Terug in de Mieden

Vorige week heb ik weer eens een ritje naar de Surhuizumermieden (OpenStreetMap) gemaakt. Om te beginnen heb ik een foto gemaakt vanaf het uitkijkplatform. Daar vandaan was er vrijwel geen vogel te zien. Daarom ben ik meteen een stukje doorgereden …

Ik had gehoopt dat de grutto’s, de tureluurs en de kieviten intussen wat meer verspreid over het gebied zouden zitten. Dat bleek echter ijdele hoop te zijn. De meeste vogels zaten nog steeds ver weg in en rond het water …

Af en toe vlogen er eens een paar tureluurs en kieviten voorbij. Een buizerd hield hoog in de blauwe lucht alles nauwlettend in de gaten en enkele kieviten vlogen wat dichter aan me voorbij. Dat was het wel zo ongeveer …

Waar ik me wel heel goed mee heb vermaakt, waren de rondvluchten die grote groepen vogels vanuit het plasdras-land maakten. Daarvan zal ik morgen wat foto’s tonen …

Een grutto na de landing

Niet eens zo gek lang, nadat ik de auto op een willekeurig plekje in de berm had laten uitrollen, landde er naast me een grutto in een weiland …

Vlak na de landing liet hij op gracieuze wijze de witte onderkant van zijn vleugels nog even mooi zien. Het ontbrak er nog net aan dat hij er een bij pirouette maakte …

Daarna keek hij eens rustig om zich heen, de ‘Kening fan de greide’ nam zijn koninkrijk in ogenschouw. Ik was intussen voorzichtig uit de auto laten gestapt om in de berm neer te knielen, zodat ik zijne majesteit even kon portretteren vanuit een laag standpunt …

Een perfecte landing

Nadat de wulp uit zicht was verdwenen, brak de lucht even open. Terwijl ik de eerste voorzichtige zonnestralen verwelkomde, werd mijn aandacht weer getrokken door de grutto. Die had zijn dikke dampaal intussen verlaten en vloog een paar maal luid roepend om me heen …

Nadat hij al eens in de buurt van zijn vermoedelijke partner in het weiland was neergestreken, maakte hij na een volgend rondje een perfecte landing op een paaltje iets verderop …

Vanaf het paaltje leek hij iets in de richting van zijn vrouwtje te roepen. Ik heb eventuele verdere ontwikkelingen niet afgewacht en ben in de auto gestapt om nog even in de Jan Durkspolder te kijken …

Een grutto bij donker weer

Nadat ik donderdagochtend mijn burgerplicht had gedaan in het stembureau, heb ik even een ritje gemaakt naar Earnewâld en omgeving …

In de buurt van It Útein heb ik even een tussenstop gemaakt om eens om me heen te kijken. In zuidoostelijke richting was een bui te zien waar ik geen last meer van zou krijgen. Vanuit het zuidwesten kwamen dreigende wolken dichterbij, maar voorlopig was het nog droog. Terwijl ik wat foto’s maakte van het landschap en de wolken, verscheen er een grutto in beeld …

Ik besloot de grutto te volgen, en daarbij was ik weer niet ongelukkig. Hij landde niet ver bij me vandaan op een dikke dampaal. Daarna kreeg ik ter plekke nog een paar aangename verrassingen voorgeschoteld …

Jonge koolmezen op verkenning

Hoewel het hier af en toe ook een natte boel is, mogen we in Drachten niet mopperen over de hoeveelheid regen. Vaak trokken de zwaarste buien bij ons langs. Het gaf mij ook deze week in ieder geval verschillende keren de kans om even in de tuin te zijn …

Toen ik dinsdag rond het middaguur even op het terras zat, verschenen er een paar jonge koolmeesjes. Op speelse wijze dartelden ze door de tuin. Eén van de koolmeesjes landde op de roestbruine grutto van cortenstaal achter in de tuin. Al snel werd hij gevolgd door een broertje of zusje. Een derde meesje streek neer op de lisdodden van cortenstaal en begon die te onderzoeken …

Het was weer een van die mooie momentjes, die ervoor zorgen dat het nog steeds geen straf is om af en toe eens op de tuin aangewezen te zijn …

Een foeragerende grutto

Na de ontmoeting met de roodborsttapuit, vervolgde we onze route over de smalle landweg in de Surhuizumermieden. Al snel troffen we een volgende vogel die wel even wilde poseren …

Aan de rechterkant van de weg was een grutto bezig om zijn dagelijkse kostje bij elkaar te scharrelen in een mooi stuk kruidenrijk grasland met veel paarden bloemen. Het was een lust voor het oog …

Uitzicht over de Mieden

Nadat de bruine kiekendief uit het bericht van gisteren uit zicht was verdwenen, parkeerde ik de auto naast het uitkijkplatform. Vanaf het platform heb ik wat foto’s gemaakt voor een rondblik over een deel van de Surhuizumermieden

Kijk maar even mee en geniet van de rust in het gebied. Het enige echt ontsierende element in de omgeving is het agrarisch-industrieel complex van Friesland Campina in Gerkesklooster-Stroobos in de verte …

Achter het hek zat een grutto op veilig gebied met jeuk. Er zat niets anders op dan even te krabben. Ik heb hem zijn privacy maar gegund …