Het wordt tijd om eerst weer afscheid te nemen van Reaklif. Hoe kan ik dat nou beter doen met een laatste blik op de die dag af en toe bijna magisch mooie schitteringen …
Eerst een paar foto’s van het silhouet van het lange hek dat er langs de weg staat. En dan nog even genieten van die prachtige schitteringen en het zicht over het IJsselmeer. Het was zo helder dat de skyline van Noord-Holland in de verte te zien was …
– Voorlopig einde, maar ik kom hier zeker nog eens terug.
Het was weer een bijzonder uurtje in de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder. Het was er druk, maar wel gezellig druk. De sfeer werd voor een belangrijk deel bepaald door een (echt)paar vogelaars, die ieder vogeltje zagen vliegen of lopen. En dat niet alleen, ze konden ze ook allemaal op naam brengen …
Zo zagen ze op een bepaald moment aan de westkant van de hut een aantal vogels zitten, waar ik alleen maar groen zag. Ik heb geruime tijd moeten zoeken en turen, pas toen ze wat meer uit het groen tevoorschijn kwamen, zag ik drie watersnippen zitten. Want dat bleken het te zijn, watersnippen en geen grutto’s. Maar eerlijk is eerlijk, die fout zou ik mogelijk ook gemaakt hebben zonder de deskundigen aan mijn zijde …
Want deskundig was dit stel zeker, en ze werkten perfect samen. Wanneer de één op grote afstand iets zag, wist de ander op basis van enkele simpele aanwijzingen de vogel vaak al heel snel te lokaliseren en te herkennen. En niet alleen dat, ze deelden hun waarnemingen ook steeds met de andere aanwezigen in de hut. Zij wezen ons ook op de goed gecamoufleerde watersnippen dicht bij de hut. Een van de watersnippen die zo mooi bij de stronken zaten, maakte na verloop van tijd een klein uitstapje om een stukje verderop te gaan foerageren …
De finale van de vogelshow werd die dag verzorgd door een sperwer, die neerstreek aan de westkant van de hut waar eerder de drie watersnippen zaten. Ik kan het me verbeelden, maar ik kreeg sterk de indruk dat hij wat beteuterd om zich heen keek, alsof hij zich afvroeg waar zijn lunch was gebleven. Sneu of niet, ik was er wel blij mee, want mijn eerste en laatste foto’s van een sperwer dateerden van maart 2012. Dat waren overigens wel bijzondere foto’s, want die sperwer zat in de hazelaar in onze tuin …
Ik sluit dit hoofdstuk af met een waarneming, die ik die middag helemaal zelf heb gedaan: een sprinkhaan – waarschijnlijk een boomsprinkhaan – die op één van de neerklapbare luikjes zat. Misschien wat minder spectaculair dan de watersnippen en de sperwer, maar daarom niet minder mooi. En bedenk hierbij ook: ‘wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd …’
Vorige week publiceerde ik een logje met foto’s over een raadselachtige takkenzooi die ik begin oktober aantrof in de windmotor aan de Westersanning in de Jan Durkspolder. Wat was daar aan de hand …? Waren die takken er in geblazen door de wind? Was het ’t werk van baldadige jongelui …?
Nadat ik gistermiddag eindelijk weer eens met een voldaan gevoel terugkwam van een bezoekje aan het ziekenhuis, heb ik even een ritje gemaakt naar de Jan Durkspolder …
Een stukje noordelijker dan bij de Westersanning heb ik ditmaal de benen even gestrekt aan de Manjepetswei ter hoogte van de Alde Geau. Vanaf deze kant fotografeer ik de bewuste windmotor normaal gesproken alleen ’s winters wanneer er geschaatst wordt. Zoals ook vanaf deze afstand goed te zien is, zijn de takken weer uit draaiende delen verdwenen. En intussen kan ik dankzij een reactie die dinsdagavond binnenkwam het raadsel rond de takkenzooi ook ontsluieren. De windmotor moest tijdelijk gecamoufleerd worden …
Lezer M. Wijma schreef dinsdagavond: “Er is daar een film opgenomen ‘Redbad‘. Die film is in de tijd dat er nog geen windmolens waren. Zo hebben ze geprobeerd om hem wat te camoufleren. Er zijn daar ook alle hekjes, telefoonkastjes langs de weg, gemaal, etc gecamoufleerd met riet, takken zo dat het niet opvalt in de film …”
Stom!!! Dat wist ik immers ook wel. Ik had nota bene ’s avonds bij Omrop Fryslân TV een item gezien over de opnamen van de spektakelfilm ‘Redbad’ waar in totaal ruim 600 figuranten en 150 paarden meewerkten. “Het is een jongensdroom, vroeger speelden we altijd al riddertje” en “Once in a lifetime” waren een paar reacties van de deelnemende figuranten.
Op één van de laatste dagen van ons verblijf op Terschelling lag er een prachtige glinstering over het Wad …
In dat fraai uitgelichte decor speelde zich ‘in onze achtertuin’ op dat moment een onverwacht schimmenspel af …
Maak het verhaaltje verder af en kleur de plaatjes …* 😉
* naar Neerlands Hoop
De dagen begonnen steeds grijs deze week, maar de laatste dagen was het ’s middags lekker zonnig …
The days started grey this week, but on the last days the afternoons were sunny …
Toen ik gisteren aan het begin van de middag in de Jan Durkspolder stond, begon het water ineens te glinsteren …
When I stood in a polder in the beginning of the afternoon yesterday, the water suddenly began to sparkle …
Omhoog kijkend werd de reden daarvan meteen duidelijk: de zon brak weer door de wolken …
Looking up the reason became clear: the sun was breaking through the clouds again …
Wil je meer Skywatchfoto’s zien? Klik dan op het logo …
Wanna see more Skywatch photos? Just click the logo …
Maak er een mooi weekend van! … – … Enjoy your weekend!
Nog even een paar foto’s die ik vorige week woensdag vanaf de dijk ten zuiden van Laaxum heb gemaakt van het IJsselmeer …
Last week we were on the east shore of the IJsselmeer (sometimes translated as Lake IJssel, alternative international spelling: Lake Yssel), a shallow lake of 1100 km² in the central Netherlands …
Een mooie wolkenband boven de Noord-Hollandse kust en een prachtige glinstering op het water zorgden voor een sprookjesachtige sfeer …
A great band of clouds above the west shore of the lake and a wonderful glittering on the water were truly fairylike …
Wil je meer Skywatchfoto’s zien? Klik dan op het logo … Wanna see more Skywatch photos? Just click the logo …
Prettig weekend!… – … Enjoy your weekend!
Afanja's Weblog 