Op Friese doorlopers

We naderen stilaan het einde mijn rondgang langs de ijspistes ten westen van Drachten. Na de Noarderkrite en het bos in het ijs had ik koers gezet naar de Hooidammen. Dat vind ik nog altijd de meest imponerende ijsvlakte in de buurt. Rechtsboven is nog net de uitkijktoren ‘Romsicht’ aan de rand van de Jan Durkspolder te zien …

Ondanks het grijze weer zwierden er aan alle kanten nog schaatsers over het ijs. Nou ja, zwieren is wat veel gezegd, het was duidelijk te zien dat het ‘werkijs’ werd nu de temperaturen omhoog gingen. De meeste mensen bewogen zich, al dan niet gezellig pratend met anderen, in rustig tempo voort. Behalve die ene vrouw. Zij bleef in strak tempo in een kleine cirkel gedreven aan haar bochtentechniek werken …

De laatste schaatser die ik staand bij het hek aan me voorbij zag gaan, schaatste nog op ‘houtjes’, de echte Friese doorlopers waarop ik zelf zo’n 60 jaar geleden heb leren schaatsen …

Vier dagen winter

Zo, dat was weer een fijn wintertje. Het was wat kort, maar voorlopig kan ik er in verschillende opzichten wel weer even mee vooruit. De week maandag begon met een fotokuier met mijn fotomaatje. Wind, water en lichte vorst rond de retentiepolders bij Smalle Ee en It Eilân stonden die dag centraal. Het eerste ijs was bomijs op een plas langs het pad op It Eilân …

Dinsdag heb ik een kijkje genomen bij het ondergelopen land achter de Hooidammen. Daar lag intussen een mooie ijsvloer, maar het was nog te dun om op te schaatsen. Bij de Leijen lag nog geen flintertje ijs op het wateroppervlak, daar zorgde de wind wel voor. Het enige ijs dat daar te zien was, werd gevormd door opspattend water dat bevroor rond takken en rietstengels …

Woensdag werd er volop geschaatst op het ondergelopen land achter de Hooidammen. Met een strakblauwe lucht en minder wind dan de op voorgaande dagen, was het wat we in Fryslân ‘sierlik winterwaar’ noemen …

Ook donderdag kon er nog geschaatst worden. Die dag werd er niet alleen geschaatst achter de Hooidammen, maar ook op de Noarderkrite bij De Veenhoop en in de Jan Durkspolder. Daar eindigde de schaatspret met de onfortuinlijke val van een vrouw, die met de ambulance moest worden afgevoerd ..

Intussen is het feestje alweer voorbij. Rond het middaguur trad de dooi gistermiddag in, en verscheen er water op het ijs. Vier dagen zwerven langs water en ijs begint zich nu te wreken. Maar zoals gezegd, dit ‘kind van de winter’ kan er voorlopig weer even mee vooruit. Lichamelijk pak ik nu een dag of wat mijn rust, waarin ik jullie zo af en toe een deel van de 900 foto’s van de winterse taferelen voorschotel, die ik deze week heb gemaakt …

Tussen vriezen en dooien

Tussen vriezen en dooien ligt het nulpunt of het vriespunt, de temperatuur waarbij water bevriest tot ijs of waarbij het juist weer smelt tot water. Dat was de situatie toen ik vorige week zaterdag aan het eind van de ochtend wat foto’s maakte van een dun vliesje ijs op de vijver …


De meeste reageerders hadden gisteren wel door dat het om ijs ging, waarschijnlijk omdat dergelijke beelden in de loop de tijd al (te) vaak op mijn blog zijn verschenen. Meestal ging het daarbij om een harde ijsvloer met strakke geometrische lijnen en figuren bij vriezend weer. Omdat de temperatuur voortdurend rond het vriespunt lag, veranderde de ijssituatie ditmaal echter voortdurend. Op verschillende plaatsen vormden zich tussen de strakke geometrisch lijnen heel kleine plasjes water. Op andere plaatsen zag ik juist dat er in een plasje water nieuwe ijsbloemen op het oppervlak verschenen. Misschien moet ik een volgende keer het statief erbij pakken om wat time-lapse opnamen te maken, want het was echt fascinerend om te zien. Afijn, kijk maar eens of je het wat vindt …

Zeg maar dag met je (ijs)handje

Ik doe het niet graag, maar er valt niet aan te ontkomen, het wordt tijd om de winter van 2021 uit te zwaaien. Het was een extreem korte winter, die goed bekeken in feite maar een week heeft geduurd. Maar hoe kort hij ook duurde, ik heb er alles uit gehaald en ik heb er veel napret aan beleefd met het foto- en videomateriaal dat die week me heeft opgeleverd …

