Het was prettig om te kunnen constateren dat mooi winterweer mijn energieniveau en de kracht in mijn benen nog altijd een extra boost geven. Dat was vorige week woensdag zeker het geval. Daarom besloot ik van Earnewâld linea recta naar mijn favoriete stuk bos bij Heidehuizen te rijden. Er kon nog best een korte boswandeling bij …

Het bos heeft zijn geheel eigen sfeer op een mooie winterdag. Een schilderachtig laagje sneeuw ontbrak, maar de fijne rijprandjes rond de bladeren op de bosbodem compenseerden veel. Zodra ik het fietspad verliet, knisperden de bevroren bladeren mooier dan ooit onder mijn voeten …

Even later stond ik aan de rand van de plas waar half november een paard zijn spiegelvrees toonde. Die plas stelde mij op dat moment weer voor nieuwe uitdagingen. Nee, niet om er overheen te lopen, dat vertrouw ik op zo’n plekje niet zo snel …

Nee, de uitdaging lag in het fotograferen van de prachtige tekening van het ijs. In voorgaande winters heb ik dergelijke patronen wel in onze vijver gefotografeerd, daar was ik in dit korte wintertje nog niet aan toe gekomen …

Menigeen zal er weinig of niets van begrijpen, maar ook nadat ik eerder die dag al op diverse plekken schaatsers had gezien, ging mijn hart een tikje harder slaan bij het zien van dit mooi getekende ijs …