Tagarchief: legakkers

Eerste zicht op de zeearend

Geplaatst op door

De oude legakkers waar we langs voeren, zijn nog steeds van historisch belang. Maar de actualiteit bevond zich in de bomenrij verderop. Het geoefende oog van onze gids had daar de gestalte van een zeearend herkend …

oude smalle legakkers als stille getuigen van de vervening in dit gebied

En warempel, in de meest linkse van een groepje bomen zat een zeearend. Door wat verder in te zoomen werd de machtige vogel met die enorme snavel beter zichtbaar.

Hoewel hij nog op de rode lijst staat, gaat het goed met de zeearend in ons land. Sinds 2017 broedt hij hier met succes in de Alde Feanen, en sindsdien heeft de zeearend zich op verschillende andere plaatsen in ons land gevestigd …

in de linker boom zit een zeearend op de uitkijk
in de linker boom zit een zeearend op de uitkijk
in de linker boom zit een zeearend op de uitkijk

Hiermee was de excursie wat mij betreft al geslaagd, we gingen op zoek naar de zeearend en we vonden hem. En daar zou het niet bij blijven. In de loop van de dag zouden we hem steeds wat beter te zien krijgen. We vervolgden onze tocht en passeerden o.a. een aalscholverkolonie. De huisvesting van de aalscholvers is goed herkenbaar aan de takken die van onder tot boven wit uitgeslagen zijn van de vogelpoep …

restanten van de oude legakkers en daarachter rechts in beeld een aalscholverkolonie
een aalscholverkolonie op wit uitgeslagen takken van de vele vogelpoep

En voort ging de tocht. Nu eens tussen de beschutting gevende bomen van een stuk moerasbos, dan weer over open water, waar de straffe noordoostenwind het nog steeds niet aangenaam maakte. Dat was goed te zien aan de kleding van de passagiers ook. Behalve het zekerheidshalve toch maar van Aafje geleende vest, had Jetske ook de capuchon van haar eigen vest maar opgedaan …

– wordt vervolgd

Langs ‘de Baggeraar’

Geplaatst op door

We vervolgden onze vaartocht door het dorpje Dwarsgracht voor de gelijknamige gracht. In het fietspad dat langs de gracht loop, liggen verschillende van deze karakteristieke bruggetjes …

een karakteristiek fiets- en voetgangersbruggetje

Het oudste en het nieuwste huis van Dwarsgracht staan gebroederlijk naast elkaar. Aan de woonboerderij op de linker foto werd vorig jaar de laatste hand gelegd, toen we er langs kwamen. De verhoudingen kloppen niet helemaal, het oude huisje op de rechter foto is een stuk kleiner dan je op deze foto zou zeggen …

het nieuwste huis van Dwarsgracht
het oudste huis van Dwarsgracht

Als je door Dwarsgracht vaart, vaar je langs het beeld ‘De Baggeraar’ van kunstenaar Janno Petter, die tot zijn dood aan de Dwarsgracht woonde. Het beeld stelt een veenarbeider met een baggerbeugel voor, een soort net aan een lange stok. Daarmee kon het veen, tot een diepte van twee meter onder water, van de bodem worden getrokken …

het standbeeld 'de Baggeraar'
weerspiegeling van het standbeeld 'de Baggeraar'
het standbeeld 'de Baggeraar'

Bij verschillende van die mooie huizen in Dwarsgracht stond een of ander zitje langs de gracht. Wat een voorrecht om daar op mooie zomeravonden lekker aan de waterkant te kunnen zitten …

een mooi zitje aan de waterkant
een houten bankje aan de waterkant

Aan het eind de bebouwing lieten we Dwarsgracht achter ons, te midden van rietkragen en hooilanden koersten we in westelijke richting naar Jonen …

een rietkraag aan de waterkant

– wordt vervolgd

Daar bij die baggeraar

Geplaatst op door

Bijna aan de zuidkant van het dorp naderen we een lange voetgangersbrug over de Dwarsgracht. Vlak vóór die brug nemen wij een afslag naar rechts om in westelijke richting over de Cornelisgracht richting Jonen te varen …

Terwijl aan bakboord voor de tweede keer die dag een kano passeert, zien we op de rechteroever een bronzen beeld staan. ‘De Baggeraar’ (Google Maps) is gemaakt door beeldend kunstenaar Janno Petter, die tot zijn dood aan de Dwarsgracht woonde …

