17 november 2021 was de enige zonnige dag die we hier vorig jaar november hebben gehad. Het was niet toevallig, dat ik op die dag besloot om nog eens een fotokuier in de Ecokathedraal te maken.
Het was er weer prachtig. Nog maar nauwelijks voorbij de ‘Porta-celi‘ lachte een op creatieve wijze vervaardigd muurtje me toe. Verderop gingen de grote gestapelde bouwwerken, die zo vaak aan Maya-tempels doen denken, goeddeels schuil onder een goudgele herfsttooi …
Nadat ik nog enige tijd lekker op een muurtje in de zon had gezeten en een laatste foto van het kleurrijke bladerdek boven de ‘Inca-tempels’ had gemaakt, liep ik linea recta terug naar het voorste deel van de Ecokathedraal …
Daar liet ik me verleiden om bij de Porta Celi nog even af te dalen naar de vooral uit stoeptegels bestaande koepel, die toch wel één van de hoogtepuntjes van de ecokathedrale bouwkunst genoemd mag worden …
Moe, maar tevreden bekeek ik korte tijd later op het bankje in het voorportaal even de foto-oogst. Na een vluchtig weerzien met mijn fotomaatje en een kleurrijk bezoekje aan de Ecokathedraal was het tot dusver een mooie dag geweest, zodat ik rond half drie ’s middags met een voldaan gevoel huiswaarts kon tuffen …
Het achterste deel van de Ecokathedraal spreekt mij nog altijd het meest aan, en zeker met de bekroning van het goudgele bladerdek heerst er een bijzonder sfeertje …
Ik laat jullie nog even lekker ronddwalen … als er vragen of opmerkingen zijn, hoor ik het wel …
Eindelijk liet de zon zich vandaag weer eens volop zien. Ik heb de gelegenheid te baat genomen door het nuttige en het aangename maar weer eens te verenigen. Na een vluchtig oprit- en terrasbezoekje om mijn fotomaatje te verrassen, heb ik voor het eerst sinds eind september weer eens een fotokuiertje gemaakt in de Ecokathedraal bij Mildam …
In het voorportaal werd nog steeds driftig gebouwd aan diverse nieuwe stapelwerken, maar die besloot ik vandaag over te slaan. Ik had mijn zin erop gezet om vandaag weer eens tot bij de oude ‘Inca-tempels’ achterin de Ecokathedraal te komen, en om dat te halen kon ik maar beter niet teveel rond dwalen …
Nadat ik de majestueuze Porta Celi was gepasseerd, lachten de zon en een zee aan herfsttinten me toe. Ik laat jullie zonder verder commentaar even lekker rond dwalen tussen de oude tempels onder het zonnig herfstig bladerdek …
Het bladerdek aan de bomen achter in de tuin is flink uitgedund afgelopen week …
Nog eenmaal richt ik de blik omhoog naar de kleurige herfsttooi die daar onder een strakblauwe lucht hangt …
Morgen richten we de blik weer naar beneden, want ook daar valt genoeg moois te zien …
Vandaag even geen gewoon fotologje. Nadat ik vanmiddag weer eens een mooie, maar veel te lange fotokuier heb gemaakt, ben ik de rest van de dag even helemaal uitgeteld, stuk, kapot, defect of hoe je het maar wilt noemen. De foto’s die ik heb gemaakt, bekijk ik morgen wel. Maar om de vaste bezoekers niet helemaal voor niets te laten komen, heb ik met een nieuwe header mijn weblog zojuist in herfsttooi gestoken … 🙂
We zouden ons vorig weekend ongetwijfeld ook bij minder mooi weer prima vermaakt hebben op ‘de Merelhof’, maar het zonnige najaarsweer vormde hier toch wel het toefje slagroom op de taart …
De oprijlaan van ‘de Merelhof’ ziet er mooi uit met de beginnende herfstkleuren in het najaarszonnetje …
De lijsterbessen vinden gretig aftrek bij diverse vogels, en ook vliegjes lijken er niet vies van te zijn …
Het goed geoutilleerde huis ‘de Schaapskooi’ badend in het toen nog gerieflijke najaarszonnetje te midden van de beginnende herfsttinten …
Afanja's Weblog 