Woensdag op het IJsselmeer bij Gaasterland: tweemaal windenergie en wat waterpret …
Wednesday on lake IJsselmeer near Gaasterland: twice wind energy and some water fun …
Wil je meer Skywatch foto’s zien? Gewoon even op het logo klikken …
Wanna see more Skywatch photos? Just click the logo …
Maak er een mooi weekend van!
Wishing you all a wonderful weekend!
In de warme julimaand was het voor fotokuiertjes vaak veel te warm, daarom heb ik in die periode regelmatig ergens aan de waterkant gezeten. Zo ook op donderdag 17 juli, toen ik aan het begin van de middag een tijdlang op de oostelijke oever van het Tjeukemeer heb gezeten. Niet dat dat veel verkoeling opleverde, want aan het wateroppervlak is goed te zien dat het vrijwel windstil was, maar het idee wil ook wat …
Toen ik aan het eind van de middag weer lekker thuis voor de ventilator en de Tour op tv zat, viel er plotseling een grauwsluier over deze stralende dag, toen de eerste berichten over het neerhalen van MH17 begonnen binnen te komen …
Elk jaar probeer ik wel 1 of 2 keer een ritje langs de Friese Waddenkust te maken. Dit jaar heb ik dat op 5 augustus gedaan. Het werd een dag met twee gezichten, boven het Wad was de lucht vrijwel onbewolkt en helderblauw, terwijl zich boven Fryslân steeds meer wolken samenpakten. Het was het begin van een weersverandering die een eind maakte aan de zomerwarmte. Over de eerste week van augustus kwam de gemiddelde temperatuur nog uit op 19,9 graden, maar over de hele maand kwam de gemiddelde temperatuur uit op slechts 16,1 ºC. Daarmee was augustus de eerste en tot nu toe enige maand die dit jaar kouder verliep dan normaal. De onderstaande foto brengt het moment van verandering met de samenpakkende wolken boven de Friese klei naar mijn idee mooi in beeld …
De koude en natte augustusmaand bleek slechts een dipje te zijn in het recordwarme 2014, want september verliep weer rustig, droog en ruim anderhalve graad warmer dan normaal. Op 19 september heb ik een tijdlang heerlijk genoten van de rust op en rondom De Leijen …
Voordat ik jullie meeneem naar het “Tempeltje van Ids”, laat ik nog even een foto uit het archief zien. Op deze foto, die ik op 25 augustus 2008 heb gemaakt vanaf de 24 meter hoge Seedykstertoer, is goed te zien hoe immens hoog de windturbines zijn in vergelijking met de traditionele poldermolen “de Kleilânsmole”. Een verrijking van het landschap kunnen we deze gigantische windturbines dan ook niet noemen, dit in tegenstelling tot het “Tempeltje van Ids”, want dat is een prachtig landschapselement …
Goed, op naar het “Tempeltje van Ids”, zoals dit kunstwerk in de volksmond wordt genoemd. De Tempel van kunstenaar Ids Willemsma staat op de Friese waddendijk, dichtbij het plaatsje Marrum. De Tempel is door Willemsma ontworpen in opdracht van het waterschap Friesland. Dit is ter afsluiting van het op deltahoogte brengen van de Friese zeedijken in het kader van de landelijke Deltawerken. Het kunstwerk werd in 1993 onthuld. De kunstenaar noemt het werk zelf het presenteerblad van staal waardoor de dijk als het ware wordt opgetild …
De Tempel wordt gedragen door twaalf palen. Deze palen stellen de twaalf provincies voor. De Tempel heeft de hoogte van de oude zeedijk. Bovenop de stalen dragers ligt een dak dat uit een stuk oude zeedijk bestaat. Op het dak is tweehonderd ton klei aangebracht, dat begroeid is met hetzelfde gras als de zeedijk. De Tempel staat in perfecte harmonie met de omgeving, vooral omdat op het dak het groen van de dijk terugkeert …
