Categorie archief: Weinterper Skar

Het loopt licht met twee

Geplaatst op door

Tot 2016 was het Weinterper Skar mijn favoriete natuurgebied. Een paar maal per week maakte ik er steevast een wandeling. Soms maakte ik een fotokuier aan de zuidkant, maar meestal liep ik naar het bankje bij de dobbe aan de noordkant van het Skar. Tegenwoordig is de afstand van 700 meter naar dat bankje me helaas te groot …

een bankje aan de noordkant in het Weinterper Skar

Tegenwoordig kies ik weer voor de zuidkant. Daar is in het kader van natuurcompensatie i.v.m. de verdubbeling van de N381 eind 2016 op mijn verzoek een bankje geplaatst. Dat bankje staat op 250 meter vanaf de parkeerplaats. Dat was ook de korte wandeling die ik voorstelde te maken bij het weerzien met mijn oud-studiegenoot Andries van de P.A. in Drachten.

Hoewel we elkaar na 45 jaar in het passeren waarschijnlijk niet herkend zouden hebben, werd het een hartelijk weerzien. Gewapend met mijn trekkingstokken stelde ik voor om naar dat bankje te wandelen. Er viel genoeg te praten, en dan is 250 meter niet zo ver. Ook op het bankje hielden we het goed pratend over elkaars levensverhaal en carrière …

het in 2016 geplaatste bankje aan de zuidkant van het Weinterper Skar

Bewolking en wind hielden de temperatuur vooral voor mijn bovenbenen net wat te laag om langere tijd lekker op het bankje te kunnen zitten. Daarom stelde ik voor om nog maar even door te wandelen naar een tweede bankje, dat 250 meter verder naar het zuiden staat. “Do moatst ek noch werom, hè” waarschuwde Andries nog. De benen voelden echter krachtig, dus ik durfde het wel aan …

herfsttinten in het Weinterper Skar

We waren ook zomaar bij het tweede bankje aangekomen, het loopt nu eenmaal licht met zijn tweeën. Ook op het tweede bankje hielden we het makkelijk pratend. Maar na enige tijd zijn we toch maar weer in dezelfde twee etappes terug gelopen naar de parkeerplaats. Daar hebben we bij het afscheid afgesproken om volgend voorjaar nog eens een afspraak te maken. Om dan wat verder te kunnen komen, moet tegen die tijd Whilly maar weer mee. Dat is me op goed rollende paden afgelopen jaar samen met fotomaatje Jetske ook een keer of drie uitstekend bevallen …

herfsttinten in het Weinterper Skar

Terugblikkend zijn de ontmoeting en de wandeling de extra rustdag, die ik gisteren op de waarschijnlijk laatste zachte dag van 2025 noodgedwongen heb moeten nemen, dubbel en dwars waard geweest. Zoals mijn eerste neuroloog al zei: “Ga gerust af en toe eens even over je grens, daar kun je in principe niets mee vernielen.” Ik ben die uitdaging woensdag dan ook graag aangegaan. Daarna is een roestig dagje helemaal niet erg …

weerspiegelde sluisdeuren in de Opsterlandse Compagnonsvaart

De mist in

Geplaatst op door

Het liep al tegen twaalven, toen Jetske en ik vrijdag na afloop van een bezoek aan de neuroloog op pad konden. Toch was het nog steeds mistig onderweg. Dat heeft ook zijn charmes, maar we hadden liever wat zon gehad om de herfstkleuren wat te laten sprankelen. Daarom besloten we bij het Weinterper Skar eerst een broodje te eten in de auto, voordat we aan een fotokuier begonnen.

Daar bleek weer eens, dat Jetske meer en meer elk vogeltje ziet vliegen. Ditmaal zag ze vlak naast de auto een paar goudhaantjes door de struiken dartelen. Daar legde ik mijn broodje graag even voor opzij. Voor het eerst sinds lange tijd lukte het me om dat kleine vogeltje eens voor de lens te krijgen. Het was alleen jammer dat het zo donker was, maar een kniesoor die daar op let …

het was mistig onderweg
mist in het Weinterper Skar
mist in het Weinterper Skar
een goudhaantje in het Weinterper Skar
het was grijs in het bos bij Heidehuizen

Even nazomeren

Geplaatst op door

Als de weersverwachting klopt, kunnen we vandaag even wat nazomeren. Dat staat me wel aan, want er staat weer een dagje met mijn fotomaatje op het programma. Lekker om aan het eind van deze herfstachtige week even op pad te kunnen en de zon op te zoeken.

