Tagarchief: zwarte stern

Voedertijd bij de zwarte sterns

Geplaatst op door

Nadat we tweemaal een stuw met zelfbediening waren gepasseerd, kwamen we vanaf de Vaartsloot uiteindelijk uit op de Kleine Beulakerwijde (Google Maps). “Heb je zin om even bij de zwarte sterns te kijken?” vroeg Jetske. Of ik zin had om even bij de zwarte sterns te kijken …? De vraag stellen was hem beantwoorden …

Jetske zette over open water koers in de richting van Sint Jansklooster. Daar gingen we met behulp van de vaarboom en een lijntje voor anker. Ik herkende het plekje aan het kijkplatform bij het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten, dat net boven het riet in de verte te zien was (Google Maps). Vanaf dat platform heeft Jetske me in april 2009 kennis laten maken met de zwarte stern. Door de groei van de vegetatie zou er nu vanaf het kijkplatform weinig meer te zien zijn van de zwarte sterns, maar Jetske had me naar een prachtig plekje gebracht van waar we een perfect zicht hadden op de nestvlotjes met jongen …

De zwarte stern staat op de Rode Lijst van bedreigde diersoorten. Van nature broeden zwarte sterns op drijvende planten zoals krabbenscheer. Vanwege de afname van natuurlijke nestmateriaal worden er hier elk voorjaar nestvlotjes voor de zwarte sterns in het water gelegd. Die broedvlotjes worden bekleed met krabbenscheerplanten en worden beschermd door een net, dat voor de kleine inham in het water is gespannen. Het net en de palen worden regelmatig gebruikt als rustplaats. De kolonie bij Sint Jansklooster is één van de grootste populaties van zwarte sterns in ons land …

Het was een feest om te zien hoe de al grote jongen werden gevoerd door de ouders. Maar aan alle feestjes komt een eind. Het werd tijd om de terugreis langzamerhand te aanvaarden. Langs de rietkraag van een van eilandjes in het meer varend, passeerden we in rustig tempo een zwanenfamilie met zeven meer of minder grijze jongen …

Zwarte sterns bij de Leijen

Geplaatst op door

Maandag liet ik hier al een aantal foto’s zien van de zwarte sterns bij de vogelkijkhut ‘de Blaustirns’ bij de Leijen. Dat was nog maar een tipje van de sluier, daarom vandaag nog een fotoserie van deze bijzondere vogel …

Er zijn nogal wat dagen geweest, waarop ik blij was om op dit plekje af en toe eens een zwarte stern te kunnen fotograferen. Maandag leek er geen eind te komen aan de vele vliegbewegingen vlak voor de kijkhut …

Zwarte sterns by de Blaustirns

Geplaatst op door

Onder een vrijwel wolkenloze hemel heb ik donderdagochtend weer eens een kijkje genomen bij de vogelkijkhut ‘de Blaustirns’ (Google Maps) aan de westkant van de Leijen. Het waaide niet hard, maar de wind die er stond, kwam nog steeds uit noord tot noordoostelijke richting en blies kil de hut in. Half voor het tweede kijkluikje zittend, kon ik net genoeg luwte vinden, om een tijdje tamelijk gerieflijk in de hut te kunnen zitten …

Bij wijze van uitzondering was het nu eens gezellig druk rond de hut, die zijn naam ‘Blaustirns’ meer dan ooit waarmaakte. Het wemelde voor de hut namelijk van de zwarte sterns. En de zwarte stern is in het Fries een blaustirns.

De zwarte stern was ooit een talrijke broedvogel in de laagveengebieden, langs de grote rivieren en op vennetjes van de zandgronden. In de jaren ’50 waren er naar schatting ten minste 10.000-15.000 broedparen. De trend was daarna steeds dalend. Op dit moment staat de zwarte stern met 1300-1400 broedparen als bedreigd op de Nederlandse Rode Lijst …

– Er ligt nog een tweede serie op de plank.

