Tussen de mist- en nevelflarden door is het tijd voor wat frissere kleuren. Daarom vandaag even een paar dronefoto’s rond het thema lijnen in het boerenland, die ik eind november heb gemaakt in de Kop van Overijssel …
Lijnen in het boerenland
Tagarchief: Kop van Overijssel
Vliegruimte gezocht
Voordat ik mijn drone begin oktober aanschafte, heb ik me ervan vergewist of er in mijn omgeving wel genoeg geschikte ruimte is om ermee te vliegen. Een goede bron daarvoor is de website (en app) Godrone.nl. Over Fryslân loopt van noordoost naar zuidwest een virtuele baan die veel ruimte en vrijheid biedt (kaartje linksonder). Alleen enige Natura 2000 gebieden moeten vermeden worden. Rond Drachten moet ik vooral rekening houden met het vliegverbod rond het lokale vliegveld en een deel van het industriegebied (kaartje rechtsonder) …
Rond Jetskes’ woonplaats ligt dat een stuk ingewikkelder. Toen we vrijdagochtend een plan probeerden te maken voor de dag, deed ze een aantal suggesties met daarbij de vraag of ik er zou kunnen vliegen met de drone. Het meest voor de hand liggende lijstje viel meteen af. Jetske zit er aan alle kanten ingeklemd tussen verschillende Natura 2000 gebieden en diverse militaire oefenterreinen. Alleen naar het noorden is er vrij baan om naar het Friese luchtruim te gaan (kaartje linksonder) … 😅
Uiteindelijk vond ik op de kaart toch een geschikt plekje om een vlucht te kunnen maken. Jetskes’ ouderlijk huis aan de Wetering staat aan de oostelijke rand van De Weerribben. Haar ouders waren hier vroeger brugwachter van de brug over de Wetering (kaart OpenStreetMap) Vanaf een parkeerplekje bij de brug liet ik Flip opstijgen voor een korte vlucht (zie rode pijlen op het kaartje rechtsboven).
Jetske maakte intussen een nostalgische wandeling over en rond haar geboortegrond. Op haar weblog haalt ze wat herinneringen over die tijd op. Hieronder het filmpje dat ik er heb gemaakt, waarvan Jetske gisteren de primeur al had …
IJs aan de Hogeweg
We lieten de woudreuzen aan De Baars achter ons en daalden in westelijke richting af van 12.50 m naar -0,50 m aan de oostkant van De Weerribben. Daar stopten we voor een korte fotosessie aan de Hogeweg (kaart OpenStreetMap) …
Aan de Hogeweg staan o.a. de spinnenkopmolen de Wigter en een mooie maalvaardige tjasker. Vandaag richtten we onze camera ’s echter op een paar van de pittoreske vervenershuisjes aan de weg. Op de sloot langs de oostkant van de weg lag nog een eerste dun laagje ijs. Daarachter stond een van de kleine vervenershuisjes. Mijn moeder is voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog in een vergelijkbaar huisje opgegroeid met haar ouders en 7 broers en zusters aan een andere Hoge Dijk. Ik vind dat nog steeds onvoorstelbaar …
Aan de overkant van de weg staat achter een wat bredere gracht een vervenershuisje met daarachter een schuur of stal. Ik denk, dat we dit een keuterboerderijtje mogen noemen …
Bij de lammetjes
Vorige week zaterdag ben ik samen met Jetske weer een dagje op pad geweest in de Kop van Overijssel. We hadden afgesproken om bij goed weer het rietland in te gaan. En gelukkig was het goed weer, het werd zelfs een stralende dag. Onderweg naar het riet, maakten we eerst nog even een tussenstop op het erf bij de rietsnijder thuis. Daar is namelijk de jaarlijkse lammerij weer begonnen …
Behalve een schaap met twee lammetjes die lekker lagen te slapen, was er ook een zwart schaap met een pas geboren lammetje. Zodra één van de twee witte lammetjes wakker was, nam hij snel de benen om eens te kijken wat er bij de buren toch allemaal gebeurde. Zijn nog wat slaperige broertje of zusje had het nakijken …
Terwijl zwart en wit elkaar ontmoetten bij het hek dat hun verblijven scheidde, begon het achtergebleven witte lammetje aan zijn ontbijt. Al snel mengde het tweede lam zich ook bij het buffet. Even kijken of er nog een plekje aan de bar was. Ja hoor … bingo …
Mijn fotomaatje Jetske heeft hier een mooie fotoserie gemaakt van de kinderen bij de lammetjes.
