Smeltwater in de tuin

Het waren lokaal een paar witte winterse dagen hier in Fryslân, maar het is alweer voorbij. En dat is maar goed ook, want de plaksneeuw leverde meer gladheid op dan sneeuwpret …

De laatste sneeuwresten verdwijnen nu snel. Alleen het heuveltje achter de vijver is nog goeddeels wit. Het net dat over de vijver is gespannen om bladeren op te vangen werd al snel weer zichtbaar … …

De druppels smeltwater die vanaf de pergola in de vijver vielen, inspireerden me om ter afsluiting van dit kortdurende sneeuwwintertje een stukje hypnotiserende video vast te leggen …

Een stoel en wat paddenstoelen

Ik liep nog wat verder de Engelse landschapstuin bij Huize Olterterp in. Hier en daar hingen nog wat takken met mooie herfstbladeren te pronken in de zon …

De afgelopen jaren is er fasegewijs groot onderhoud uitgevoerd aan de tuin. Van de voet van een omgezaagde stam is daarbij een stoel gemaakt …

Ik liep nog even door tot aan de vijver, waar het landhuis weer mooi in werd weerspiegeld. Rond het gebouw waren schilders actief …

Voorgaande jaren heb ik veel paddenstoelen aangetroffen in de tuin. Dat viel me nu wat tegen, waarschijnlijk was ik er wat te laat voor. Toch heb ik er hier en daar nog een paar aangetroffen …

Teruglopend naar de auto heb ik nog wat gekleurde bladeren aan één van de bomen in de tuin gefotografeerd. Daarna ben ik in de auto gestapt om even door te rijden naar Heidehuizen …

Herfst in de tuin

Voordat Aafje vorige week begon aan een opruimronde in de tuin, heb ik nog even een fotoserie gemaakt van de tuin in beginnende herfsttooi …

De bloemen en planten hebben hun best weer gedaan om de tuin kleur en fleur te geven dit jaar. Ze zijn nu aan hun rust toe. Vanaf het moment dat de varens en de hosta’s hun grote bladeren lieten hangen, namen paddenstoelen her en der bezit van de tuin …

Zelfs in de grote bloempot achter in de tuin verscheen onlangs een grote paddenstoel, waarvan er dit jaar voor het eerst een groot aantal achter in de tuin staan …

In een parklandschap

Na de fotosessie met de koeien vervolgden we onze weg. Jetske vroeg waar we eigenlijk naar toe gingen. ‘Naar Brongergea,’ reageerde ik met een glimlach, vermoedend dat ze daar nog nooit van had gehoord. Dat bleek wel te kloppen, maar om er te komen moesten we eerst door voor Jetske wel bekend gebied …

Even dacht mijn fotomaatje dat we naar de Ecokathedraal zouden gaan, die afslag lieten we echter links liggen. Om bij Brongergea te komen, moesten we eerst door het parklandschap Oranjewoud. Bij een vijver met de eerste herfstkleuren op de oever zocht Jetske een parkeerplekje. Vooral de vijver met zijn super strakke weerspiegeling was een fijn object …

Op een van de oevers stond een bankje aan de rand van het water. Een stukje daarachter lag bij een dikke boom een zwerfsteen met een tegeltje waar een gedicht op stond …

Het bankje bood uitzicht op een eilandje in de vijver met een eendenverblijf. Daarachter schemerde in de verte een wit bouwwerk door bomen en struikgewas …

Een wandel- en fietspad voerde via een bruggetje naar beboste verten in het parklandschap …

– wordt vervolgd

Na de regen

Het regende zachtjes toen ik vanmorgen wakker werd. Voor de tuin is dat goed nieuws, want er is hier tot vandaag niet meer dan 11 mm regen gevallen. Het zal de vijverplanten worst zijn, water genoeg. En als er nog wat licht moet zijn, zet de gele plomp gewoon een groeispurtje in richting zon …

Intussen is het alweer een uurtje droog. Het stelde weinig voor, meer dan 3,1 mm regen is er niet gevallen. Dat zet voor de tuin geen zoden aan de dijk. Maar zodra de eerste zonnestralen de vijver bereiken, krijgt de waterlelie ineens weer een heel ander aanzien …

Zomerse perikelen

Hoewel we hier de afgelopen twee weken geen extreem hoge temperaturen hebben gehad, willen mijn onderdanen nog steeds niet lekker meewerken. Mijn voeten en onderbenen voelen voortdurend ongebruikelijk zwaar aan. Een beetje alsof ze tot halverwege de knie zijn volgelopen met lood, en dat maakt het lopen er niet makkelijker op …

Zoals bekend, ben ik In warme zomerse perioden nooit topfit. Vaak was ik dan langere tijd erg moe, dat is geen nieuws. Maar deze aanhoudend zware benen, terwijl ik verder aardig fit ben, vormen weer een geheel nieuwe sensatie. En zo stelt MS je steeds weer voor verrassingen …

Toch denk ik, dat deze (tijdelijke) terugval met het weer te maken heeft. Het is weliswaar niet extreem warm geweest, de gemiddelde temperatuur kwam hier in juli wel uit op 18°C en dat is aan de hoge kant. Voorlopig lijkt het zomerse weer nog wel even aan te houden. Zo lang kijk ik het gewoon nog even aan. Er zullen vast weer betere tijden komen …

Maar geen zorgen, met een wat aangepast dagprogramma vermaak ik me nog steeds prima. Om het bewegingsapparaat gaande te houden, maak ik een paar maal per dag een ritje op de hometrainer. Daarnaast loop ik regelmatig de tuin even in om te zien of er nog wat te fotograferen valt. En verder vermaak ik me uitstekend met verslaggeving van de Olympische Spelen, vooral op de radio. En vanaf zaterdag komt daar het skûtsjesilen nog bij. Dus ik verveel me nog niet …

Ma Merel neemt het ervan

Het is een drukke tijd geweest, maar nu de kinderen het nest uit zijn, was het voor mevrouw Merel tijd om het er eens lekker van te nemen. Ze had de hele vijver voor zichzelf om eens een uitgebreid bad te nemen …