Zwarte sterns – blauw water

Met twee kilometer verderop aan de overkant van de Leijen het paviljoen, zaten we in de vogelkijkhut ‘Blaustirns’ nog steeds rustig te wachten op de dingen die zouden komen. Als ze zouden komen tenminste …

En ze kwamen! Niet in groten getale, maar mem zei altijd: ‘Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd’. Na een tijdje vloog er meerdere een zwarte stern boven het blauwe water voor de vogelkijkhut langs …

Nu eens vloog de vogel te ver weg, dan weer vloog hij onvoorspelbaar uit beeld. Maar uiteindelijk lukte het me toch twee keer om een aantal mooie foto’s te maken van een passage. De onderstaande serie was voor mij toch wel het toefje slagroom op de dag …

En zo reden we, anderhalf uur nadat we via de fietsbrug aan de Zuiderhogeweg waren vertrokken, Drachten via het skûtsje ‘Henderika’ aan de Noorderhogeweg weer binnen …

Einde van een prachtige dag, waarop we alles er weer uit hebben weten te halen. Dankjewel, Jetske.

Op zoek naar de zwarte stern

Het laatste deel van ons rondje pontje verliep snel. Tussenstops hebben we niet meer gemaakt. Om te beginnen waren er weinig interessante plekjes meer onderweg. Maar een tweede reden was, dat dit de eerste lange rit op mijn iLark was dit jaar. Ik had vooraf nog niet getest hoeveel km ik nu nog op een accu kan rijden. Uiteindelijk kwamen we via de kortste route weer thuis met nog één knipperend streepje op het stuur …

Onderweg op e-bike en i-Lark had ik verteld, dat ik maandag zwarte sterns had gefotografeerd bij de vogelkijkhut ‘Blaustirns’. Echt mooi waren die foto’s niet geworden, omdat het bewolkt was op dat moment. Aafje, die ons nog niet had verwacht, vond het prima dat we nog even naar de Leijen zouden rijden om er hopelijk nog wel wat zonnige foto’s van te kunnen maken. Ditmaal pakten we de auto. Een minuut of 20, nadat we Drachten hadden verlaten via de fietsbrug de Slinger (foto boven), keken we vanuit de vogelkijkhut uit over de Leijen …

Veel viel er in eerste instantie nog niet te zien. Er lag een bootje voor anker bij de laatste boom van het eilandje ‘de Kninepôle’. Omdat er niemand aan boord leek te zijn, vermaakten we ons tijdelijk met de waterlelies voor de hut. Na een tijdje verscheen er een rubberbootje, waarmee koers werd gezet naar het plezierbootje bij de boom. Kort daarna verscheen er af en toe een zwarte stern in beeld …

– wordt vervolgd

Zwanen en lege nestvlotjes

We lieten de stuw achter ons en voeren de Beulakerwijde op. Jetske zette koers in de richting van het Bezoekerscentrum de Wieden bij Sint Jansklooster …

In de verte voer een mooie authentieke zeilboot over de Beulakerwijde. Korte tijd later leek het een rietzeiler te zijn geworden …

Vlak voordat wij ons doel bereikten, voeren we langs een zwanenfamilie. Op respectabele afstand zagen we hoe pa en ma samen met hun kroost aan de maaltijd zaten. De spetters vlogen er zo nu en dan vanaf …

Een prachtig gezicht, maar nog net niet waar we voor gekomen waren. We hoopten er iets verderop nog zwarte sterns met hun jongen te kunnen zien. De nestvlotjes lagen er echter leeg en verlaten bij. Een mooie reportage zoals we die hier vorig jaar konden maken, zat er nu dus niet in. Maar ja, toen waren we hier ook twee weken eerder …

Een visdiefje leek toezicht te houden op het verlaten broedgebied van de zwarte sterns. Wij besloten ons terug te trekken en een nieuwe koers uit te zetten …

