Het viel vrijdag niet mee om in de mistige contreien van De Weerribben en De Wieden nog een andere kleur te vinden dan de alom overheersende tinten grijs en bruin. Maar tegen twee uur ’s middags lukte het toch nog …
Ergens aan de noordkant van het langgerekte Giethoorn maakten we een tussenstop om een paar foto’s te maken. Een rood met wit bord onder één van de vele bruggetjes in het toeristische dorp sprong er meteen uit. Veel kleuriger had ik het die dag nog niet gezien…
Een fijn plekje om wat minimalistisch foto’s in de mist te maken is het strandje bij Smalle Ee. Er staan twee rijen palen, die het ‘veilige’ zwemgebied markeren. Bij mist lijken ze het eind van de wereld te markeren, daarachter verdwijnt alles in het niets …
Een paar meeuwen wilden vorige week woensdag wel even meewerken om samen met de paaltjes minimalistisch mooi in de mist op te gaan …
Voor de verandering ben ik het (beeld)verslag van mijn dag met Jetske gisteren eens begonnen met de mooiste foto van de dag. Dat betekent dat ik verder wat heen en weer spring in de tijd.
Jetske had in De Deelen meteen gekozen voor het pad langs het oostelijke petgat aan het begin van de parkeerplaats. Ze is op de eerste foto nog net te zien in haar blauwe jas. Het was op dat moment mooi zonnig weer met een vriendelijke lucht …
Nadat ik Jetske had uitgezwaaid, liep ik eerst even naar het tweede petgat. Een minuut of 10 later liep ik terug naar de parkeerplaats. De lucht boven het eerste petgat bood toen een heel ander beeld. Kijkend naar de grijze valstrepen in de verte leek er een bui met hagel en/of natte sneeuw te naderen …
Ik liep een stukje het pad langs het petgat op. Een aalscholver kwam uit de rietkraag tevoorschijn. Hij gaf me net genoeg tijd om een paar foto’s te maken, terwijl hij in een zee van goud aan me voorbij zwom …
Zodra hij mijn aanwezigheid merkte, begon hij vaart te maken. Al snel verhief hij zich uit het water om in noordelijke richting weg te vliegen …
Fotomaatje Jetske en ik reden gisteren al geruime tijd tussen felle buien met hagel en natte sneeuw door over het vlakke Friese land, toen halverwege de middag het absolute fotografische hoogtepunt van de dag bereikt werd …
We waren net in De Deelen, toen er halverwege de middag vlak ten noorden van het natuurgebied een zware bui voorbij trok. De donkere lucht werd extra geaccentueerd door het felle zonlicht op de oostelijke oever van het petgat en de grote zilverreiger, die gewoon zijn ding bleef doen …
Ik liep nog wat verder de Engelse landschapstuin bij Huize Olterterp in. Hier en daar hingen nog wat takken met mooie herfstbladeren te pronken in de zon …
De afgelopen jaren is er fasegewijs groot onderhoud uitgevoerd aan de tuin. Van de voet van een omgezaagde stam is daarbij een stoel gemaakt …
Ik liep nog even door tot aan de vijver, waar het landhuis weer mooi in werd weerspiegeld. Rond het gebouw waren schilders actief …
Voorgaande jaren heb ik veel paddenstoelen aangetroffen in de tuin. Dat viel me nu wat tegen, waarschijnlijk was ik er wat te laat voor. Toch heb ik er hier en daar nog een paar aangetroffen …
Teruglopend naar de auto heb ik nog wat gekleurde bladeren aan één van de bomen in de tuin gefotografeerd. Daarna ben ik in de auto gestapt om even door te rijden naar Heidehuizen …
Ik ontdekte nog een paar zonnige foto’s uit eind oktober. Nadat het ’s ochtends grijs en bewolkt was, brak de lucht halverwege die middag nog even open …
Ten noorden van Earnewâld heb ik op dat moment even een korte tussenstop gemaakt om een paar foto’s te maken van de windmotor aan de Hooiweg met zijn weerspiegeling …
Dankzij het windstille weer en maar een klein aantal bezoekers in het gebied was het wonderbaarlijk stil in de Deelen vrijdagochtend …
Het spiegelende oppervlak van het eerste petgat liet geen rimpeling zien. In het tweede petgat werd de perfecte spiegeling alleen licht in beroering gebracht door een paar eenden, die op en rond een drijvende tak rustten …
Afanja's Weblog 