restaurant ’t Ailand. Strandvissers Jan en Barbara Geertsema serveren hier hun eigen vangst en die van hun collega’s. ’t Ailand is ook de uitvalsbasis voor de waddentochten die zij organiseren. Tot slot bestieren ze ook de viswerkplaats, waar workshops worden gegeven …
We hebben onze camera’s daar nog eens goed aan het werk gezet, want we raakten niet uitgekeken op hetgeen er zoal was uitgestald en aan de muren hing …
Eigenlijk zou ik moeten zeggen ‘De bordjes zijn weer vervangen‘. Het begint namelijk gewoonte te worden, dat ik iedere warme zomer weer het nodige aan kracht moet inleveren. Ook dit jaar was het weer flink raak. Zo lang de warmte aanhield, lukte het nog wel om in rustig tempo gewoon mijn dingen te blijven doen. De kille en regenachtige week die in september op de warmte volgde, was er echter teveel aan. Dat was reden om me even helemaal terug te trekken en internet even helemaal te laten voor wat het was …
Ik was te moe om wat dan ook te doen. Zelfs het weblog van mijn fotomaatje Jetske, heb ik de afgelopen anderhalve week niet gelezen. Terwijl we gistermiddag tijdens onze eerste gezamenlijke fotokuier sinds eind juni genoeglijk zaten bij te praten, heb ik Jetske beloofd om deze week de draad weer op te pakken. Deze eerste bijdrage is de aanzet daartoe …
Een vast ritme zal er nog niet direct in zitten. Zowel met schrijven als met lezen doe ik het voorlopig nog even rustig aan. Aan goede wil ontbreekt het niet, maar het gaat het me zeker niet lukken om al jullie blogs van de afgelopen tijd alsnog te lezen. De komende dagen hoop ik wat gemiste kansen om er eens uit te vliegen in te kunnen halen met nog eens een ritje op de iLark …
In een volgend blogje kom ik terug op de teksten en de prachtige buizerd, die ik gisteren in het voorbijgaan heb vastgelegd.
In mijn enthousiasme om de foto’s van de bruine kiekendieven bij de Jan Durkspolder te delen, ben ik vorige week helemaal vergeten te vertellen van een kleine passage tussen beide vogelkijkhutten door. Terug bij de auto heb ik bij de Leijen namelijk nog even een paar foto’s gemaakt van het kunstwerk ‘Grutsk’, de nieuwe picknicktafel en vooral de nieuwe bordjes die erbij geplaatst zijn …
Er sneuvelt wel eens een boom die je lief is, b.v. door storm, ziekte of ouderdom. Een groepje inwoners van het dorp De Tike gaf een boom uit hun dorp een tweede leven. Dit kunstwerk, dit bouwwerk, dit project of hoe je het wilt noemen, staat aan het eind van het doodlopende weggetje Doktersheide (Google Maps) langs het fietspad richting Eastermar aan de westkant van de Leijen …
Trots
Bedacht en gemaakt door een groepje inwoners van De Tike
Wij zijn erg blij met en trots op onze bomen
Trots
Wakker worden met de kop vol zweet en hars uit een groene droom van takken blad en boom en bij de koffie nog steeds denken dat het niet zo ging echt niet zo was
Maar dan in ‘t monster van blik en wielen op naar ‘t werk die leegte van de kale koppen de schrik van weg die schaduw en weg die stammen houten tranen gebroken bomen gezaagd zonder afscheid
Maar deze grote jongen van hout van hier van u van mij blijft bont en blijft bij ons de reus die roept en schreeuwt het uit geeft iedereen een kus zo trots.
Andries de Jong / juni 2019 (Vertaling: Jan K. alias Afanja / juni 2020)
Het kunstwerk zelf had ik twee jaar geleden al eens gefotografeerd, maar het was me nu even te doen om de nieuwe bordjes die erbij geplaatst zijn. Het zijn prachtige bordjes, die een stuk beter in het hele plaatjes passen dan de oude bordjes. Maar ik heb wel zo mijn twijfels over de weerbestendigheid ervan …
Eenmaal op It Eilân aangekomen, was goed te zien dat er maar een centimetertje sneeuw was gevallen. De licht besneeuwde paden en de groene vlakte leverden een fraai beeld op …
Voor een wandeling over de kale vlakte hadden mijn onderdanen die dag volstrekt onvoldoende draagkracht, daarom maakte ik rechtsomkeert, zodat ik de pont eens wat nader kon bekijken …
Behoedzaam waagde ik me stapje voor stapje op het in ’t zonlicht glanzende metalen dek …
Eenmaal aan boord spreken de foto’s verder voor zichzelf …
Niets over fietsers of voetgangers op de bordjes, er restte me dus niets anders dan maar weer over de brug terug te lopen …
Terug op ‘de vaste wal’ beklom ik het uitkijkplateau om nog even een paar foto’s te maken. Op dat moment kwam er beweging in de pont …
Afanja's Weblog 