Bij gebrek aan winterweer dreigen mijn weblog en ik in een winterdipje te sukkelen. Het aanhoudend grijze weer doet me tegen beter weten in verlangen naar een mooie winterse pluim …
Stil verlangen
Tagarchief: grijs
De sneldienst nadert de haven
De Waddenzee en de haven van Lauwersoog lagen er tamelijk troosteloos bij, toen we daar begin juli een paar uurtjes rond stapten …
Even na twaalven naderde de boot die de sneldienst Schiermonnikoog – Lauwersoog vv onderhoudt de haven van Lauwersoog …
Bloemen langs de dijk
Een volgend ritje bracht ons naar de noordkant van de haven van Lauwersoog. Daar deden gele en witte bloemen in en buiten roestbruine bloembakken hun best om de grijsheid van het afsalt, de stenen en de bewolking te doorbreken. Het lukte heel aardig …
Grijsheid rond de Alde Ie
Het was een grijze dag in begin november. Grijs, maar in tegenstelling tot vandaag was het wel droog. Nadat ik een ritje door de omgeving had gemaakt, besloot ik even de benen de strekken aan de Alde Ie tussen Gorredijk en Langezwaag …
Vanaf het punt waar het water van oost naar west met een duiker onder de weg door loopt, is de weg al een aantal jaren afgesloten voor auto’s en motoren. Dat vind ik persoonlijk vooral in het voorjaar spijtig, want daardoor is het achterliggende plasdrasland niet meer bereikbaar voor me. Nu viel er weinig meer te zien dan grijze verten en een passerende fietser …
Het was lekker om er in alle rust een klein stukje te kunnen lopen en vervolgens nog even op het bankje te kunnen zitten. In oktober 2022 had ik hier nog een leuke ontmoeting met een libel met bijrijder: ‘Heidelibel met ’n verrassing‘. Dat zat er nu niet in, maar dat was niet zo gek, want in oktober 2022 was het er ruim 5°C warmer dan ditmaal …
Plots was ’t grijs in de polder
Vorige week donderdagochtend besloot ik opnieuw naar het ijs bij de Noarderkrite te rijden. Het was plotseling weer heel ander weer. De eenzame boom langs de Bûtendiken stond er die dag weer een stuk troostelozer bij in het kale grijze landschap van de ondergelopen retentiepolder …
Een stuk verderop heb ik nog eens een tussenstop gemaakt om het resultaat van de bemaling van Wetterskip Fryslân te kunnen bekijken. Een groot deel van het water in de retentiepolder is al weggepompt, daardoor is het ijs boven sloten al volledig ingestort …
Maar hoe grijs en kil het ook was, op het ijs van de Noarderkrite kon nog steeds geschaatst worden. En dat gebeurde dan ook volop. Het leek er zelfs drukker dan een dag eerder …
Ik heb me op dat moment echter niet zo zeer gericht op de schaatsers, maar meer op hetgeen er zoal rondom de ijspiste te zien was …
– morgen gaan we het ijs in het bos bekijken bij het bos in het ijs
De koepel en de poort
We naderen stilaan het einde van deze rondgang door het voorste deel van de Ecokathedraal. Bij het pleintje met de gebroken zuilen maak ik nog een paar foto’s van de vrolijk gekleurde Kardinaalsmuts …
Daarna zetten we koers in de richting van de uitgang, op de eerste foto hieronder kun je het poortgebouw al door het gebladerte zien schemeren. Maar we nemen eerst nog een afslag naar rechts. Ik wil jullie namelijk een blik op en in het koepelgebouw niet onthouden. Dit is het enige bouwwerk in de Ecokathedraal waar je echt even naar binnen kunt lopen. Eenmaal binnen krijg je door het rookgat een mooi doorkijkje naar de kroon van een boom …
En dan is het echt tijd om de Ecokathedraal te verlaten. We passeren ‘Funny Face’ aan de rechterkant en staan dan voor het massieve en majestueuze poortgebouw ‘Porta Celi’ …
Eenmaal onder poort doorgelopen staan we weer in het voorportaal van de Ecokathedraal. Het zitje heeft een update gekregen met een paar nieuwe latjes op de bankjes en een nieuw rugloos zitmeubel. Met een tevreden gevoel heb ik daar nog even lekker in een flets zonnetje gezeten …
Plaatselijk wat zonlicht
Zoals al vaak het geval is geweest, heb ik maandagmiddag een korte pauze ingelast aan de voet van de tempel waarmee ik het logje van gisteren afsloot. Daarna was het tijd om nog wat verder door de Ecokathedraal te dwalen. Het zonlicht speelde daarbij af en toe mooi door de bomen …
Zelfs een paddenstoel in een laag, donker hoekje werd net voldoende opgelicht voor een mooi plaatje. Nadat ik was afgedaald naar het normale niveau, heb ik vanaf een muurtje het pleintje met de gebroken zuilen en de trottoirbanden nog maar eens in ogenschouw genomen. Een eenzame fietsenstandaard wees me vervolgens de weg naar de uitgang …
Afanja's Weblog 