Een vrolijke vrijdag gewenst!

close-up van de pluisjes van het wilgenroosje
de pluisjes van het wilgenroosje

Een bemoste dode boom

Geplaatst op door

Bij het punt waar het blauwgrasland begint, maakte ik rechtsomkeert om terug te lopen naar de parkeerplaats. Waar ik op de heenweg mijn blik vooral op de noordkant van het Weinterper Skar had gericht, keek ik nu meer naar de zuidkant …

in het Weinterper Skar

Of het een kwestie is van verzuring of vernatting, weet ik niet, maar er staan verschillende dode bomen in het terrein. Van het meest fotogenieke exemplaar heb ik de onderstaande serie gemaakt …

een bemoste dode boom in het Weinterper Skar
een bemoste dode boom in het Weinterper Skar
een bemoste dode boom in het Weinterper Skar
een bemoste dode boom in het Weinterper Skar
zandpad in het Weinterper Skar

Het was een korte, maar mooie wandeling, maar na deze fotosessie werd het echt tijd om naar de auto te gaan.

Een laat lammerseizoen?

Geplaatst op door

Het mooie herfstweer lokte me weer eens terug naar een oude liefde, het Weinterper Skar. Ik besloot nu eens een keer te starten op de parkeerplaats aan de Nije Heawei aan de westkant van het gebied …

bij de parkeerplaats aan de westkant van het Weinterper Skar

Ik was nog maar net op weg, toen ik aan de rechterkant van het pad een in plastic verpakt affiche zag hangen. Benieuwd naar de tekst boog ik me voorover om de tekst te kunnen lezen. Hmmm … kennelijk was er in het Weinterper Skar sprake van een laat lammerseizoen … 😉

een affiche in glimmend plastic aan een paal
een tekst over het lammerseizoen dat hier in de herfst schijnt te zijn

Bij gebrek aan dartele lammetjes vervolgde ik mijn weg. Al snel was ik bij de slagboom aan het eind van de verharde weg. Vanaf dit punt is in november 2016 de weg weggehaald. Sindsdien ben ik maar een paar keer voorbij deze slagboom geweest …

een slagboom verhindert autoverkeer in het gebied

Het was geen straf om er te lopen. Om te beginnen vond ik er de eerste paddenstoelen van het jaar. Maar nog mooier vond ik de twee blauwe knopen, die vlak langs het pad stonden te bloeien …

paddenstoelen naast het pad
twee bloemetjes van de blauwe knoop naast het pad

Aan het begin van het blauwgrasland aan de linkerkant van het pad merkte ik dat het genoeg was geweest. Het tweede bankje, dat eind 2016 ter compensatie van het verwijderen van de weg is geplaatst, stond nog ruim 200 m verder. Dat ging ‘m niet meer worden, ik moest tenslotte ook weer terug naar de auto …

hooiland aan de linkerkant van het pad

– wordt vervolgd

Zelfde bankje, andere libel

Geplaatst op door

“Kijk, de dieren zochten je toen al op …,” schreef Sjoerd gisteren in reactie op de foto van de libel op het bankje. Nou leest Sjoerd hier al sinds ongeveer 2006 mee, dus enige voorkennis kan hem niet worden ontzegd. Hij heeft dus ook wel gelijk, want er kwam ook meerdere keren een hagedisje bij me zitten …

bruinrode heidelibel op de rugleuning van een bankje

In de periode 2005-2015 maakte ik gemiddeld twee keer per week een fotokuier in het Wijnjeterper Schar, in het Fries: Weinterper Skar. Dit is een klein Natura 2000-gebied ten zuidoosten van Drachten. Wanneer ik daar op één van de bankjes neerstreek, kwam er regelmatig een libel of waterjuffer bij me zitten. Deze bruinrode heidelibel kwam er in september 2007 even gezellig bij …

bruinrode heidelibel op de rugleuning van een bankje

Op een rugleuning

Geplaatst op door

Aanhoudende vermoeidheid en krachteloze onderdanen weerhouden me er nog steeds van om regelmatig even een fotokuiertje te maken. Om de fleur er toch wat in te houden, doe ik voorlopig zo nu en dan een greep in mijn archief. Deze libel kwam in september 2008 naast me zitten op rugleuning van een bankje in het Weinterper Skar …

een libel op de rugleuning van een bankje