Op zoek naar weidevogels

Donderdag ben ik voor het eerst dit jaar op zoek gegaan naar weidevogels. Zoals de laatste jaren gebruikelijk is geworden, ben ik daarvoor naar de Surhuizumermieden (OpenStreetMap) gereden …

In eerste instantie leken er nog helemaal geen vogels te zijn. Pas toen ik flink inzoomde, zag ik in de verte in en rond het water o.a. grutto’s, kieviten en smienten. Het viel me niet echt mee. Ze zaten erg ver weg en er leken vooral aanzienlijk minder grutto’s te zijn dan voorgaande jaren. Ook de kemphanen heb ik gemist …

Afijn, het is nog vroeg in het jaar, voorgaande jaren was ik er meestal een week of twee later. Ik ben in ieder geval blij dat ze er weer zijn. De komende tijd zullen ze zich wel verder verspreiden over de landerijen en laten ze zich van dichterbij zien …

Daar is hij dan: de grutto

Anderhalve week geleden heb ik, op zoek naar grutto’s, een vergeefse rit naar de Surhuizumermieden gemaakt. Hoewel het met 8°C onder een grijs wolkendek weer geen aanlokkelijk weer was, besloot ik vanmorgen nog eens een poging te wagen. Ditmaal had ik meer succes …

In het plasdrasland links van de weg stonden tientallen grutto’s druk te poetsen. Verderop scharrelden diverse eenlingen en koppeltjes rond. Even later streek er rechts van de weg op korte afstand een grutto bij een kleinere plas neer …

Tot mijn genoegen begon hij uitgebreid zijn ochtendtoilet te maken. Veel beter had ik het met de eerste grutto van dit jaar niet kunnen treffen …

Nadat hij kennelijk tevreden was, draaide hij zich om en liep een stukje bij de plas vandaan. Al snel leek hij een vette worm of iets van dien aard gevonden te hebben. Zijn dag goed, mijn dag goed …

(V)luchtige weidevogels

Niet alleen de aanblik van al die weidevogels is mooi, ook de lokroepen van de verschillende vogels vind ik prachtig. Die vogelzang voert me elk jaar weer terug naar mijn kinderjaren, toen die geluiden rondom niet van de lucht waren …

Het was een drukte van belang op en boven het plas-drasland. Vooral kieviten en grutto’s waren goed vertegenwoordigd, maar er zaten ook wat eenden tussen. In tegenstelling tot voorgaande jaren heb ik er vorige week jammer genoeg geen kemphanen gezien …

De meeste vogels bleven op grote afstand, maar een enkele grutto vloog mooi binnen bereik van mijn camera voorbij. Onze nationale vogel … mooi, hè …

Terug bij de weidevogels

Vorige week was het tijd om eens op zoek te gaan naar weidevogels. Ik ben tegenwoordig wat zuiniger met mijn ritjes, maar hiervoor ben ik woensdag toch maar weer eens naar de Surhuizumermieden (Google Maps) gereden …

Vanaf het kijkplateau heb je een mooi zicht over het plas-drasland dat Staatsbosbeheer hier in stand houdt. En dat is van groot belang voor onze weidevogels. Februari was dan wel record-nat, maart was record-droog. Als gevolg daarvan is de toplaag van de grond alweer flink uitgedroogd. Zonder dit soort maatregelen, waarbij water op het land gepompt wordt, hebben de weidevogels het ontzettend moeilijk. Ik mopper dan wel eens wat op SBB, maar dit doen ze goed …

Aan de noordoostelijke horizon staat de fabriek van Friesland-Campina in Gerkesklooster-Stroobos. Laten we het erop houden, dat het geen landschappelijke verrijking is …

Maar dat is snel vergeten als je even later oog in oog zit met een graspieper, die op één van de bordjes van SBB is gaan zitten. Een kievit die een stukje verderop in het weiland is neergestreken, lokt me even later naar beneden …

De zwaan gaat te water

Voordat ik de knobbelzwaan te water laat gaan, wil ik nog even terugkomen op de scène van gisteren. Er waren mensen die dachten dat de zwaan een kikker te pakken had gekregen. Dat heb ik zelf ook even gedacht vorige week, maar op de uitsnede van de originele foto is volgens mij duidelijk te zien dat geen kikker is, maar dat het plantenresten zijn …

Bertie opperde in haar reactie dat hij misschien op zoek was naar nieuwe grasscheutjes. Dat is misschien zo gek nog niet, want op de website van de vogelbescherming lees ik: ‘Het voedsel van de knobbelzwaan bestaat uit waterplanten en waterdiertjes … Verder eten ze gras …’

Enfin, waarom hij het ook deed, hij ging er mee door tot hij bij een sloot aankwam. Daar liet hij zich op sierlijke wijze in het water glijden. Met gracieus omhoog gekrulde vleugels peddelde hij langzaam in de richting van een aantal andere zwanen …

Langzaam verdween het flottielje uit zicht. Maar ik zou die dag nog niet van de zwanen verlost zijn…

Een bijzondere knobbelzwaan

Nadat ik de grutto zo mooi op zijn paal had kunnen fotograferen, reed ik een paar honderd meter verder. Daar zette ik de auto in de berm op het plekje dat ik vooraf in gedachten had. Ik had er goed zicht op het plasdras-gebied verderop in het weiland …

Voordat ik de kans kreeg om mijn camera daar op te richten, verscheen er veel dichterbij echter een knobbelzwaan in beeld die mijn aandacht opeiste …

Hij vertoonde gedrag dat ik nog niet eerder had gezien. Rustig voorwaarts stappend, leek hij na elke stap een hap droge stalmest of iets van dien aard in zijn snavel te pakken om die vervolgens met een boogje een stukje verderop weer op de grond te werpen …

Geen idee wat hij daarmee beoogde, ik vond het in ieder geval een bijzondere aanblik …

Grutto op een paal

Terwijl de natte sneeuw hier bij een temperatuur van amper 3°C in de tuin neerdwarrelt, neem ik jullie even mee terug naar de warmte van vorige week woensdag. Op zoek naar weidevogels ben ik die dag even weer naar het plasdrasgebied in de Mieden onder de rook van Gerkesklooster-Stroobos gereden …

Over geluk had ik weer niet te klagen, nog voordat ik mijn bestemming had bereikt, zag ik al een grutto op een paal zitten. Terwijl ik de auto langzaam liet uitrollen en het raampje naar beneden liet gaan, bleef hij als een heus model voor me poseren …

Het overkomt me niet vaak dat de eerste vijf foto’s meteen raak zijn. Maar dat was hier toch wel het geval, want een grutto op een paal vind ik toch wel vaak een hoogtepuntje. Je zult begrijpen dat ik daarna een stukje verderop bij een temperatuur van ruim 20°C nog een uurtje lekker ontspannen in de berm heb zitten fotograferen. Want dit was nog maar het begin …