Meer Ecokathedraal

Ik ben blij dat ik gisterochtend even een ritje naar de Ecokathedraal heb gemaakt. Vandaag zou het er met het regenachtige weer niet van gekomen zijn. In het voorste deel is de Porta-Celi (vrij vertaald ‘de Hemelpoort’) intussen aan alle kanten ingebouwd. De natuur heeft hier nog nauwelijks of geen vat op de bouwwerken …

Bij het koepelbouwwerk ligt wat snoei- en afvalhout afkomstig van één de bomen, die onlangs zijn gesneuveld. De boom zelf ligt een paar meter verderop nog over een paar lagere bouwwerken. Ook verderop is goed te zien dat sommige bomen en struiken hun beste tijd hebben gehad. Komen we in het achterste deel, dan lijkt de schade weer mee te vallen. Dat is misschien te verklaren uit het feit dat daar in de loop der jaren al meer bomen tegen de vlakte zijn gegaan …

Vallend hout in de Ecokathedraal

Vanmorgen ben ik eindelijk weer eens in de Ecokathedraal geweest. Vorige week was ik daar ook al, maar toen stonden er twee auto’s geparkeerd op het plekje waar helemaal niet geparkeerd mag worden. Behalve door mij natuurlijk, want ik heb tenslotte niet voor niks een gehandicaptenparkeerkaart. Dat ging vorige week dus niet door, maar vanmorgen was het plekje vrij …

Het was onderweg flink mistig vanmorgen, in de Ecokathedraal was het nog wat nevelig. Daarom heb ik de foto’s maar omgezet naar zwartwit. Het eerst wat me opviel, is dat het gevaarlijk begint te worden in de Ecokathedraal. Op verschillende plaatsen is onlangs een boom ter ziele gegaan en er hangen ook een paar bomen tussen hun nog fier rechtop staande soortgenoten. De grootste bomen zijn hier ruim 50 jaar geleden allemaal geplant door Louis Le Roy, de grondlegger van de Ecokathedraal. Hun tijd is dus langzamerhand gekomen …

Verder zijn er hier en daar wat nieuwe, kleinere bouwwerken gestapeld. Er wordt dus nog altijd gewerkt in de Ecokathedraal, die onlangs is aangewezen als één van de jonge Rijksmonumenten. Ik ben vanmorgen tot halverwege gekomen, daar heb ik weer even zitten genieten van de rust op het bankje dat de oude baas daar zelf heeft gevormd …

En nu ga ik zelf de rust in …

De klokkenstoel van Baarlo

De dag was nog niet om na de rondvlucht langs en boven de Wetering, daarom reden we nog een rondje door de omgeving. Toen we even later langs het dorpje Baarlo (kaart OpenStreetMap) kwamen, zag ik daar een klokkenstoel staan. Een stop was snel gemaakt.

De klokkenstoel staat op een ruim 600 jaar oude begraafplaats bij Baarlo, aan de voet van de oude zeedijk langs de voormalige Zuiderzee. De oorspronkelijke kapel bij de begraafplaats is in 1825 verloren gegaan bij een zware stormvloed. Sindsdien bleef de begraafplaats als markant, geïsoleerd element zonder luidklok in het landschap over …

In 2012 zag Jan Kuipers uit Steenwijk, die een adviesbureau voor luidklokken heeft, een klokkenstoel met luidklok op Marktplaats staan. Kuipers vond het zonde dat dit ding verloren zou gaan. De stoel stond te verpieteren op een bouwplaats. Met hulp van een bevriende aannemer kon de klokkenstoel gekocht worden.

