Terug in de Mieden

Vorige week heb ik weer eens een ritje naar de Surhuizumermieden (OpenStreetMap) gemaakt. Om te beginnen heb ik een foto gemaakt vanaf het uitkijkplatform. Daar vandaan was er vrijwel geen vogel te zien. Daarom ben ik meteen een stukje doorgereden …

Ik had gehoopt dat de grutto’s, de tureluurs en de kieviten intussen wat meer verspreid over het gebied zouden zitten. Dat bleek echter ijdele hoop te zijn. De meeste vogels zaten nog steeds ver weg in en rond het water …

Af en toe vlogen er eens een paar tureluurs en kieviten voorbij. Een buizerd hield hoog in de blauwe lucht alles nauwlettend in de gaten en enkele kieviten vlogen wat dichter aan me voorbij. Dat was het wel zo ongeveer …

Waar ik me wel heel goed mee heb vermaakt, waren de rondvluchten die grote groepen vogels vanuit het plasdras-land maakten. Daarvan zal ik morgen wat foto’s tonen …

Knobbelzwanen bij Skrok

Nadat ik gisteren de blik vooral maar het westen had gericht, kijken we hieronder uit over de plas Swyns en het uitgestrekte weidelandschap aan de noordkant van de vogelkijkhut Skrok (OpenStreepMap) …

Daar dreven verschillende groepjes knobbelzwanen op het water. Verder stapten ook hier in de verte o.a. nog wat kluten en grutto’s rond …

Terwijl ik naar de zwanen zat te kijken, klonk plotseling het zoevende geluid van een wolkje passerende vogels. Ik kon de camera nog net op het groepje richten om er een paar foto’s te maken. Jetske en ik waren het er niet over eens wat het waren. Thuis bracht Obsidentify uitkomst: het was een vlucht smienten

Ik had mijn blik net weer op de zwanen gericht, toen een deel van de grote vogels het luchtruim koos. Om ze te kunnen volgen, moest ik even naar een kijkopening aan de andere kant van de hut. Ze waren net los van het water, toen ik ze weer op kon pikken. Korte tijd later zag ik ze verdwijnen boven de bebouwing van Wommels. Het zwiepende geluid bleef nog lang klinken, omdat ze in een ruime boog achter de hut langs vlogen …

Op zoek naar weidevogels

Donderdag ben ik voor het eerst dit jaar op zoek gegaan naar weidevogels. Zoals de laatste jaren gebruikelijk is geworden, ben ik daarvoor naar de Surhuizumermieden (OpenStreetMap) gereden …

In eerste instantie leken er nog helemaal geen vogels te zijn. Pas toen ik flink inzoomde, zag ik in de verte in en rond het water o.a. grutto’s, kieviten en smienten. Het viel me niet echt mee. Ze zaten erg ver weg en er leken vooral aanzienlijk minder grutto’s te zijn dan voorgaande jaren. Ook de kemphanen heb ik gemist …

Afijn, het is nog vroeg in het jaar, voorgaande jaren was ik er meestal een week of twee later. Ik ben in ieder geval blij dat ze er weer zijn. De komende tijd zullen ze zich wel verder verspreiden over de landerijen en laten ze zich van dichterbij zien …

Een plas vol smienten

Na een ritje door de omgeving heb ik gisteren aan het eind van de ochtend een fotokuiertje gemaakt over het onverharde deel van de Geau in de Jan Durkspolder. Toen dat niks opleverde, heb ik me maar even teruggetrokken in de grote vogelkijkhut om mijn boterhammen op te eten …

De plas rond de grote vogelkijkhut in de Jan Durkspolder lag net als voorgaande jaren weer vol smienten. Ze maakten weer goed duidelijk waarom ze ook wel fluiteenden worden genoemd. Het gefluit was bijna geen moment van de lucht met zoveel smienten bij elkaar …

Ze lieten zich vanuit de zuidwestelijke kant van de plas voortdurend met de wind meedrijven in noordoostelijke. Zodra ze in de buurt van de vogelkijkhut kwamen, vlogen ze vaak in koppeltjes of in kleine groepjes terug naar het zuidwesten, waar ze zich weer tussen de rest nestelden. Door hun drang om vroegtijdig terug te vliegen kon ik ze niet dichterbij krijgen dan op de laatste foto van vandaag …

Smienten in de vlucht

De plas rond de grote vogelkijkhut in de Jan Durkspolder lag afgelopen week voor een groot deel weer vol met smienten, die zich zachtjes met wind en deining lieten meevoeren van zuid naar noord …

Wanneer ze te ver naar het noorden waren afgedreven, vloog er aan de oostkant van de grote vogelkijkhut zo nu en dan een groepje smienten op om aan de zuidkant van de plas weer neer te strijken …

Op zoek naar luwte

Dat het de afgelopen dagen hard waaide, heb ik gisteren al verteld en getoond bij het opvliegen van de grote zilverreiger. Maar ook eenden hadden het niet altijd gemakkelijk. Deze twee moesten flink bijsturen om tot een veilige landing te komen …

Ze waren op weg naar It Krûme Gat bij het Noordergemaal aan de Bûtendiken. Daar hadden veel eenden een plekje gezocht om enigszins beschut in de luwte van de steenwallen met rietkraagjes te kunnen liggen. Behalve wilde eenden dobberden er ook veel smienten op het water …

Dit was ook de bestemming van de twee eenden, die op de eerste foto aan kwamen vliegen. Na wat extra vleugelmanoeuvres, landden ze veilig op het water…

Smienten zo ver ’t oog reikt

De zon leek er door te komen, toen ik gistermorgen na de koffie in de auto stapte om een ritje naar de Jan Durkspolder en omgeving te maken. Terwijl ik over de Westersanning reed (Google Maps), zag ik al dat de plas rond de grote vogelkijkhut van voor tot achter vol lag met smienten …

Zo stil mogelijk liep ik korte tijd later over het door wilgen en riet omgeven paadje naar de hut. Het af en toe net wat te luide getik van mijn trekkingstokken op het beton deed de dichtstbij zijnde eenden echter al snel opvliegen …

Zo druk als het op het water was, zo stil was het ook nu weer in de kijkhut. Het voordeel daarvan was, dat de eenden zich al snel weer rustig met wind en water in de richting van de hut lieten dobberen. Het was weer een mooi begin van de dag …