– wordt vervolgd

Op een pompeblêd

Gisteren werd ik in de tuin even verrast door een paar van de kikkers in onze vijver. Ze laten zelden van zich horen, maar gistermiddag was ik getuige van een gezellige tweespraak. De ene kikker zat in de vijver op een pompeblêd – dat is het blad van de waterlelie of de gele plomp – de andere zat vlak achter de vijver in de border. Ik heb geprobeerd om het geluid op te nemen, maar daar bleef door windgeruis en straatgeluiden niets van over …

Wel heb ik een mooie fotoserie kunnen maken van de kikker in de vijver. Hij stond toe dat ik hem van alle kanten ongestoord kon bekijken en fotograferen. Zelfs voorover buigen om een wat lager camerastandpunt te krijgen, verontrustte hem niet. De kikker die achter de vijver zat, sprong wel met een beschaafd plonsje de vijver in, toen ik te dichtbij kwam …

Roze en gele waterlelies

Op een van de warmste dagen in juni ben ik ’s ochtends al mooi op tijd op pad gegaan voor een ritje door het bos. Bij twee vennetjes heb ik een tussenstop gemaakt om zittend op een bankje in de schaduw te genieten van de rust en het geluid van omringende vogels …

Waterlelies zijn geen ongewoon verschijnsel in dergelijke vennetjes. Zo mooi roze als de waterlelies in één van de vennetjes waren, had ik ze hier nog niet eerder gezien …

Op nog geen 300 meter van het bovenstaande vennetje dreven er op het wateroppervlak van een ander vennetje gele waterlelies …

Langs de Bonnebuskepetten

We blijven nog even aan de waterkant. Bij de Bonnebuskepetten tussen Smalle Ee en de Veenhoop ben ik de afgelopen jaren nooit verder gekomen dan het maken van wat foto’s vanaf de noordkant aan de Bûtendiken. Vorige week ben ik over het 700 meter lange schelpenpaadje in de lengterichting langs het meest oostelijke petgat gereden (Google Maps). Door de dichte oeverbegroeiing heb je er maar op een paar plekken zicht op het petgat …

Bij een van de weinige open plekken halverwege het schelpenpaadje heb ik even een tussenstop gemaakt. Dat werd kennelijk nogal als storend ervaren door de familie grauwe gans. Pa en ma gans stuurden de laatste twee jongen die nog over waren snel onder de oeverbegroeiing aan de andere kant. Pa wachtte vervolgens zoals het hoort in de achterhoede tot het hele spul veilig was. Ik bleef in alle rust achter met de waterlelies en de gele plompen …

Minder mooi, wel veiliger

Dit olijke en ondernemende ventje komt volgend weekend bij pake en beppe logeren. Dat is natuurlijk niet voor het eerst, maar tot nu toe bewoog hij zich tijdens de logeerpartijtjes met name kruipend voort en waren we veelal aangewezen op activiteiten binnenshuis. Nu hij inmiddels zo vlug als water is en hij graag buiten speelt, wordt het tijd om maatregelen te nemen om hem te beschermen tegen het water …

120519-1545x

Toen Tijmen anderhalf tot vier jaar was, hadden we een hek rond de vijver staan, dat heb ik een paar jaar geleden weg gehaald, omdat zo’n hek bepaald geen aanwinst is in de tuin. Nu Pepijn definitief tot de klasse der tweevoeters is gaan behoren, heb ik vanmorgen toch maar weer wat paaltjes in de grond geslagen …

120623-1210x

Vervolgens nog een stukje gaas er tegenaan en klaar was pake …

120623-1512x

Toegegeven, het is ook ditmaal geen verrijking van tuin en vijver, maar het is wel een stuk veiliger …

120623-1513x

En ach, door het gaas heen kijkend zijn de waterlelies nog goed te zien, zo lang het duurt …

120623-1514x

En ik heb ditmaal aan de andere kant van het hek zoveel ruimte vrij gelaten, dat ik daar nog net eens even kan gaan zitten om een macro-opname te maken …

120619-1635x