Eind juli heb ik hier voor het laatst iets verteld over het bezoek dat Jetske en ik aan de haven van Lauwersoog hebben gebracht. Daarna ben ik overgegaan op de zomerprogrammering. Vandaag pak ik de draad van dat bezoek weer op …
In de haven van Lauwersoog troffen we naast de viswerkplaats ook de plek aan waar de vis kan worden verorberd: restaurant ’t Ailand. Strandvissers Jan en Barbara Geertsema serveren hier hun eigen vangst en die van hun collega’s. ’t Ailand is ook de uitvalsbasis voor de waddentochten die zij organiseren. Tot slot bestieren ze ook de viswerkplaats, waar workshops worden gegeven …
We hebben onze camera’s daar nog eens goed aan het werk gezet, want we raakten niet uitgekeken op hetgeen er zoal was uitgestald en aan de muren hing …
Mem groeide na de oorlogsjaren uit tot een gezonde jonge meid. Na de lagere school ging ze naar de huishoudschool, waarna ze aan het werk ging bij Douwe Egberts in Joure. Met enkele van haar vriendinnen uit die tijd heeft ze nog tot voor kort contact gehouden …
Zoals dat gaat, raakte mem in de jaren 50 op vrijersvoeten. Ze leerde een gerenommeerd fietser en koemelker kennen, die aan de andere kant van het Tjeukemeer woonde …
Nadat de verkering tussentijds een tijdlang uit was geweest, stapten heit en mem in september ’57 in het huwelijksbootje …
Een klein jaar later zag ik als eerste zoon het levenslicht. Op de foto hieronder zit ik met mem in tuin bij ons huis aan de Commissiepolle in Echten …
Met dit hek, dat bijna op het hoogste punt van it Reaklif langs het IJsselmeer staat, sluit ik op symbolische wijze een hoofdstuk af. Sinds september 2006 zijn fotomaatje Jetske en ik steeds samen op pad geweest met de auto en de benenwagen. Aan die situatie is met de komst van de iLark een eind gekomen …
Afgelopen vrijdag hebben Jetske en ik na bijna 17 jaar voor het eerst samen een fietstocht gemaakt, Jetske op de fiets en ik op de iLark. Het werd een mooi ritje van ongeveer 23 km over asfalt- en schelpenpaadjes langs zandpaden door het bos- en heiderijke gebied ten zuiden van Drachten. Jetske zei na afloop verrast te zijn, dat ik al die jaren zoveel moois voor haar verborgen had gehouden … 😉
Na het treffen met de beide bruine kiekendieven hielden Jetske en ik het voor gezien in de Jan Durkspolder. Via Oudega en Opeinde reden we huiswaarts, daarbij haalden we tussen Opeinde en Drachten op de Kommisjewei deze bijzondere fiets(er) in …
Terwijl ik met het warme weer af en toe nauwelijks een stap kan zetten, en stilaan op zoek moet naar een manier om me elektrisch te kunnen verplaatsen, gaat deze man staand op een fiets zonder zadel door het leven. Het is een wonderlijke fiets(er) …
Vanaf Firdgum zetten we koers naar Zwarte Haan (Google Maps), een buurtschap aan de voet van de Waddendijk in de gemeente Waadhoeke. Volgens verschillende bronnen is de naam Zwarte Haan ontstaan uit de oorspronkelijke Friese benaming ‘Swarte hoarne’ of ‘harne’. Dit betekent ‘Zwarte hoek’. De benaming ‘Zwarte’ komt voort uit het donkere slib dat hier ooit aangetroffen werd. Later is ‘hoarne’ verbasterd tot ‘hoanne’ wat Fries is voor ‘haan’. Een nabijgelegen boerderij heet nog steeds de ‘Swarte harne’ …
De toegang naar de dijk is zorgvuldig afgerasterd met hekken en een paar kooien met stenen om te voorkomen dat de schapen die de dijk begrazen buiten hun rayon aan het werk gaan …
Eenmaal aan de andere kant van het hek staan we tegenover ‘de Slikwerker’, een bronzen beeld van een landwerker ter ere en nagedachtenis aan de mannen die Het Bildt hebben ingepolderd. Met niet meer dan schop en kruiwagen werden de Oude- en Nieuwebildtdijk rond resp. 1505 en 1600 aangelegd en werden de polders drooggelegd …
De teksten op het monument en op een bordje bij de ingang zijn niet opgesteld in het Fries of het Nederlands, maar in het Bildts. De streek waar we hier zijn, heet ‘Het Bildt’, deze naam verwijst naar het ontstaan van het land hier als aangeslibd op ‘opgebild’ land. Het waren vooral dijkwerkers uit Zuid-Holland die vanaf 1505 dijken bouwden rond Het Bildt. De nakomelingen van deze Zuid-Hollanders vermengden hun taal met het Fries. Daarom is het Bildts dat hier gesproken wordt in feite een Hollands dialect …
Het eerste dat we op de kruin van de dijk te zien krijgen, is een informatiepaneel. Daarachter strekt zich de schier oneindige wereld van het Wad uit …
Een stukje verderop in westelijke richting staan twee monumentale banken. Jullie kennen mij intussen, een bankje of in dit geval een mooie monumentale bank, heeft altijd een bijzondere aantrekkingskracht op me. En dus wandelde ik al fotograferend die kant op. Beide banken waren volledig vrij, en dus nestelde ik me lekker op de linkse van de twee banken met zicht op het Wad …
Vooral het spel van licht en schaduw op verschillende bouwwerken tekende tijdens deze mooie najaarswandeling de sfeer in de Ecokathedraal. Springbalsemien, kardinaalsmuts en een mooi herfstblad zorgden met hun rode tinten voor fraaie kleurelementen tussen al het groen.
De verrassing van de dag was ditmaal een fiets die (tijdelijk) een plekje in de Ecokathedraal had gekregen …
Gisteren waaide je met je hele hebben en houden bij een graad of 15 van de weg weg. Vandaag begon de lucht na een kille en grijze start rond het middaguur open te breken, en vanaf een uur of drie werd het zowaar aangenaam op het terras. De zomer dient zich aan, voordat ze gemaaid worden nog maar snel even genieten van de kleurrijke pracht in de bermen en de laatste kruidenrijke stukjes land …
Afanja's Weblog 