Het beeld stelt een veenarbeider met een baggerbeugel voor, een soort net aan een lange stok. Daarmee kon het veen, tot een diepte van twee meter onder water, van de bodem worden getrokken. Het natte veen werd op stroken land (de z,g, legakkers of ribben) gelegd om in te dikken. Tussendoor werd het natte veen een aantal keer aangestampt en na een week werd het tot turven gesneden. Die turven moesten weken drogen, totdat ze in luchtige ronde hopen konden worden gestapeld om verder te drogen …

Het moet loodzwaar werk geweest zijn, je ziet aan de baggeraar hoeveel kracht er nodig is om die natte veenbagger boven water te krijgen. En dan te bedenken dat mijn eerst bekende voorouder uit deze regionen afkomstig was. De familie is hier vandaan met de vervening meegetrokken en vervolgens in Fryslân terecht gekomen, vermoed ik. Een veenbaas zal die eerst bekende voorouder vast niet geweest zijn …

Nadat we Dwarsgracht achter ons hadden gelaten, zagen we op de linkeroever een zwanenpaar met een jong in het lange gras staan. Het zouden niet de laatste zwanen van de dag zijn. Voor ons was het tijd om een stukje verderop even voor anker te gaan en koffie te drinken …

Weerzien met de Rottige Meente

Geplaatst op door

Toen Jetske en ik dinsdag in de Rottige Meente van de parkeerplaats naar de vogelkijkhut liepen, wist ik al vrijwel zeker dat ik daar eerder was geweest. En dat werd even later bevestigd met het uitzicht vanuit de vogelkijkhut over de Rottige Meente …

151020-1235x

Ik dacht dat het wel een jaar of 20 geleden zou kunnen zijn, maar dat was gelukkig wat overdreven. In mijn fotoarchief ontdekte ik al snel dat ik er was geweest op 22 februari 2003. Ook toen maakte ik in mijn vrije tijd al regelmatig fototochtjes, dit was op een mooie winterse zaterdagmiddag …

030222-1626x

Behalve het grote verschil in het weer op de eerste en de tweede foto valt vooral het gebrek aan begroeiing op de legakkers op, dat zijn de stroken land in het water waar vroeger het uitgebaggerde veen op te drogen werd gelegd om er turven van te maken. Omdat ik op die dag in februari 2003 de camera ook nog wat verder naar westen heb gericht, is te zien dat de begroeiing door bomen vanaf die kant toen al begon op te rukken …

030222-1625x

Omdat ik eind 2002 ben begonnen met het vastleggen van de weercijfertjes in onze tuin, kan ik zelfs nog precies vertellen dat het de nacht daarvoor 5,7 ºC had gevroren, en dat de maximum temperatuur op zaterdag 22 februari 2003 opliep tot 5,4 ºC. Het liep tegen het eind van de koudste winter die we sinds de laatste Elfstedentocht van 1997 hadden gehad …

151024-temp-winter-2002-2003

Het KNMI schrijft over de winter van 2002-2003: “Met in De Bilt een gemiddelde temperatuur van 2,4 °C over de drie wintermaanden tegen een langjarig gemiddelde van 3,3 °C was de winter koud. Een koude winter was sinds de winter van 1996/97 niet meer voorgekomen. Opvallend was dat alle drie de wintermaanden koud verliepen. Reeds in de eerste helft van december beleefden we een vorstperiode. Deze werd gevolgd door een periode met kwakkelweer waarbij het soms zeer glad was door ijzelvorming. Rond de Kerst was het zeer zacht. In januari viel de winter voor de tweede keer in. Van 4 tot en met 11 januari vroor het tijdens de nachten lokaal streng (temperatuur lager dan –10, 0 °C) …”

030222-1630x

Voor vandaag sluit ik af met een paar foto’s van de fraaie patronen in het ijs, die ik in februari 2003 heb gemaakt vanuit deze vogelkijkhut in de Rottige Meente. Woensdag liet ik hier een paar foto’s zien van een zwanenkoppel, dat vlak bij de vogelkijkhut in een vaart voort dobberde. Toeval of niet, maar ook op die bewuste zaterdagmiddag in februari 2003 heb ik hier wat foto’s van een paar zwanen gemaakt. Die zal ik jullie hier morgen voorschotelen …

030222-1629x