Vakmanschap in het riet

Zodra de rietmaaier zijn rondjes weer op het droge maakte, was Klaas Jan teruggelopen naar zijn werkplek, waar hij weer aan de slag ging met een groot bos riet …

Jetske zat op enige afstand op een bergje ruigte naar het werk van haar neef te kijken. Vermoedelijk gingen haar gedachten terug naar haar kinderjaren, toen ze als meisje vaak zo naar haar vader had zitten kijken …

Klaas Jan was bezig om de onderkant van het grote bos riet vlak te maken. En dat deed hij duidelijk met zorg en aandacht. Hij was pas tevreden, toen hij ook de laatste twee sprieten riet met zijn snit had doorgesneden. Vakmanschap verloochent zich niet …

Het was een mooie dag geweest in het rietland waar de rietsnijders actief waren. Als Jetske een Jetse was geweest, was hij zeker rietsnijder geworden …

De wal en de sloot

Terwijl Klaas Jan bezig was met het tot grote bossen binden van het gemaaide riet, werd hij gebeld door zijn oom Errie, die we eerder al bezig zagen met het maaien van het laatste deel van dit perceel met de grote rietmaaier …

Terwijl rietsnijder Errie geconcentreerd bezig was, zakte de zware rietmaaier plotseling aan de linkerkant weg. De sloot die rond het stuk land loopt, maakte eerder een bocht naar rechts dan de rietsnijder had verwacht. Omdat het hem niet lukte om de zware machine weer in het juiste spoor te krijgen, had hij Klaas Jan erbij geroepen. Die had de maaier al snel weer uit de sloot. Daarna kon oom Errie probleemloos zijn rondjes draaien om ook het laatste riet hier te maaien …

Klaas Jan liep terug naar zijn werkplek. Daar liet hij nog even mooi staaltje vakmanschap zien, maar dat is voor morgen …

Klaar voor transport

Steeds verder liep de rietsnijder het rietland in met zijn machine. Het tempo zat er enige tijd lekker in, zodat er een steeds langer wordende rij gebonden bosjes riet als een spoor achter de rietsnijder op de grond bleef liggen …

Omdat er een dikke laag verend mos op de bodem lag, was het vermoeiend om er langere tijd op de been te zijn. Daarom besloot ik een stukje terug te lopen. Ik ging op mijn klapstoeltje zitten en richtte mijn camera een tijdlang op Klaas Jan. Hij was net bezig een groot bos gekamd riet samen te binden …

Klaas Jan nam het grote bos riet op zijn schouder en liep ermee naar de zijkant van het perceel. Daar legde hij zijn vracht bij een al eerder gebonden bos op de grond. Deze zogenaamde transportbossen worden uiteindelijk door de rietsnijders meegenomen naar de thuisbasis. Daar wordt het riet later verder verwerkt …

De rietmaaier wordt gestart

Na de lunch en een kort werkoverleg te velde werd de grote rietmaaier gestart. Het laatste deel van het perceel moest nog gemaaid worden …

Al snel ronkte de machine en trok de rietmaaier er het veld mee in. Hij werd gevolgd door de beide junioren. Aan hen de schone taak om de gemaaide bosje riet straks netjes in schoven te zetten. Het was een mooi gezicht om de rietsnijder in het hoge riet te zien verdwijnen, terwijl vele honderden kleine pluisjes van de rietpluimen werden opgepakt door de wind …

De rietmaaier bindt het gemaaide riet automatisch tot bosjes, die vervolgens door de machine aan de achterkant worden uitgeworpen. Dat systeem werkt echter nog altijd niet perfect uit. Af en toe blijft er een bosje riet in de machine hangen. De rietsnijder moet het bosje riet dan handmatig uit de machine trekken. Daarna vervolgt hij zijn weg verder het rietland in …

Eksters, rietland en aalscholvers

We begonnen de dag gisteren met koffie en gebak bij Jetske. Een paar eksters meenden ook te zijn uitgenodigd en plunderden met elk een snavel vol meelwormen de voedertafel in de tuin …

Toen het lekkers op was, zijn we volgens plan naar De Weerribben gereden. Daar hebben we bij een onwerkelijk hoge temperatuur van 17°C een paar uur doorgebracht in het rietland bij een paar rietsnijders …

Terwijl we via landelijke wegen terugreden naar huis, kwamen we nog langs op een paar aalscholvers, die lekker in de zon op een dukdalf zaten en rustig voor ons bleven poseren …

Naderend afscheid

Wat een prachtig begin van de nieuwe week gisteren. De hele dag volop zon en een temperatuur rond de 10 graden. Maar eerlijk is eerlijk, ik had in deze tijd van het jaar liever -10°C gehad.

Hoe dan ook, het rietland bij de Leijen lag er glanzend bij. Maar de fier heen en weer wuivende pluimen hadden hun langste tijd daar gehad. De rietmaaier stond al klaar, eerdaags komen de rietsnijders en zullen de pluimen vallen …

Intussen heeft ook mem – dat is Fries voor moeder– op 88-jarige leeftijd haar langste tijd gehad. Ze is klaar met het leven, ze wil niet meer en ze kan niet meer. In overleg met de verpleeghuisarts heeft ze in onze aanwezigheid besloten al haar levensverlengende medicijnen te weigeren …

Hoe het precies zal verlopen valt moeilijk te zeggen, maar mem haar laatste reis zal vast niet lang duren. Als ik de komende tijd wat minder of tijdelijk niet actief ben in Weblogland en op Bluesky, dan weten jullie even waar dat door komt …

Laatste stop – De Deelen

We naderen het eind van ons ritje. Als je bij het Tripgemaal bent, ben je na 2,5 km ook bij het natuurgebied De Deelen met zijn rietlanden, petgaten met relatief veel open water en stroken met bomen en struikgewas …

Voordat we terug gingen naar Drachten, konden we daar nog net even een tussenstop maken. We liepen samen een stuk over het paadje op de rechteroever van het tweede petgat …

Een opvliegende grote zilverreiger was ons te snel af, maar een zwaan die aan de overkant van het petgat driftig zat te poetsen, had geen aandacht voor ons …

Terwijl Jetske nog een stukje verder naar achteren liep, scharrelde ik terug naar de picknicktafel bij het parkeerterrein. Ondanks het vervaarlijke gekraak van het bruggetje, wilde een heidelibel nog wel even op de foto. Ook de in de zon glanzende rietpluimen ontgingen me niet …

Omdat het petgat er nog steeds bladstil bij lag, heb ik nog maar weer even een paar weerspiegelingen geschoten. Het verveelt nooit …

En zo hebben we die dag een aantal korte, maar mooie fotokuiertjes gemaakt bij Landgoed Oranjewoud, de begraafplaats van Brongergea, het Tripgemaal en De Deelen. Het was weer een prachtige dag …

Dankjewel fotomaatje!