Als ik me ertoe zou beperken om 1 of 2 foto’s per dag te publiceren, dan zou ik mijn weblog de rest van het jaar nog wel kunnen vullen met sneeuw en ijs. Dat zal ik echter maar niet doen. Om te beginnen zal het voor de meesten van jullie waarschijnlijk al snel minder interessant zijn. Maar het zou voor mezelf ook niet goed zijn. Ik ben mijn blog eind 2005 begonnen om mezelf ertoe te dwingen dagelijks een fotokuier te maken ten einde in beweging te blijven. Om daar een beetje aan te blijven voldoen, zwaai ik vandaag de winter uit, zodat ik me morgen over sneeuwklokjes en krokussen kan buigen …

Dat uitzwaaien doe ik dan maar met de ijzige hand, die de vijver enkele dagen heeft gesierd. Zodra de dooi zondag 14 februari inzette, begon hij zijn glans al te verliezen. Maandag de 15e heb ik de hem tussen 10:15 en 23:52 uur stukje bij beetje zien verdwijnen …

Dag winter van 2021 …

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dof en grijs papijs

Dat mooie, gladde ijsvloertje in de vijver heeft er maar één dag gelegen. Zondagavond heb ik er nog een tijdlang gespeeld met het gekleurde tegenlicht van de Hue-spot over het glanzende ijs. De foto’s die dat heeft opgeleverd, bewaar ik nog even. Vandaag volg ik nog even de loop der dingen …

Terwijl de temperatuur maandagochtend opliep tot een maximum van 2,4 ºC rond het middaguur, viel er wat lichte korrelhagel. Daardoor had het ijs zijn magische glans al snel verloren. Wat restte was een soort dof en grijs papijs …

Toen het tegen de avond opnieuw begon te vriezen, kreeg het ijs weer enige glans. Daar heb ik ’s avonds het gekleurde tegenlicht van de Hue-spot nog maar eens op gericht. Dit is één van de foto’s die ik er ’s avonds van heb gemaakt …

Morgen meer kleur …?

Schaatsers als bonus

Met het oog op de onzekere weersverwachting voor vandaag besloten mijn fotomaatje en ik gisteravond om onze plannen voor vandaag aan te passen. In plaats van een fotosessie in het rietland in de Weerribben werd het een fotoritje vanuit Drachten. Kijkend naar de buienradar, leek het mij na de koffie wijs om de openheid van het landschap in de buurt van Oudega en Earnewâld maar weer op te zoeken. Dan zouden we de buien in elk geval aan zien komen …

160120-1207x

Nadat we in de omgeving van Earnewâld een paar tussenstops hadden gemaakt om wat foto’s te maken, zetten we koers naar de Headammen om nog wat foto’s van de ijsvlakte aan de Wolwarren te maken. Tot mijn verwondering waren er net als gisteren weer twee schaatsers actief. Dat beloofde nog een aardige bonus te worden op de schaatssessie van gistermiddag …

160120-1154x

Op het moment dat we uitstapten, kierde de laagstaande zon af en toe hinderlijk scherp door gaten in het gestaag toenemende wolkendek. Dat leverde spelend met standpunt en kijkrichting voortdurend veranderend licht op …

160120-1223x

Het ijs had zijn beste tijd intussen al gehad. Gisteren was het nog mooi zwart en spiegelend ijs, na de sneeuw- en regenbuien van gisteravond en vanochtend was de toplaag van het ijs veranderd in een harde, maar steeds brosser wordende laag fondantijs. Het scherpe gekras van de schaatsen op het ijs klonk dan ook een stuk doffer en minder mooi dan gisteren …

160120-1229x

Het kon ook dit jaar natuurlijk niet uitblijven … Vorig jaar waagde ze zich op 6 februari bij de Leijen een paar stapjes op het ijs, vandaag moest en zou dat nog even gebeuren op het landijs aan de Wolwarren …   🙂

160120-1230x

Een klein kwartiertje nadat we de eerste foto’s van de schaatsers hadden gemaakt, moest er nog even een klein sprintje aan te pas komen om aan de volgende felle bui te ontkomen. De temperatuur was intussen opgelopen tot ruim 4 ºC. Het zal nog wel een dag of twee wat blijven kwakkelen, maar een vorstelijke voortzetting van dit korte schaatswintertje zit er helaas niet in …

160120-1238x

Hoe dan ook, wij hebben nog weer een paar winterse plaatjes mee kunnen pakken. En daar ben ik blij mee, want die winterse plaatjes worden steeds schaarser.

Prille knoppen in ijs

Tot 15:00 uur zitten we hier in Fryslân nog in Code Rood als gevolg van de ijzel. Maar het eind is nu toch echt in zicht, want rond het middaguur kwam de temperatuur voor het eerst sinds maandagochtend weer boven het vriespunt …

160107-1400x

Om toch nog even wat ijzelplaatjes te maken, heb ik ook vandaag aan het eind van de ochtend weer een rondje door de tuin gemaakt …

160106-1100x

Ditmaal heb ik ervoor gekozen om wat prille knoppen te kieken, die nog netjes zaten ingepakt in een laagje ijs …

160105-1350x

Voorlopig zullen dit wel de laatste winters aandoende foto’s zijn, maar de winter is nog niet voorbij …

160106-1113x