Voor de verandering gaan Jetske en ik vandaag eens op woensdag op pad. Het zal een ritje op fiets en iLark worden. We moeten het er alleen onder de koffie nog even over hebben welke kant we op gaan. De kans is groot dat het een ritje ergens langs het water zal worden. We kunnen in de richting van Smalle Ee en De Veenhoop …
Maar we kunnen ook kiezen voor een ritje langs het Opeinder Kanaal naar de Leijen. Wat het ook wordt, we zullen de dag wel weer doorkomen. Een ritje op fiets en iLark heeft dankzij de verkoelende rijwind een weldadig effect met het warme weer …
Twee dagen achter elkaar een langere rit op de iLark is wat teveel van het goede, heb ik vorige week geleerd. Daarom doe ik het nu maar om en om. Maandag heb ik een ritje gemaakt dat me o.a. langs de Smalle Eesterzanding voerde. Daar heb ik me even lekker in de zon op een bankje genesteld …
Dat bleek precies het goede plekje te zijn. Ik zat nog maar net, toen ik vanuit een boom links voor het bankje een vrolijk en gevarieerd gefluit hoorde klinken. Nadat ik mijn blik enige tijd over de boom had laten glijden, zag ik het vogeltje zitten. Een paar foto’s waren snel gemaakt, want hij nam alle tijd om me vanaf zijn zangpost toe te zingen. De ‘Merlin Bird ID app’ wist me vervolgens te vertellen dat het een grasmus is …
Je verwacht het niet, maar een grasmus zit vrijwel nooit in het gras, meestal zit hij in struiken en struweel. En ondanks zijn naam is de grasmus geen directe familie van de huismus. Hoe dan ook, hij was uiterst welkom. Niet alleen omdat ik genoot van zijn zang, maar ook omdat ik later ontdekte, dat ik nog maar één foto van een grasmus in mijn archief had zitten. Dat is de onderstaande foto, die ik vorig jaar heb gemaakt met de Canon Powershot. Ook toen had ik een pauze tijdens een ritje op de iLark …
Dat het de afgelopen dagen hard waaide, heb ik gisteren al verteld en getoond bij het opvliegen van de grote zilverreiger. Maar ook eenden hadden het niet altijd gemakkelijk. Deze twee moesten flink bijsturen om tot een veilige landing te komen …
Ze waren op weg naar It Krûme Gat bij het Noordergemaal aan de Bûtendiken. Daar hadden veel eenden een plekje gezocht om enigszins beschut in de luwte van de steenwallen met rietkraagjes te kunnen liggen. Behalve wilde eenden dobberden er ook veel smienten op het water …
Dit was ook de bestemming van de twee eenden, die op de eerste foto aan kwamen vliegen. Na wat extra vleugelmanoeuvres, landden ze veilig op het water…
Woensdagochtend ben ik na de koffie in de auto gestapt om mijn tocht langs de ijsvlakten voort te zetten. Het had in de nacht niet meer dan een graad of 5 gevroren, maar toch verwachtte ik langs de Wolwarren of bij de Hooidammen de eerste schaatsers van 2024 te kunnen fotograferen …
En zo was het ook. Op de eerste kleine ijsvlakte achter de windmotor aan de Wolwarren zag ik in tegenlicht vier schimmen op het ijs. Twee jonge vrouwen met een kind op een slee en een manspersoon die de slag alweer aardig te pakken had. Op de walkant zaten nog twee mensen die bezig waren hun schaatsen onder te binden …
Naar rechts kijkend zag ook de grotere ijsvlakte iets verderop er ook prachtig uit. Een mooie, spiegelde ijsvloer leek de schaatsers ook daar toe te lachen …
Maar een klein stukje verder lag nog steeds dat grote gapende wind wak, waarin wind en water ook nu nog vrij spel hadden. Nee, dit stuk konden de rest van week gevoeglijk afschrijven als schaatsbaan …
Door dan naar de Hooidammen ongeveer anderhalve kilometer naar het zuidwesten. Daar lag de ijsvlakte er echt geweldig mooi bij. De eerste twee schaatsers heb ik meteen maar gefotografeerd bij het hek, waarachter een dag eerder die volledig lege vlakte nog te zien was …
