Krakeenden in De Deelen

Na de eerste stop van de dag aan het begin van De Deelen vervolgden we onze weg naar de parkeerplaats aan het eind van de weg. Daar vandaan maakten we twee hele korte kuiertjes door de nevel die tussen de bomen en boven het water hing …

Aan de overkant van het petgat zagen we een eend van wal steken. “Krakeenden,” fluisterde Jetske me meteen toe. Al snel verscheen er een tweede exemplaar, korte tijd later gevolgd door nog een paartje. Gevieren vervolgden ze hun weg over het stille en nevelige water in De Deelen …

Een grote gerande oeverspin

Terwijl we ons klaar maakten om naar een volgend project in het Waterloopbos te gaan, zag ik dat er bij de wateruitlaat van het schaalmodel van de Maascentrale een paar eenden zaten …

Mevrouw eend zat zich te poetsen, waarna ze een schalkse blik naar de camera leek te werpen …

Meneer eend lag een paar meter verderop in het water en was op zoek naar lekkers …

Een stukje verderop wachtte opnieuw een verrassing. Daar wees Jetske me op een joekel van een spin, die op het wateroppervlak dreef. Het is de grote gerande oeverspin. Dit is een in Nederland vrij zeldzame spin, die o.a. voorkomt in het moerassige veenweidegebied in Fryslân en in de Weerribben en De Wieden in de kop van Overijssel. Dat hij ook in het Waterloopbos leeft, toont opnieuw aan dat er met de waterkwaliteit in dit bijzondere bos niks mis is … 

Op zoek naar weidevogels

Donderdag ben ik voor het eerst dit jaar op zoek gegaan naar weidevogels. Zoals de laatste jaren gebruikelijk is geworden, ben ik daarvoor naar de Surhuizumermieden (OpenStreetMap) gereden …

In eerste instantie leken er nog helemaal geen vogels te zijn. Pas toen ik flink inzoomde, zag ik in de verte in en rond het water o.a. grutto’s, kieviten en smienten. Het viel me niet echt mee. Ze zaten erg ver weg en er leken vooral aanzienlijk minder grutto’s te zijn dan voorgaande jaren. Ook de kemphanen heb ik gemist …

Afijn, het is nog vroeg in het jaar, voorgaande jaren was ik er meestal een week of twee later. Ik ben in ieder geval blij dat ze er weer zijn. De komende tijd zullen ze zich wel verder verspreiden over de landerijen en laten ze zich van dichterbij zien …

Niet altijd

‘Alle eendjes zwemmen in het water,’ aldus het kinderliedje. Maar ze zwemmen niet altijd hoor …

Ze liggen zo te zien ook maar wat graag lekker in de onderwal van een kanaal te genieten van de zon …

Verderop langs het Stroomkanaal lagen – verdeeld in kleine groepjes – nog veel meer eenden …

Eenden in de mist

Voor de tweede serie in de mist heb ik een iets ander standpunt gekozen aan de waterkant bij it Krûme Gat tussen Smalle Ee en De Veenhoop …

Ik verlegde hierbij het accent wat naar de kunstmatige eilandjes en de eenden die zich daarop en daar tussen ophielden …

Maak er een mooie dag van. Ik ben vandaag wat minder online, want ik ga met mijn fotomaatje de mist in ...

Een plas vol smienten

Na een ritje door de omgeving heb ik gisteren aan het eind van de ochtend een fotokuiertje gemaakt over het onverharde deel van de Geau in de Jan Durkspolder. Toen dat niks opleverde, heb ik me maar even teruggetrokken in de grote vogelkijkhut om mijn boterhammen op te eten …

De plas rond de grote vogelkijkhut in de Jan Durkspolder lag net als voorgaande jaren weer vol smienten. Ze maakten weer goed duidelijk waarom ze ook wel fluiteenden worden genoemd. Het gefluit was bijna geen moment van de lucht met zoveel smienten bij elkaar …

Ze lieten zich vanuit de zuidwestelijke kant van de plas voortdurend met de wind meedrijven in noordoostelijke. Zodra ze in de buurt van de vogelkijkhut kwamen, vlogen ze vaak in koppeltjes of in kleine groepjes terug naar het zuidwesten, waar ze zich weer tussen de rest nestelden. Door hun drang om vroegtijdig terug te vliegen kon ik ze niet dichterbij krijgen dan op de laatste foto van vandaag …

Stille spiegelende wateren

Dankzij het windstille weer en maar een klein aantal bezoekers in het gebied was het wonderbaarlijk stil in de Deelen vrijdagochtend …

Het spiegelende oppervlak van het eerste petgat liet geen rimpeling zien. In het tweede petgat werd de perfecte spiegeling alleen licht in beroering gebracht door een paar eenden, die op en rond een drijvende tak rustten …