Rond het middaguur trok maandag 2 september het staartje van een pittige onweersbui over Drachten. Vooral vanwege het geluid heb ik er wat videoshots van gemaakt. Ik trof het niet slecht …
Intussen naderen op dit moment (21:15 uur) vanuit het zuiden zwaardere buien. Ik verwacht dat de meeste buien weer ten oosten van ons langs zullen trekken …
Van It Útein, waar ik vorige week donderdag de wulp zag vliegen en waar de grutto een perfecte landing maakte, reed ik naar de Jan Durkspolder. Daar parkeerde ik de auto op de eerste dam voorbij de brug. Hier was ik eind mei gaan staan, toen ik er verrast werd door een kiekendief bij de kijkhut. Deze keer zette ik de auto er neer, omdat ik daar vandaan een mooi zicht had op de onweersbui, die ten zuiden van de Jan Durkspolder voorbij trok. Ik kon de auto net zo parkeren, dat ik het zijraampje open kon draaien zonder echt nat te worden …
Van het onweer kreeg ik geen last. Het heeft een paar maal flink gerommeld, daarna verdween de bui in oostelijke richting. Ook hier had ik weer geluk, want al snel verscheen de bruine kiekendief opnieuw boven het rietland bij de vogelkijkhut …
Nadat hij enige tijd laag over het rietland had gevlogen, steeg hij naar grotere hoogte. Daarna besloot hij de oversteek te maken naar de noordkant van de Jan Durkspolder. Daar kon ik hem vanwege wind en regen niet meer volgen …
Tot zover een uurtje vogelgeluk tussen de buien op de dag van de Europese Verkiezingen
Nadat ik donderdagochtend mijn burgerplicht had gedaan in het stembureau, heb ik even een ritje gemaakt naar Earnewâld en omgeving …
In de buurt van It Útein heb ik even een tussenstop gemaakt om eens om me heen te kijken. In zuidoostelijke richting was een bui te zien waar ik geen last meer van zou krijgen. Vanuit het zuidwesten kwamen dreigende wolken dichterbij, maar voorlopig was het nog droog. Terwijl ik wat foto’s maakte van het landschap en de wolken, verscheen er een grutto in beeld …
Ik besloot de grutto te volgen, en daarbij was ik weer niet ongelukkig. Hij landde niet ver bij me vandaan op een dikke dampaal. Daarna kreeg ik ter plekke nog een paar aangename verrassingen voorgeschoteld …
Juni begon koel en wisselvallig, prima weer voor een fotokuier in het Weinterper Skar waar de natuur in mei en juni altijd het mooist is …
Er vlogen vrij veel waterjuffers rond, een enkeling wilde wel even poseren, maar ze maakten het me niet gemakkelijk met hun beweeglijkheid. De brede orchissen die ieder jaar tevoorschijn komen in het gebied, hebben wat meer geduld en nemen vaak echt even de tijd voor een fotosessie. In de tuin vormden de oranje klaproosjes op 7 juni een gewillig onderwerp. Zwaar van de regendruppels hingen ze zachtjes wiegend in de wind te drogen van het waterballet van de dag ervoor, waarbij 28 mm regen in de tuin was gevallen. In de Jan Durkspolder zat de kolonie lepelaars dit jaar aan de westkant tegenover de hut. Dat leek perspectief te bieden op foeragerende lepelaars rond de hut later in het jaar …
Tijdens een van de ritjes onderweg naar de ijsvogels stond het verkeer rond Drachten aan alle kanten vast door demonstrerende en blokkerende boeren. Uiteindelijk wist ik mijn doel natuurlijk wel te bereiken, en daar lukte het een uurtje later toch weer om een ijsvogel met een vers visje in beeld te vangen. In de ochtend van 30 juni verschenen er ’s ochtends onweersverklikkers aan het zwerk. ’s Avonds trokken er inderdaad onweersbuien over, maar van een fotogeniek onweer kwam het in mijn directe omgeving niet, wel viel er ’s avonds 18 mm regen …