Het kunstwerk is goed te zien vanaf de weg Stiens-Holwerd. De Tempel laat zich kennen als een raadselachtig accent in een weids landschap. De ene keer zijn er vier palen zichtbaar, de andere keer acht en dan weer tien. Het lijkt net een bewegende streepjescode. Wanneer men in de Tempel staat en naar boven kijkt, weerspiegelen de palen zich in het glimmend zwarte plafond. Dit krijgt hierdoor iets van een groot zwart gat …
Zoals ik in het begin van dit logje al schreef, hebben zowel de omwonenden als kunstenaar Ids Willemsma tevergeefs lang geprotesteerd en processen gevoerd tegen de komst van de zeven grote windturbines. En er is nog steeds veel discussie gaande, om te kijken of het windmolenpark weer weggehaald kan worden. De rust en ruimte van het gebied wordt erdoor aangetast, net als de uitstraling van de Tempel. En daar ben ik het op zich van harte mee eens. Maar we zullen toch op zoek moeten naar alternatieve vormen om in onze energiebehoeften te voorzien. Als windenergie daar op deze manier (voorlopig) een bijdrage kan leveren, dan moet het maar …
Wat op deze 5e augustus 2014 verder nog opviel tijdens mijn ritje langs de Waddenkust, is dat de lucht boven zee en boven de eilanden helderblauw was, terwijl er boven het vasteland voortdurend wolken opbolden. Dat was hier op de top van de dijk en dus ook op de foto’s heel mooi te zien …
Ik sluit de serie logjes over mijn rit langs het Wad, die ik op 5 augustus heb gemaakt, af met een beeld waarmee ik een week geleden ben begonnen: zicht op de oogstwerkzaamheden vanaf de Friese zeedijk aan het Wad …
Bron: Ecomare
Zo lang regen en kou het actuele weerbeeld bepalen, ga ik nog maar even door met foto’s die ik op 5 augustus heb gemaakt tijdens mijn tocht langs het Wad over de Friese klei. Na de tussenstop bij Zwarte Haan, waarvan ik in de drie voorgaande logjes verslag heb gedaan, ben ik in oostelijke richting verder gereden in de richting van Marrum. Ten westen van Marrum staat de in 1865 gebouwde poldermolen “Kleilânsmole” vlakbij een aantal reusachtige moderne windturbines. Ik blijf dat een bijzonder beeld vinden …
Een klein stukje naar het noorden staat op de achtergrond van één van die enorme windturbines een tempeltje op de zeedijk. Daar nemen we later nog even een kijkje, wat eerst de aandacht vraagt is de wolk aan de voet van de windturbine …
Nadat ik een stukje verder ben gereden, wordt duidelijk wat er aan de hand is. Net als eerder op de dag bij Westhoek, wordt ook hier het graan van het land gehaald …
Een wolk van stof achter zich latend, komt de combine dichterbij …
Korte tijd later verdwijnt de grote machine weer net zo snel in de stofwolk …
Voor mij stond de wind gelukkig gunstig …
Nog een laatste blik over de akker, dan wordt het tijd om koers te zetten naar het Tempeltje van Ids, dat op de laatste foto weer aan de linkerkant op de dijk te zien is …
– wordt vervolgd –
En weer hadden we een goeddeels grijze en koude voorjaarsweek in Nederland. Maandag reden we van zuid naar noord door ons land …
And again we had a largely gray and cold spring week in the Netherlands. Monday we drove from south to north through our country …
Onder een grijs wolkendek passeerden we de nieuwe Waalbrug bij Ewijk (kaart Google Maps)…
Under a dark gray sky we passed the new bridge over the river Waal near Ewijk (Google Maps) …
We vervolgden onze weg over de A50 naar onze woonplaats in Fryslân …
We continued our way on the A50 towards our hometown in the provincie Fryslân …
We passeerden een aantal windturbines langs de A50 …
We passed some wind turbines along the A50 …
Tijdens de tweede helft van de rit hadden we alleen maar regen … 😦
During the second half of the ride we had just rain … 😦
Wil je meer Skywatch foto’s zien? Gewoon even op het logo klikken …
Wanna see more Skywatch photos? Just click the logo …
Maak er een mooi weekend van!