De rietsnijders aan het werk
Na de lunch riep het werk weer, en dus namen de rietsnijders hun snit weer ter hand. In vroeger tijden werd het riet met de hand gesneden, daarvoor werd een ‘snit’ gebruikt. Klaas en Jetske hebben voor de video eens een demonstratie van dat aloude handwerk van het riet snijden gegeven: rietsnijden met snit, zoals dat in vaktermen wordt genoemd …
Tegenwoordig wordt het riet gemaaid met een rietmaaier. Op de zachte grond van deze percelen gebruiken de mannen handmaaiers. Op plaatsen waar de draagkracht van de bodem beter is, gebruiken rietsnijders tegenwoordig ook zwaardere rupsmaaiers. De handmaaiers waarmee Klaas-Jan en oom Errie hier werkten, maakt van het gemaaide riet meteen kleine bosjes, die samengebonden op het land blijven liggen …
Het snit wordt tegenwoordig vooral gebruikt voor het bijeen rapen van de bosjes riet die tijdens het maaien op het land zijn achtergebleven. Die bosjes worden in schoven bijeengezet om te drogen …
Het zal duidelijk zijn dat de mannen op zo’n dag heel wat kilometers afleggen met achtereenvolgens het maaien en het verzamelen van de bosjes riet …
Als je zo’n schoof met bosjes riet ziet staan, dan lijkt het heel wat, maar de oogst valt hier zwaar tegen dit jaar. Het riet is niet echt lang geworden en het is ook erg dun gebleven, bovendien zit er veel afval in waarvan de rietsnijder alleen maar extra werk heeft …
Maar Klaas-Jan blijft lachen, en ik geloof er niks van dat hij dat alleen voor de camera doet. Hoeveel werk er ook in zit, hoe mager de verdiensten ook zullen zijn, Klaas-Jan is hier helemaal in zijn element …
En voor wie nu denkt dat dit zwaar werk was … Het echt zware werk komt nog. Al die kleine bosjes moeten worden gekamd om de groene begroeiing aan de onderkant eruit te halen. Daarna wordt het riet in nog veel grotere en zwaardere bossen bijeen gebonden en met de hand op de wagen worden opgestapeld. In of bij de werkplaats thuis wordt het riet uiteindelijk tot standaard bossen met een omvang van 46 cm gebonden …
Honden van het rietland
We waren nog maar nauwelijks gaan zitten, of er kwam ook nog een oud-rietsnijder aanlopen. Klaas – schoonvader van Klaas-Jan en zwager van Jetske – kwam met zijn hond Kelev even kijken hoe het er in het rietland voor stond. De beide honden, die al jarenlang geregeld samen optrekken, kwamen in volle draf op me af …
Klaas is de nestor van het drietal rietsnijders. Hem heb ik een jaar of tien achtereen regelmatig gevolgd bij zijn activiteiten in het riet. In de periode 2009-2011 heb ik door de seizoenen heen filmopnamen gemaakt van de werkzaamheden van de rietsnijders in De Weerribben vroeger en nu. Uiteindelijk heb ik dat project begin 2012 afgerond met de presentatie van de DVD “Werk in het Weerribbenriet”. Ik denk erover om die eerdaags beschikbaar te maken op YouTube …
Maar dat is voor later, nu eerst terug naar vorige week woensdag. De beide honden voerden een mooi showtje voor ons op. Rhena was loops en Kelev leek wel zin te hebben om daar gebruik van te maken. Maar hij leek niet meer helemaal te weten hoe hij het moest hebben. En al zou hij het geweten hebben, dan nog zou hij als ‘geholpen reu’ weinig gepresteerd hebben …
Toen ze na enige tijd uitgespeeld waren, gingen ze – zoals wel vaker – samen het rietland in. Het zijn allebei leuke en lieve honden die normaal gesproken bij de baas in de buurt blijven, maar wanneer ze samen zijn gaan ze graag op avontuur …
Zodra de boterhammen op waren werden de honden, die intussen alweer uit zicht verdwenen waren, geroepen. Nadat Klaas en Kelev ons allen inclusief Rhena gedag hadden gezegd, gingen de rietsnijders weer aan het werk …
- wordt vervolgd
Nederlands riet
Vorige week woensdag ben ik weer met mijn fotomaatje Jetske de Weerribben in getrokken. Ditmaal ging het ons niet om het spotten van een ijsvogel – hoewel dat natuurlijk mooi meegenomen zou zijn – nee, we reden linea recta naar het rietland bij de schilderachtige buurtschap Nederland …
Wie hier al wat langer meeleest, weet dat ik al zo’n 15 jaar in winter of voorjaar graag eens met Jetske het rietland in trek om foto’s te maken van het werk van de rietsnijders. Dat komt voort uit het feit dat Jetske uit een familie van rietsnijders. Vorige week gingen we naar het rietland van Jetskes’ neef Klaas-Jan …
Tot hier was het pad goed en droog geweest, maar eenmaal in het rietland vielen meteen de ongewoon diepe sporen op. Rhena, de Golden retriever die vaak met de baas het riet in gaat, stond ons al op te wachten …
Met de nodige moeite liepen we over het drassige pad het rietland in. Klaas-Jan en zijn oom Errie, die hem die dag hielp in het rietland, kwamen ons al tegemoet lopen. We raakten meteen aan de praat over de stand van zaken in het riet …
We waren precies op het goeie moment gekomen, de mannen waren net aan hun lunch toe. Nadat Rhena alweer lekker was gaan liggen, zochten wij gevieren een plekje in de buurt van de schaftkeet om te zitten. Daar zetten we het gesprek voort …
- wordt vervolgd
Afanja's Weblog 