Zelf ben ik niet zo’n Koningsdagvierder. Ik zoek liever rust en stilte in de natuur op dan de drukte van een rommelmarkt …
Om het niet helemaal ongemerkt voorbij te laten gaan, heb ik wat oranjeversiering in de tuin van de afgelopen jaren uit het archief geplukt …
Maak er een feestelijke dag van!
Voordat Aafje vorige week begon aan een opruimronde in de tuin, heb ik nog even een fotoserie gemaakt van de tuin in beginnende herfsttooi …
De bloemen en planten hebben hun best weer gedaan om de tuin kleur en fleur te geven dit jaar. Ze zijn nu aan hun rust toe. Vanaf het moment dat de varens en de hosta’s hun grote bladeren lieten hangen, namen paddenstoelen her en der bezit van de tuin …
Zelfs in de grote bloempot achter in de tuin verscheen onlangs een grote paddenstoel, waarvan er dit jaar voor het eerst een groot aantal achter in de tuin staan …
Hoewel we hier de afgelopen twee weken geen extreem hoge temperaturen hebben gehad, willen mijn onderdanen nog steeds niet lekker meewerken. Mijn voeten en onderbenen voelen voortdurend ongebruikelijk zwaar aan. Een beetje alsof ze tot halverwege de knie zijn volgelopen met lood, en dat maakt het lopen er niet makkelijker op …
Zoals bekend, ben ik In warme zomerse perioden nooit topfit. Vaak was ik dan langere tijd erg moe, dat is geen nieuws. Maar deze aanhoudend zware benen, terwijl ik verder aardig fit ben, vormen weer een geheel nieuwe sensatie. En zo stelt MS je steeds weer voor verrassingen …
Toch denk ik, dat deze (tijdelijke) terugval met het weer te maken heeft. Het is weliswaar niet extreem warm geweest, de gemiddelde temperatuur kwam hier in juli wel uit op 18°C en dat is aan de hoge kant. Voorlopig lijkt het zomerse weer nog wel even aan te houden. Zo lang kijk ik het gewoon nog even aan. Er zullen vast weer betere tijden komen …
Maar geen zorgen, met een wat aangepast dagprogramma vermaak ik me nog steeds prima. Om het bewegingsapparaat gaande te houden, maak ik een paar maal per dag een ritje op de hometrainer. Daarnaast loop ik regelmatig de tuin even in om te zien of er nog wat te fotograferen valt. En verder vermaak ik me uitstekend met verslaggeving van de Olympische Spelen, vooral op de radio. En vanaf zaterdag komt daar het skûtsjesilen nog bij. Dus ik verveel me nog niet …
Vanavond wordt het feest van de heilige Sint Maarten weer gevierd met lampionnenoptochten of met kinderen die in kleine groepjes zingend langs de deuren trekken. Omdat we de laatste jaren steeds minder kinderen aan de deur hebben gehad, hebben we voor de zekerheid maar weer snoepgoed ingeslagen dat we zelf ook wel lusten …
Tot zover de lampionnen zoals ze vanavond langs de deuren zullen trekken. Zelf speel ik liever wat met de lampionnetjes van de lampionplant in de achtertuin. Ze hangen momenteel nog fier en fel oranje zachtjes in de wind te wiegen. Met de nattigheid van de laatste tijd sijpelt er tijdens buien voortdurend water langs de wand van elk van de lampionnetjes naar beneden, waar het zich verzamelt in de vorm van een druppel …
Voor deze serie heb ik tijdens een zonnig moment wat gespeeld met de glinsterende druppeltjes van wat voor de lampionplant hangende twijgjes …
De klaproosjes zaaien zich de laatste jaren steeds verder uit in onze tuin. Samen met een paar soortgenootjes is dit klaproosje vanuit de tuin overgewaaid naar het terras. De foto van dit mooie klaproosje heb ik al begin mei op het terras gemaakt tegen de achtergrond van een bloembak …
In die bloembak staat onze lampionplant. Van lampionnetjes is echter nog geen sprake als de klaproosje bloeien. De lampionplant begon dit jaar pas in augustus te bloeien. De onderstaande foto van het bloemetje van de lampionplant heb ik begin september gemaakt …
Tegelijkertijd hingen er ook al een paar lampionnetjes te pronken tussen het bladerdek. De onderstaande serie laat mooi het verkleuren van de lampionnetjes zien, terwijl ze hangen te rijpen …
Ook het verkleuren van de individuele lampionnetjes van boven naar beneden levert mooie overgangen van groen naar oranje op. En dan zien we op de onderstaande foto’s behalve de lampionnetjes ook de klaproosjes weer in beeld komen. Nou ja, de restanten van de klaproosjes …
Langzaam vallen de zaaddoosjes van de kleine klaproosjes uiteen. Alleen een op kant lijkend materiaal lijkt het geheel nog bij elkaar te houden. En zo maakt het ene oranje op ons terras geleidelijk weer plaats voor het andere …
Nadat ik mijn poriën gisterochtend vroeg om te beginnen eens lekker had gekieteld met een flink warme douche ben ik de (voorlopig) warmste dag van het jaar goed doorgekomen. Na de douche heb ik een tijdlang lekker koffie zitten drinken op het terras. Een hommel bezocht daarbij de intussen volop bloeiende kogeldistel …
Tegen de tijd dat ik op het punt stond om naar binnen te gaan, omdat het stilaan flink warm werd op het terras, streek er een jonge pimpelmees op een van de roestige lisdoddes neer …
Al snel vloog hij naar het grote houten vogelbad. Daar zat hij eerst een tijdlang om zich heen te kijken, terwijl hij zich af en toe even voorover boog om een slokje water te nemen. Uiteindelijk kon hij de aantrekkingskracht van het water niet weerstaan …
Tussendoor ging er een dagpauwoog op een paar bladeren van de lampionplant zitten. Hoe lang ik ook wachtte, hij verpofte het om zijn vleugels even te openen …
Een koolwitje wilde dat even later ook niet doen, maar daar stond tegenover dat hij zich wel even mooi in het tegenlicht wilde laten portretteren …
Aan het eind van deze eerste tropische dag heb ik me voor het eerst met op elke trapleuning een hand omhoog moeten trekken, omdat mijn onderdanen volkomen krachteloos waren. Voeg daarbij dat de luchtvochtigheid een stuk hoger is dan gisteren, dan belooft dat weinig goeds voor vandaag, want op dit moment is hel al twee graden warmer dan gisteren rond dit tijdstip. Ik had gehoopt vandaag even een ritje naar de ijsvogels te kunnen maken, maar ze moeten nog maar even wachten. Ik heb tenslotte de afgelopen maanden al zo vaak en lang op hen zitten wachten …
Als jullie me vandaag zoeken: ik zit vanochtend vooral in mijn computerhoekje en vanmiddag lig ik languit voor de Tour de France. Ik wens jullie een mooie dag, en je weet het: hou ’t hoofd koel.
Waar zon is, is schaduw, zo ook bij de lampionnetjes. Ook deze tweede serie heb ik tijdens de kerstdagen gemaakt. Ditmaal heb ik de camera vooral gericht op lampionnetjes, die al wat verder in verval geraakt waren. Dat was niet zo moeilijk, want in totaal hangen er nu nog steeds 28 lampionnetjes in verschillende stadia. Die doorzichtige lampionnetjes zijn met dat ‘omhulsel van kant’ niet alleen zelf mooi, ook hun schaduw mag er zijn …
Oftewel …
Afanja's Weblog 