De laatste witte kerst(?)

De romantiek wil ook wat, daarom blijven we elk jaar weer verlangen naar een witte kerst. Ondanks dat stil verlangen hebben we in de loop der geschiedenis vaker een groene, grijze en natte kerst gehad dan witte. Met temperaturen die al dagenlang tussen de 4,5°C tot 8,5°C liggen, zat het er ook dit jaar weer niet in.

In mijn archief heb ik in deze eeuw nog maar twee keer een witte kerst gevonden. De eerste keer was in 2005, toen heb ik o.a. de onderstaande foto gemaakt in de tuin …

De tweede, tevens laatste keer was in 2010. Nadat ik die dag wat foto’s in de tuin had gemaakt, togen we naar de kinderen in Leeuwarden. Om de sfeer aan tafel te verhogen, hebben we aan het eind van de middag een vuurkort aangestoken. Kleinzoon Tijmen leerde daar voor ’t eerst vuurtje stoken door flink te wapperen met een stuk karton om zuurstof aan te voeren. De herinnering aan die (voorlopig) laatste witte kerst pakken ze ons niet meer af …

De aanloop naar Kerst 2005

Na haar laatste werkdag van het jaar 2005 kwam Aafje thuis met haar kerstpakket. ’s Avonds stalde ze het uit op tafel. Het viel niet tegen dat jaar …

Maar de volgende dag, we schrijven dan vrijdag 23 december, kregen we een nog veel mooier cadeau. Die dag aten we beschuit met muisjes, nadat de eerste kleinzoon die dag was geboren …

Nu, 19 jaar – oftewel 6.940 dagen, 166.560 uren, oftewel 9.993.603 minuten, 599.616.211 seconden – later is de couveusebaby uitgegroeid tot een gezonde jongeman, die na het behalen van zijn gymnasiumdiploma klaar is om de grote wereld in te stappen …

– Fan herte lokwinske Tijmen!

Op pad met Tijmen

De kleinkinderen raakten al van jongs af aan vertrouwd met mijn camera. Het duurde dan ook niet lang voordat Tijmen –  de oudste van de twee – zelf ook foto’s wilde maken. Op zijn vijfde kreeg hij de beschikking over het eerste oude digitale cameraatje van zijn ouders. Vanaf dat moment maakten Tijmen en ik regelmatig samen een fotokuiertje wanneer hij bij ons logeerde …

augustus 2014 – met Tijmen in het Weinterper Skar

Ons eerste fotokuiertje bracht ons in augustus 2011 naar de dobbe in het Weinterper Skar. Daar maakten we aan de waterkant allebei foto’s met fraaie weerspiegelingen. En wat is er mooier om na gedane arbeid samen met je kleinzoon op een bankje in de natuur te zitten. Gezellig samen kletsen over ditjes en datjes en tot verrassing van Tijmen een selfie te maken m. b.v. de afstandsbediening …

In maart 2012 maakten we samen een fotokuiertje in de Jan Durkspolder. Samen wandelden we door het rietland. Tijmen maakte op die dag voor het eerst kennis met het begrip ‘vogelkijkhut’ …

Een halfjaar later wandelden we samen over smalle paadjes en wiebelende bruggetjes langs en over de petgaten in de Deelen. Op één van die bruggetjes nam Tijmen alle tijd om het onderwaterleven in een ondiep petgat te bestuderen …

In mei 2014 maakten we op één dag twee wat kortere kuiertjes. We begonnen in het rietland bij Earnewâld. Daar zag Tijmen voor het een rietsnijder aan het werk. Vooral het verbranden van de ruigte vond Tijmen een spannende aangelegenheid. Onze tweede bestemming was het prieeltje aan de rand van de Leijen bij De Tike …

Mei 2015 waren we voor het eerst samen in de Ecokathedraal bij Mildam. Dat was me toch een vreemde, spannende wereld, vond Tijmen. Maar of het nu ging om stenen of om vlinders, bij alles wat hij wilde fotograferen, ging hij voorzichtig en geconcentreerd te werk

Juli 2015 trokken we opnieuw samen door De Deelen. Dit werd een dag waarop we ons vooral richtten op vlinders, juffers en libellen. Ook daar wist Tijmen knappe plaatjes van te maken …

Omdat ik vanaf 2016 steeds meer geplaagd werd door buikklachten, maakte ik steeds minder en kortere kuiertjes. Daardoor kwam de klad in onze gezamenlijke fotokuiertjes. Wetend hoe snel de belangstelling van tieners zich kan verleggen, was ik er al min of meer vanuit gegaan dat onze gezamenlijke kuiertjes wel voorbij zouden zijn. Niets bleek echter minder waar te zijn …

oktober 2019 – samen op een bankje …

– wordt vervolgd –

Ecokathedrale fotokuier 20

In de periode 2010-2015 had ik tijdens mijn fotokuiertjes verschillende keren gezelschap van onze oudste kleinzoon. Hij vond het prachtig om met zijn eigen camera samen met mij op pad te gaan. En ik vond dat natuurlijk niet minder leuk en gezellig. Wat is er nou mooier dan samen met zo’n nieuwsgierig en leergierig knaapje op pad te gaan …?

In mei 2015 gingen we samen naar de Ecokathedraal bij Mildam. Hij keek zijn ogen uit tussen al die wonderlijke losgestapelde bouwwerken. En tussen al die stenen werd de natuur niet vergeten. Samen bleven we die middag maar fotograferen … 🙂

Volgende week zondag deel 21.

Terug naar normaal

Het kleurige vogelvoersnoer van Pepijn hangt op een prominent plekje in de tuin aan de pergola te wachten op vogels en op winter …

Pepijn zelf is terug naar de thuisbasis. Daar heeft hij een tweede vogelsvoersnoer opgehangen en de laatste uren van de vakantie zal hij wel goeddeels doorbrengen in zijn kleurrijke gamewereld. Morgen wacht school weer …

En ik …? Ik dommel met ‘Top Gear’ op de buis na alle activiteit van de afgelopen af en toe even heerlijk weg …

Een actieve logé

Tot voor kort wilde onze jongste kleinzoon Pepijn alleen samen met zijn grote broer Tijmen bij ons logeren. Deze kerstvakantie nam hij zich voor om nu toch eindelijk maar eens alleen een weekendje naar pake en beppe te gaan. En zo geschiedde het dat hij zich gistermorgen met zijn goed gevulde weekendtas bij ons meldde. Om te beginnen werd de vriendschapsband met Doerak aangehaald …

Aan het begin van de middag zetten Pepijn en beppe zich bij de tafel om, met het oog op het echte winterweer dat vast nog komt, een paar feestelijke vogelvoersnoeren te maken met pinda’s, gedroogde abrikozen en rozijnen …

Nadat hij vol bewondering mijn dagelijkse workout op de hometrainer had zitten aanschouwen, leek het Pepijn wel wat om ook eens een stukje ‘in China te fietsen’ …

Na gedane arbeid was er aan het eind van de dag tijd om nog even lekker te chillen met de iPad aan en de koptelefoon op. Het was een mooie en gezellig dag geweest, vonden we alle drie …

Voor de eendjes?

Welnee, daarvoor zijn ze veel te lekker …

110224-1147x

Pepijn is gek op broodkorstjes …

110224-1148x

Donderdag mocht hij kiezen: een boterham met appelstroop of de omringende korst …

110224-1152x

Bij de appelstroop hield hij zijn lippen stijf op elkaar, maar het korstje ging er met smaak in … 🙂

110224-1150x