Het was weer prachtig in de Ecokathedraal zaterdag. In deze tijd van het jaar legt de zon op verschillende plaatsen mooie schaduwen over de bouwwerken. Over een tijdje zijn de structuren van de omringende bomen weer veel minder goed te zien, omdat de kruinen dan weer volledig gevuld zijn met blad …
Behalve de schaduwen van takken en bladeren op de bouwwerken, komen ook de planten die zich daarop en daartussen hebben gevestigd nu ook heel mooi uit. Bloeiende planten zorgen hier en daar voor mooie kleuraccenten tussen de gestapelde bouwwerken …
In de derde van drie foto’s van de koepel in de Ecokathedraal richten we de blik omhoog. Naar de plek waar het licht uit de voorgaande foto’s vandaan komt, het ‘rookgat’ midden in het dak van het bouwwerk …
Vandaag de tweede van drie zwart-witfoto’s die ik in de Ecokathedraal bij Mildam heb gemaakt van de koepel, een bouwwerk dat in 2017 is gestapeld van losliggende stoeptegels …
Naar mate de zomerwarmte langer aanhoudt, nestelt hij zich dieper in mijn systeem. De tijdelijke dipjes in de temperatuur maken het er daarbij niet beter op, want juist die voortdurende schommelingen, verhinderen de gewenning aan een bepaalde temperatuur en luchtvochtigheid.
Na mijn lekkere ritje op de iLark op dinsdagochtend, werd ik de afgelopen dagen weer ruw op mezelf teruggeworpen. Vermoeidheid en krachtsverlies in mijn benen zijn dusdanig groot, dat ik zelfs mijn tweewekelijkse afspraak met Jetske voor vandaag heb moeten cancelen. En dat zegt wel wat, want dat doe ik niet snel.
Omdat het de komende dagen opnieuw warmer wordt, heb ik besloten het me dit weekend maar eens makkelijk te maken. Vandaag en de komende dagen steeds één zwart-witfoto van een drieluik …
Nadat het dinsdag een groot deel van de ochtend had geregend, brak aan het eind van de ochtend de zon door. Een blik op de buienradar leerde dat er weliswaar nog buien over de provincie zouden trekken, maar er leken toch ook wel wat zonnige periode op komst. Gewapend met mijn medicijnen, de camera en wat mondvoorraad besloot ik in de auto te stappen om een ritje te maken …
Via kleinere wegen en een paar maal een korte stop om wat foto’s te maken van de buienlucht, kwam ik uiteindelijk toch weer terecht in de Ecokathedraal. Daar hoopte ik wat foto’s te kunnen maken van de schaduwen van de kalende takken op de bouwwerken. Dat viel echter tegen, want de lucht trok al snel weer dicht.
Na een korte rondgang door het voorste deel van het project en even schuilen onder de Porta Celi om een bui te laten passeren, ben ik via ommelandse wegen terug gereden. De zon scheen af en toe weer, de bomen bleven kleuren, een paar reeën stonden te grazen bij Hemrik, de klokkenstoel van de kerk Wijnjeterp had een mooie kleurige omlijsting gekregen en het was nog steeds nat in de weilanden …
Wat een vreugde om na die lange grijze periode in februari deze week eindelijk weer een paar dagen volop zon te hebben. Dat kwam goed uit, want ik was door mijn voorraad actuele foto’s heen. Die heb ik gisteren en vandaag meteen weer in ruime mate kunnen aanvullen …
Woensdagmiddag heb ik eindelijk het al wat langer bestaande plan opgepakt om eens een kuier te maken naar een kunstwerk dat in maart 2021 bij de A7 is geplaatst. Het staat weliswaar ‘slechts’ 1,5 km van ons huis, maar dat is lopend nog altijd een stuk verder dan mijn benen aankunnen. Daarom heb ik het grootste deel eerst met de auto afgelegd, tot ik op een doodlopende weg niet verder kon …
Toen ik aan het eind van de Oude Slingeweg de fietstunnel in liep, vielen meteen de schaduwen van de nog kale bomen op de oostelijk tunnelmuur op. Daar heb ik – denkend aan ‘Shadow of the wall’ van Mike Oldfield – even wat tijd voor genomen …
Terwijl ik even later in de tunnel liep, werd ik ingehaald door een klein peloton luid bellende fietsers. Ze zullen zich waarschijnlijk even jong gevoeld hebben, omdat de bellen zo lekker echoden in de tunnel …
Terwijl ik het licht weer tegemoet liep, kwam mijn einddoel in zicht …
Afanja's Weblog 