Tagarchief: onival

Een mantel voor de krijtrotsen

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 12 –

Na het bezoek aan Le Hourdel zijn we weer terug gereden naar Ault. Daar zijn we niet meteen teruggegaan naar het huis, dat ergens centraal aan de kustlijn staat. We zijn eerst doorgereden naar de zuidkant van het dorp. Daar is de kwetsbare krijtrots voorzien van een stoere mantel van natuursteen …

Via een mooie brede en lekker luie trap kan aan twee kanten worden afgedaald naar zeeniveau. Het spreekt voor zich, dat ik al snel aan de voet van één van de trappen op een zwaar betonnen plateau stond om het geheel beter te kunnen bekijken ….

Het leek me wel een mooie oplossing om een totale ineenstorting van het dorp op korte termijn te voorkomen. Een totale ineenstorting …, is dat niet wat overdreven …? Nee hoor, integendeel! Morgen zal ik laten zien dat dat zeker niet overdreven is …

– wordt vervolgd –

Een vuurtoren en ’n drooggevallen vissersvloot

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 11 –

Tijdens onze wandeling passeerden we de vuurtoren van Le Hourdel. Al in 1840 werd er een lichtbaken op deze plaats gebouwd, dat in 1852 op een 10 meter hoge houten voet werd geplaatst. In 1905 werd er een nieuwe vuurtoren gebouwd op een ruim 10 meter hoog metalen zuil, die in 1944 werd vernield door oorlogsgeweld.. In 1950 kwam een nieuwe vuurtoren gereed, uitgevoerd in gewapend beton en 18 meter hoog … (bron: Wikipedia)

Deze omgeving is bekend omdat het een goede plek is om zeehonden te spotten. Hier komt de belangrijkste Franse kolonie gewone zeehonden voor. De plek was goed, het moment echter niet. Daarom zijn we maar even naar de wat verderop drooggevallen vissersvloot gewandeld. Mooi om deze kleine, kleurrijke boten hier op deze enorme zee van zand en grind te zien liggen …

– wordt vervolgd –

Bij de vissershaven van Le Hourdel

Geplaatst op door

Ik begin de nieuwe week met een woordje van respect en waardering voor alle zorgmedewerkers en hulpverleners, die zich weer dag en nacht het vuur uit de sloffen lopen t.b.v. allen die ten prooi vallen aan Covid-19. Dit temeer daar ik vrees dat het allemaal nog veel erger wordt zo lang Rutte en zijn trawanten slechts het dreigende vingertje heffen zonder echt door te willen en te durven pakken. Om niemand in de weg te lopen, blijf ik nog maar even virtueel op vakantie …

– Virtueel naar Frankrijk 10 –

Op dag twee maakten we na de koffie een ritje naar de Baai van de Somme ten noorden van Ault.  Aan de zuidkant van de baai ligt op een smalle strook land het gehucht Le Hourdel. De kleine vissershaven bij het dorp lag er op dat moment stil en droog bij …

We besloten af te dalen van de kade om een wandelingetje te maken door de drooggevallen baai. Vanaf de bodem van de haven omhoog kijkend, was ik blij dat het eb was op dat moment …

Al na een korte wandeling bevonden we ons weer in een geheel andere wereld. In Fryslân zijn we wel gewend aan weidse uitzichten, maar dit vond ik toch wel heel bijzonder en indrukwekkend. Zo ver het oog reikte, strekte zich een enorme vlakte van zand en grind uit …

– wordt vervolgd –

Zeegroen en loodgrijs

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 9 –

De eerste wandeling door Ault en over het strand was niet eens zo lang geweest, maar ik was blij dat we weer terug waren. Het heuvelachtige karakter van het dorp en het grind op het strand hadden het lopen niet makkelijker gemaakt. Toch duurde het tijdens de koffie niet lang of ik stond weer met de camera op het balkon om nog eens naar de krijtrotsen te kijken …

De lucht was grijs en trok steeds verder dicht. Daaronder vertoonde de oceaan een mengeling van zeegroen en loodgrijs. Niet eerder had ik een week lang zo’n uitzonderlijk zicht op de zee. Hoogte is altijd moeilijk in te schatten, maar ik denk dat het balkon zich al snel ca. 25 meter boven de zeespiegel bevond …

Ondanks het grijze weer was ik op dag één meteen al verrukt van dat uitzicht. Maar wat voor bevoorrechte positie dat echt was, zou pas in de loop van de week blijken …

De eerste dag eindigde met regen en wind. Maar het was geen straf om ’s nachts met het voortdurende ruisen van de zee en het geluid van af en toe zacht klapperende luiken in slaap te vallen. Dag twee zou een veel vriendelijker weerbeeld bieden …

– wordt vervolgd –

Sans Gêne

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 8 –

We verlaten het strand en gaan het dorp in. Al snel rijst de Chapelle Notre-Dame d’Onival uit de 15e of 16e eeuw voor ons op. Gelukkig hoeven wij niet helemaal naar boven, wij volgen de weg die parallel aan de krijtrotsen ‘huiswaarts’ leidt …

Ault schijnt zijn oude aantrekkingskracht en glans als mondaine badplaats uit het begin van de 20e eeuw in de loop der jaren verloren te hebben aan plaatsen als Saint Valery sur Somme en LeCrotoy aan de monding van de Somme. Veel horeca, en dus terrassen en leven, was er niet meer te vinden. Veel van de gebouwen waar we langs liepen, konden wel een opknapbeurt en een kwastje verf gebruiken …

Toch is de oude rijkdom van het dorp op veel plaatsen nog goed voelbaar. Wat bijzonder is, is dat veel van de huizen een naam hebben. Elders in het dorp staan nog veel art deco huizen die de sfeer van weleer ademen. Een aantal van die juweeltjes uit het verleden komt later in deze serie aan bod. Intussen zijn we nu bijna ‘thuis’ aangekomen, tijd om even lekker de benen strekken …
– Wordt vervolgd –

Tot behoud van zand en grind

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 7 –

We hebben de krijtrotsen intussen achter ons gelaten. Aan de noordkant van Ault strekt zich een lang kiezelstrand uit. De onderstaande foto laat mooi zien hoe steil dat strand afloopt naar zee …

In de dwarsrichting is op enkele plaatsen op het strand een soort metalen damwand aangebracht. Het zal een versteviging zijn, die moet voorkomen dat bij storm en hoog water teveel van het strand wordt weggeslagen, neem ik aan …

De geribbelde wand strekt zich uit naar zee ..

En daar speelt zich het onderstaande spel af … …

– wordt vervolg –

Franse kustverdediging

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 6 –

De kustverdediging lijkt hier bij Ault met de bekende Franse slag te worden aangepakt. Aan de voet van de ‘wandbekleding’ van de krijtrots, die ik hier gisteren liet zien, lijkt een soort damwand te zijn geslagen, die dient als fundament van de ‘wandbekleding’ …

Een stuk verderop stond een palenrij in de dwarsrichting op het strand. Dichterbij gekomen bleek het te gaan om zware metalen. Net als de krijtrotsen komen ook deze en andere palenrijen bij een volgende wandeling uitgebreider in beeld …

– wordt vervolg –