Jongens blijven jongens

Ik kom tot een afronding van ons dagje in het riet bij rietsnijder Klaas Jan en zijn oom Errie. Maar eerst kijken we nog even bij de jonge rietsnijders, die we al eerder aan het werk zagen. Zij waren nog bezig met het verbanden van de laatste ruigte …

Rhena vond het allemaal prima, die lag nog steeds lekker op haar eigen hoopje ruigte in de zon. Natuurlijk moest het vuurtje nog even worden opgepookt, voordat het zou doven. En dan blijven jongens tussen het harde werk door natuurlijk gewoon jongens. Nog even flink poken, even erin springen, het kan allemaal en het moet ook allemaal even gedaan worden natuurlijk …

En dan is het uiteindelijk een kwestie van nog even geduldig erbij blijven, want het vuurtje moet wel goed gedoofd worden. Ook dat hoort erbij als hij net zo’n bevlogen rietsnijder als je vader wilt worden …

Met dank aan rietsnijder Klaas Jan voor de gastvrijheid op de grens van de Weerribben en de Wieden!

Rietsnijders in de dop

De zoon van Klaas Jan en hun hond Rhena zijn als het even kan graag bij Klaas Jan in het rietland. Rhena zoekt vaak een lekker bosje riet uit om te gaan liggen. En daar krijgt hij vaak gezellig even bezoek …

Rietsnijders kunnen vaak bogen op een jarenlange familietraditie in het werk. Klaas Jan heeft het werk als kind geleerd van zijn opa. Vorige week vrijdag kreeg Klaas Jan hulp van een oom. Die oom had zijn kleinzoon meegenomen. De beide jongens kennen elkaar ook, zij vermaakten zich prima in het rietland. Ze hebben er alle ruimte om te spelen, te rennen en te ravotten …

Maar dat is niet alles, ze maken zich op hun niveau ook nuttig bij het werk. Eerder was al te zien dat er veel afval uit het riet wordt gekamd. Dat riet wordt door de beide jongens verzameld en in brand gestoken. Zo komen de rietsnijders af van de ruigte waar ze niets aan hebben. En zo leren de jongens spelenderwijs meer over de rietteelt …

Dieren op het kerkhof

Tijdens mijn rondje over het kerkhof rond de groene toren van It Heechsân (Google Maps) viel het me op, dat er op diverse graven beeldjes van dieren stonden. Dat is op zich niet zo vreemd, vooral vlinders en vogeltjes zijn geliefde beeldjes op begraafplaatsen …


Op het kerkhof rond de groene toren hier op het Friese platteland was er naast vlinders en vogeltjes ook plek voor o.a. een geit, een koe, een kievit en het nodige pluimvee …

Een frisse ochtendwandeling

Als avondmens ben ik ’s ochtends nooit zo heel vroeg bij de pinken …

Maar als ik eens op tijd op pad ben, dan bevalt dat toch meestal wel goed …

Dat was ook het geval bij deze frisse ochtendwandeling bij It Krûme Gat en het Noordergemaal aan de Bûtendiken tussen Smalle Ee en De Veenhoop (Google Maps)

Na gedane arbeid …

Verkijk je er niet op, het verbranden van dat rietafval is nog knap vermoeiend werk. Een goede verhouding van arbeid en rust is hier van groot belang …

En dus ging Klaas, nadat het vuurtje gedoofd was, even lekker naast Rhena zitten. Jetske maakte gebruik van de gelegenheid door ook wat foto’s van het tweetal te maken …

Zoals te verwachten was, genoot Rhena duidelijk van de aandacht en de knuffels die ze kreeg van haar kleine baasje …

Maar zoals dat gaat in het rietland, na verloop van tijd moet er weer wat gebeuren. Terwijl Klaas zich bij zijn vader meldde, zocht Rhena een lekker zacht plekje voor zijn middagslaapje …

Schaapachtige boa heeft ’t nakijken

De volgende stop was bij de buurtschap Koehool (Google Maps), het kleine vissersdorpje waar na de dijkverhoging van de jaren ’70 nog maar een paar van de originele huisjes zijn overgebleven …

Jetske had het verhaal van ‘de Waadfisker’ natuurlijk al gelezen op mijn blog, maar foto’s van het monument had ze er nog niet gemaakt. Dat heeft ze bij deze gelegenheid wel goedgemaakt …

Omdat ik het beeld en het verhaal al kende, ging mijn aandacht op dat moment vooral uit naar de andere kant van de weg. Daar speelde zich wel een aardig tafereeltje af …

Een vriendelijk groetende wandelaar liep samen met zijn niet aangelijnde hond de dijk op. Daarbij negeerde hij twee borden waarop te lezen was dat honden alleen aangelijnd de dijk op mogen. Dat is op zich tot daar aan toe, maar ik vond het vooral lullig dat hij ook de schaapachtige boa bij ’t hek het nakijken gaf …

Nadat Jetske in fotografische zin rond ‘de Waadfisker’ aan haar trekken was gekomen, besloten we een stukje verderop nog even een kijkje te nemen bij het witte gebouwtje, dat in de verte tegen de dijk lijkt te zijn aangeplakt …