Ganzen, reeën en boerennatuur

In maart van dit jaar kreeg ik een vraag van de Stichting KNNV Uitgeverij of ik een foto beschikbaar wilde stellen voor het uit nieuw te geven boek ‘Canon van de Nederlandse boerennatuur’.

Voor een van de hoofdstukken was de uitgever op zoek naar foto’s van een weiland met ganzen waarin vlaggen of andere afweermiddelen staan. De strekking van het verhaal in het boek is, dat dit niet of weinig helpt. En dat klopt ook met mijn eigen waarneming. Ik had daar in november 2013 een blogje over geschreven: ‘Langs vlaggen en vaandels’. Natuurlijk wilde ik daar wel een foto voor beschikbaar stellen …

Wat is natuur en wat is cultuur? Is een koe in de wei, of een tulpenveld ook natuur? Hoe verhouden landbouw en natuur tot elkaar? En is ‘boerennatuur’ niet met zichzelf in tegenspraak? Waar de één een ongerept natuurgebied ziet, daar ziet een ander een cultuurlandschap. Wat kunnen boeren, overheden en wij zelf doen om de natuur te helpen?

Onlangs kreeg ik als dank voor mijn bijdrage een exemplaar van het boek toegestuurd …

In de Canon van de Nederlandse boerennatuur maakt Dick de Vos (ook auteur van de Canon van de Nederlandse natuur) duidelijk dat in ons land de natuur vrijwel nergens volledig autonoom is en dat ook het boerenland altijd een relatie heeft met de natuur. Deze canon toont vooral aan dat er ondanks alle problemen nog altijd veel te genieten valt op het platteland.

En dan nog even dit …

In het boerenland dat ik hier regelmatig doorkruis, hebben ook reeën hun plek. In het boek mis ik het ree helaas. Dat gemis werd echter ruimschoots gecompenseerd, toen ik in september een leuk verzoek kreeg. Iemand wilde graag een foto van twee reeën in een weiland gebruiken als fotobehang. In ruil daarvoor stelde hij voor om een donatie te doen aan het Nationaal MS Fonds. Dat leek mij een mooie ruil. En hieronder zie je het resultaat. Ik vind het mooi …

Zicht op de Weerribben

Gisteren liet ik hier het rechtlijnige boerenland aan de oostkant van de Wetering zien. Vandaag laat ik iets van de westkant zien. Daar liggen De Weerribben. Meer dan een paar shots vanuit de verte kan ik hier niet tonen, want drones zijn niet toegestaan boven Natura 2000 gebieden. Verder dan de groenstrook hieronder mag ik niet naar links oftewel naar het westen vliegen met de DJI Flip …

Rechtlijnigheid kom je in De Weerribben een stuk minder tegen dan in het moderne boerenland. Rietvelden, plassen en broekbossen bepalen er het beeld zover het oog reikt. Waar de boeren het water liefst zo snel mogelijk kwijt raken, proberen ze dat in De Weerribben liever zo lang mogelijk vast te houden …

De grens van natuur en cultuur

De strakke lijnen in het boerenland die ik hier gisteren liet zien, maken onderdeel uit van Wetering-Oost. Kaarsrechte sloten en greppels om overtollig water maar zo snel mogelijk af te voeren zijn kenmerkend voor het moderne boerenland. De rechtlijnigheid wordt vaak nog versterkt door sporen van landbouwvoertuigen over akkers en weilanden. Op de laatste twee foto’s is goed te zien hoe het boerenland hier aan de west- en noordzijde wordt begrensd door de Wetering en de Weerribben. Daar denken ze heel anders over waterbeheer …

Krakeenden in De Deelen

Na de eerste stop van de dag aan het begin van De Deelen vervolgden we onze weg naar de parkeerplaats aan het eind van de weg. Daar vandaan maakten we twee hele korte kuiertjes door de nevel die tussen de bomen en boven het water hing …

Aan de overkant van het petgat zagen we een eend van wal steken. “Krakeenden,” fluisterde Jetske me meteen toe. Al snel verscheen er een tweede exemplaar, korte tijd later gevolgd door nog een paartje. Gevieren vervolgden ze hun weg over het stille en nevelige water in De Deelen …

Mist in De Deelen

Het leek een mooie dag te worden, toen ik vrijdagochtend mijn eerste rondje door de tuin liep. De lucht was voor verandering eens helder. Lang zou dat echter ook die dag weer niet duren.

Toen Jetske en ik anderhalf uur later Drachten achter ons lieten om een ritje te maken, was de lucht aan alle kanten dichtgetrokken. Ook op de Hooivaartsweg, de weg naar De Deelen, was het mistig. Het eerste petgat waar we even stopten, leek in de verte in het niets op te gaan. ‘Villa Sterk’, de moderne stolpboerderij van boekenhandelaar en kunstliefhebber Steven Sterk, ging met het mistige weer nog meer op in de omgeving waar het voor is ontworpen …

Ondersteboven

Een week of vier geleden zat ik tijdens een korte fotokuier even op een bankje. Toen ik me even voorover boog, zag ik tussen mijn voeten een klein roestbruin herfstblaadje op het schelpenpaadje liggen …

Ongeveer anderhalve meter verderop lag nog zo’n herfstblaadje. In tegenstelling tot het eerste blaadje, lag dit exemplaar ondersteboven op de grond met het bladsteeltje omhoog wijzend …

Tot zover deze observatie. Fijne zondag verder!