Wishing you all a wonderful weekend!
Precies een kilometer ten zuiden van het ‘Tempeltje van Ids‘ staat de ‘Kleilânsmole’ (kaartje Google Maps). Deze poldermolen, die is gebouwd in 1865, is voor het laatst in 2010 geheel gerestaureerd …
Door wat uit te zoomen en de camera iets meer naar links te richten, wordt duidelijk dat de molen niet helemaal alleen staat in de kale en koude vlakte ten noorden van Marrum …
Na een jarenlange juridische strijd zijn er enkele jaren geleden tussen het Tempeltje en de Kleilânsmole zeven grote windturbines gebouwd, die zowel het Tempeltje -dat op de bovenstaande foto nog net als een stipje op de horizon te zien is tussen de eerste en de tweede windturbine- als de Kleinlânsmole nietig doen lijken …
Zowel omwonenden als de kunstenaar Ids Willemsma -de ontwerper van het Tempeltje- vinden het maar helemaal niets, en ik sluit me daar graag bij aan. De rust en ruimte van het gebied worden door het windmolenpark aangetast, en dat geldt ook voor de uitstraling van het Tempeltje …
Er is nog steeds discussie gaande, om te kijken of het windmolenpark weer weggehaald kan worden, maar dit is helaas een verloren strijd …
Terwijl ik terug loop naar het begin van de strekdam, maak ik nog even een foto in zuidoostelijke richting van de voet van it Reaklif, het Rode Klif …
Daarna valt er niet meer aan te ontkomen: er moet geklommen worden. Halverwege de klim strijkt er een geaderd witje vlak voor me neer. Dat is een meevaller, want nadat ik een foto van hem heb gemaakt, kan ik nog lekker even op het talud blijven zitten om te genieten van het uitzicht, maar vooral ook om mijn benen even wat rust te gunnen …
Bijna boven … nog even doorzetten …
Aafje vermaakt zich nog steeds prima met het opvangen van de eerste zonnestralen in september. Dat stelt mij in de gelegenheid om nog even aan de andere kant van de weg te kijken …
Bij het Rode Klif staat sinds 1951 een monument van zwerfstenen. Dit monument herinnert aan de Slag bij Warns. Op de bovenste steen staat de tekst ‘1345 – Leaver dea as slaef’ (‘1345 – Liever dood dan slaaf’) …
De Slag bij Warns was een veldslag tussen graaf Willen IV van Holland en de Friezen op 26 september 1345. De ridders van de graaf voeren vanuit Enkhuizen met een vloot over de Zuiderzee en kwamen geheel in harnas aan land tussen Laaxum en Stavoren. Ze wilden het Sint-Odulphusklooster bij Stavoren veroveren en gebruiken als vesting. Onderweg werden ze in de buurt van het dorpje Warns aangevallen door de plaatselijke bevolking …
De ridders moesten vluchten en kozen ongelukkigerwijs de weg naar het Rode Klif, recht hun ondergang tegemoet. Het moerassige landschap bij het klif zorgde ervoor dat de ridders, met hun zware harnassen, verpletterend werden verslagen. Door de zware harnassen waren ze geen partij voor de woedende boeren en vissers. Ook graaf Willem kwam tijdens de slag om het leven. Toen de troepen van de hertog van Beaumont in Stavoren hoorden wat er was gebeurd, vluchtten ze – achtervolgd door de Friezen – naar de schepen. Slechts een kleine groep overlevenden kwam in Amsterdam aan. De weg naar Scharl wordt door de plaatselijke bevolking nog steeds de ‘ferkearde wei’ (de verkeerde weg) genoemd omdat dit de weg was die de Hollandse ridders kozen …
De Slag bij Warns werd tot 1500 jaarlijks op 26 september herdacht op het Rode Klif. Daarna raakte dit ritueel in onbruik, maar de slag wordt tegenwoordig elk jaar herdacht op de laatste zaterdag van september …
Met een laatste blik op het fonkelende IJsselmeer nemen we afscheid van de Gaasterlandse kliffen en sluiten we de vakantietijd af …
Afanja's Weblog 