De protestantse gemeente Blokzijl, eigenaar van de begraafplaats, had belangstelling voor de klokkenstoel. Ook de gemeente Steenwijkerland werkte mee aan plaatsing. In april 2017 klonk er voor het eerst in waarschijnlijk honderden jaren weer klokgelui in Baarlo …

Jetske was al meteen na het uitstappen aan de praat geraakt met de man, die bladeren stond te vegen bij de ingang van de begraafplaats. Hij stelde zich voor als gids, hovenier, doodgraver, straatveger, beheerder en klokluider van de begraafplaats. De beste man liep hier duidelijk al jaren rond, hij wist bij ieder graf wel een verhaal vertellen …

IJs aan de Hogeweg

We lieten de woudreuzen aan De Baars achter ons en daalden in westelijke richting af van 12.50 m naar -0,50 m aan de oostkant van De Weerribben. Daar stopten we voor een korte fotosessie aan de Hogeweg (kaart OpenStreetMap)

Aan de Hogeweg staan o.a. de spinnenkopmolen de Wigter en een mooie maalvaardige tjasker. Vandaag richtten we onze camera ’s echter op een paar van de pittoreske vervenershuisjes aan de weg. Op de sloot langs de oostkant van de weg lag nog een eerste dun laagje ijs. Daarachter stond een van de kleine vervenershuisjes. Mijn moeder is voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog in een vergelijkbaar huisje opgegroeid met haar ouders en 7 broers en zusters aan een andere Hoge Dijk. Ik vind dat nog steeds onvoorstelbaar …

Aan de overkant van de weg staat achter een wat bredere gracht een vervenershuisje met daarachter een schuur of stal. Ik denk, dat we dit een keuterboerderijtje mogen noemen …

Gakkende poortwachters

Terwijl Jetske tussen de woudreuzen ronddwaalde, zag ik verderop een poort bij een huis staan, die mijn nieuwsgierigheid wekte. Omdat Jetske zich wel vermaakte, besloot ik die poort even van dichtbij te bekijken …

De uitdrukking ‘domme gans’ is eigenlijk misplaatst. Ganzen zijn slimme, trouwe en vaak erg waakzame dieren. Wat dat betreft is het niet zo gek, dat er bij deze poort niet is gekozen voor een leeuw of een adelaar, maar voor een paar ganzen. Later die dag zag ik tijdens onze rit ook elders nog een paar van deze ganzen bij een poort staan. Misschien is het een regionaal gebruik. Ik had het in ieder geval nog niet eerder gezien …

Bij de brug in de Peelrug

Ik was al lang niet meer op de Peelrug (kaart OpenStreetMap) geweest, enige tijd geleden kwam ik er weer eens langs. Een kilometer ten oosten van de locatie waar ik 10 jaar geleden van begin tot eind de bouw van de Peelrugtunnel heb gevolgd, heb ik ditmaal wat foto’s gemaakt van de brug in de Peelrug bij Petersbrug …

De eerste brug over de Opsterlandse Compagnonsvaart bij Petersburg werd geslagen in 1789 tijdens de periode van de veenexploitatie in deze streek. Nadat de Opsterlandse Compagnonsvaart was gegraven was er behoefte aan oversteekplaatsen …

In de loop van de 19e eeuw zijn meerdere bruggen in de omgeving vernieuwd. Of en wanneer deze brug in de Peelrug is vervangen of vernieuwd, heb ik niet kunnen achterhalen. Wat ik wel weet, is dat dit gemeentelijk monument nog steeds volledig op handbediening werkt …

De brug kan in principe dus 236 jaar oud zijn. In die tijd was het leven net wat kalmer en minder gehaast dan tegenwoordig. Bij de brug in de Peelrug gaat het echter nog ongeveer in hetzelfde tempo als in 1789. Kijk maar eens naar het openen en sluiten van de brug …

Een mooie sluiswachterswoning

Nadat ik een kleine fotoserie had gemaakt van de sluis bij Wijnjeterpverlaat (OpenStreetMap), ben ik even een stuk doorgelopen om meteen wat foto’s te maken van de sluiswachterswoning uit 1920. Het huis staat precies tussen de verste sluisdeuren en de brug Sparjeburd. Dat maakt het aannemelijk dat de sluiswachter tevens brugwachter was. Die functies worden op meerdere plaatsen langs de turfroute verenigd door fietsende dienaren, die de watersporters door de Opsterlandse Compagnonsvaart helpen …