Nadat we een kleine omweg hadden gemaakt om mijn dikkere handschoenen op te halen, reden we naar It Eilân bij Goeingahuizen (Google Maps). Vorige week donderdag was ik daar enkele uren voordat deze retentiepolder onder water werd gezet …
Nu verwachtten we er een nieuw binnenmeer te zien, en dat kwam ook helemaal uit. Nadat we de brug achter ons hadden gelaten, volgden we het pad naar de ringdijk om de polder. Jetske raakte daar al snel even aan de praat met een andere fotograferende wandelaar …
Eenmaal op de dijk kregen we een mooi weids uitzicht over de onder water gezette polder voorgeschoteld.We hadden het nauwelijks beter kunnen treffen, we hadden niet alleen zon, maar ook een paar prachtige wolkenstraten …
Had ik hier al gezegd dat we hier ook naar toe waren gekomen om het riet te zien glanzen in de zon? Wel, dat is wel degelijk gelukt. Riet heeft een zekere magie. zeker in deze tijd van het jaar. De wuivende pluimen schitteren nu eens als goud, en even later als zilver …
Diverse eendensoorten maakten dankbaar gebruik van de nieuwe bak met water die ze werd geboden op It Eilân. Later meer foto’s van It Eilân …
Meestal zijn we op vrijdag samen op pad, maar vanwege het trieste en regenachtige weer van vorige week vrijdag besloten fotomaatje Jetske en ik om het maar een paar dagen uit te stellen. En zo gingen we maandag samen op pad langs een paar ondergelopen retentiepolders bij Smalle Ee en It Eilân. We begonnen helemaal achteraan bij de oude petgaten aan de zuidkant van de Bûtendiken (Google Maps) …
Maar daar was het ons niet om te doen, wij kwamen voor de watervlakte die ten noorden van de Bûtendiken was ontstaan, nadat Wetterskip Fryslân vorige week besloot om de retentiepolders onder water te laten lopen. De harde wind zorgde ervoor dat er ondanks de vorst nog nauwelijks ijs op het water lag …
Terwijl Jetske zich bezig leek te houden met de ijsrandjes langs de walkant, richtte ik mijn camera op de ijsklompjes, die door wind, water en vorst vlak boven de waterlijn werden gecreëerd. Ik liet daar gisteren ook al een foto van zien …
Af en toe even een tussenstop makend voor wat foto’s, reden we stukje bij beetje terug in oostelijke richting. Bijna weer bij Smalle Ee maakten we de laatste tussenstop ter hoogte van de bomen die sinds het weekend ineens diep in het water stonden. Een aantal knobbelzwanen zette koers naar de bomen. Eén van de zwanen was zo slim om zijn vleugels als zeilen te gebruiken …
Een moment later brak de lucht voor het eerst die dag even mooi open. Een randje rietje lichtte meteen prachtig op. Dat smaakte naar meer! Maar eerst moesten we even langs ons huis, want met de te dunne handschoenen die ik droeg, zouden mijn vingertopjes een fotokuier op It Eilân niet overleven …
Ik sluit af met drone-opnamen die oud-studiegenoot Fred Kok vorige week vrijdag heeft gemaakt van de ondergelopen retentiepolders bij Smalle Ee …
Nadat we uitgebreid hadden zitten bijpraten, besloten fotomaatje Jetske en ik gistermiddag toch nog maar even naar buiten te gaan. Omdat Jetske zin had om even ergens aan de waterkant uit te waaien, reden we even naar de Leijen. …
Omdat een kuier door drassig rietland er voorlopig nog niet in zit, kozen we deze keer niet voor de vogelkijkhut bij Doktersheide. In plaats daarvan reden we even naar het Paviljoen en het strandje bij Rottevalle …
Daar troffen we gelukkig net een droog halfuurtje, waarin we echt even konden uitwaaien. Daarna moesten we ons toch nog even haasten om droog bij de auto te komen …
Afanja's Weblog 