Na een koele start liepen de temperaturen gaandeweg de maand steeds wat verder op. Dat gebeurde gelukkig niet in een egaal stijgende lijn, maar golfsgewijs. Op 23 juni kon ik de eerste tropische 30,1°C in de tuin noteren, daarnaast telde juni 3 zomerse dagen met een maximumtemperatuur van 25°C of hoger. De gemiddelde temperatuur kwam met 16,7°C ruim 2 graden hoger uit dan de gemiddelde 14,4°C in juni over de periode 1971-2000. Met in totaal 102 mm neerslag was het een natte boel, maar vanwege het buiïge karakter waarmee de regen viel, liepen de hoeveelheden regen over het land sterk uiteen …
Tijdens een ritje in de omgeving van Earnewâld zag ik aan het eind van de ochtend voorbeeldig mooie Altocumulus castellanus wolken boven de westelijke horizon verschijnen …
Deze wolkensoort is herkenbaar aan de kantelenvormige of torenvormige toppen, die aan de kantelen van een kasteel doen denken. Als je deze wolken op een warme ochtend ziet verschijnen, dan is de kans groot dat er in de loop van de dag onweer ontstaat. Ze staan daarom ook wel bekend als onweersverklikkers …
Dit zijn geen actuele beelden. Tot dusver is er hier momenteel van slecht weer geen sprake. Ik heb even een paar bliksemfoto’s uit het archief gehaald, omdat ik gisteravond tijdens de zoveelste corona-persconferentie echt donders kwaad ben geworden. Opnieuw neemt het kabinet geen verantwoordelijkheid voor gemaakte keuzes …
Iedereen kon bij de versnelde versoepelingen van twee weken geleden op zijn vingers uitrekenen dat dat geen verstandige keuze leek te zijn. In alle ons omringende landen zijn bij voortduring kleine stapjes gezet bij de invoering van versoepelingen. Maar dat vonden Rutte en De Jonge blijkbaar niet nodig, hier stonden immers alle seinen op groen. De gevolgen zijn intussen duidelijk: we – en dan bedoel ik vooral de jongeren en de horeca – zijn weer bijna terug bij af …
Het ergste vind ik echter dat de schuld in de schoenen wordt geschoven van diezelfde jongeren, de horeca en de organisatoren van grote evenementen. Geen greintje zelfreflectie van de heren. Geen woord van excuus. Dit kabinet heeft gemeend voor ca. 1 miljard Euro Test & Toegang te moeten organiseren. Maar het werkt voor geen meter en het systeem is aan alle kanten lek. Kortom: de door het kabinet voorgespiegelde mooie zomer werd dankzij het Dansen met Jansen niet meer dan een Slutty Summer van slechts twee weken …
Het wordt tijd dat we een nieuw kabinet krijgen, want deze heren hebben wat mij betreft momenteel alle vertrouwen en perspectief op beter volstrekt verloren. Ik kijk nu al uit naar de parlementaire enquête! Vuilnisman, mogen deze zakken ook nog mee!?
GroenLeven heeft in juli en augustus een drijvend zonnepark geïnstalleerd op de zandwinplas van de firma Van der Wiel bij Nij Beets. Het zonnepark telt ruim 33.000 zonnepanelen en kan groene stroom opwekken voor zo’n 4.000 huishoudens in de omgeving … 
Vanaf de weg levert dit zonnepark in tegenstelling tot de grote zonneparken die her en der op het land of in het veld verschijnen, hoegenaamd geen landschapsvervuiling op. Sterker nog: je ziet het niet eens vanaf de weg. Omdat de zonnepanelen laag boven het water zijn gemonteerd, blijft de andere oever van de plas gewoon zichtbaar. Er gaat geen natuur of landbouwgrond verloren met de aanleg van dit park. En zwemmen in deze plas was toch al nooit een goed idee …
Er was alleen 1 probleem. Enkele dagen voordat de tijdelijke verankering van het zonnepark zou worden vervangen door de definitieve verankering, trok er 20 augustus tegen middernacht een zeer zware onweersbui over de plas. De wind kreeg vat op het zonnepark, waardoor het deels op de oostelijke oever werd geschoven …
De foto’s in de dit logje heb ik 5 dagen na het noodweer gemaakt, op het moment dat een bui net wat sneller naderde dan ik had ingeschat. Een drone-opname van de Leeuwarder Courant van een dag na de onweersbui geeft een mooi zicht op het geheel. Daarop is goed te zien dat het hele zonnepark flink aan lager wal is geraakt : ‘Drijvend zonnepark Nij Beets slaat los door noodweer’ …
Afanja's Weblog 