Grijs weer boven de Leijen

Geplaatst op door

Om wat te ondernemen, moet ik het tegenwoordig van de koelere dagen hebben. Vandaag is zo’n dag, en ook vorige week vrijdag was zo’n dag. Het trof dat er op die dag een afspraak met mijn fotomaatje Jetske in de agenda stond …

Rond het middaguur reden we naar de Leijen bij Doktersheide (Google Maps). Na een korte kuier door het rietland zochten we een plekje in de vogelkijkhut ‘Blaustirns’. Lang hoefden we niet te zoeken, want er was verder niemand. Uitkijkend over het water viel meteen weer op, dat de linkerhelft van het boomeilandje vrijwel helemaal in de golven verdwenen is …

Veel was er niet te zien rond de hut. Een moederfuut die met twee jongen voorbij zwom vormde wel zo ongeveer het hoogtepunt. Terwijl het ene jong bijna kopje onder leek te gaan, zocht de ander zijn heil tussen bloemen en bladeren van de gele plomp …

Het duurde even voordat we een paar zwarte sterns te zien kregen, terwijl we daar toch vooral voor waren gekomen. Het viel zoals gebruikelijk weer niet mee om ze te fotograferen. Zo lang ze op redelijke hoogte in de lucht bleven, ging het nog wel, maar zodra ze laag over het water scheerden, vielen ze vaak vrijwel helemaal weg tegen het woelige en onrustige water …

Na nog een laatste blik over het rietland hielden we het wel voor gezien in de kijkhut. Kijkend naar lucht, leek het weer er niet mooier op te worden …

Zwarte sterns en naderend onweer

Geplaatst op door

De vreemde vogel liet zijn riedeltje nog steeds regelmatig horen vanuit de boom in het rietland. Hij liet zich echter niet zien, daarom besloten we door te lopen naar de vogelkijkhut met de toepasselijke naam ‘Blaustirns’. Het is de Friese benaming voor de zwarte stern, en dat is precies de vogel waarvoor we hier naar toe waren gekomen …

De zwarte stern is een trekvogel die als bedreigd op de Rode lijst staat. Die indruk kregen we zaterdagmiddag gelukkig geenszins. Vanaf het eerste moment dat we in de kijkhut zaten, vlogen er talloze malen zwarte sterns aan ons voorbij. Ik heb er nu eens een keer meer foto’s van kunnen maken dan ik hier nu kan laten zien …

Intussen kwam de bui die we eerder al boven Eastermar zagen hangen, langzaam maar zeker onze kant op. Na enige tijd hoorden we de donder in de verte over de Leijen rollen …

Wat ik niet goed begrijp, is dat sommige watersporters er desondanks voor kozen om het water op te gaan, zoals het motorbootje, of om er op te blijven zoals de kanoërs …

Jetske en ik hadden onze fotografische buit na een half uurtje wel binnen. Een echte duikvlucht om een visje te vangen en het voeren van bedelende jongen hadden we niet te zien gekregen, maar verder was ik zeer content over de medewerking die we hadden gekregen van de sterns. Daar besloten we op te stappen. Misschien konden we nog net voor de bui los zou barsten bij de auto zijn. …

Op de terugweg troffen we halverwege het pad door het riet een paar mensen aan. De man van het stel stond met de fiets aan de hand(!?) naar de boom te kijken. Daar klonk nog steeds het riedeltje dat we op de heenweg ook al hadden gehoord. De in een blauwe trui geklede man dacht dat het om een blauwborst ging.

Hij had hem alleen nog niet kunnen zien, daar bracht hij echter verandering. Behalve een fiets had hij ook een verrekijker meegenomen. Daarmee wist hij de vogel te lokaliseren, vertelde hij even later. Maar hoe goed hij ook zijn best deed om ons het juiste takje aan te wijzen, Jetske en ik kregen hem niet te zien …

Tot slot: hoewel we net niet helemaal droog bleven, waren we mooi op tijd bij de auto voordat de hemelsluizen echt open gingen. 🙂

Bericht uit veilig Fryslân

Geplaatst op door

Na een blogpauze van ruim een maand is het hoog tijd om eens even wat te laten horen vanuit het hoge noorden. Die pauze bevalt mij tot dusver eerlijk gezegd heel goed. Ik ben lang niet meer zo ontspannen geweest als nu, ontspannen en moe. Misschien zou ik het zelfs lui moeten noemen. Het lijkt erop dat alle vermoeidheid en spanningen van de afgelopen drie jaar en enkele maanden coronacrisis er nu uit komen. Dat bevalt zo goed, dat ik er met een heuse hittegolf in het vooruitzicht nog maar wat pauze achteraan knoop …

Als Kamer en Kabinet zich in tijden van oplopende coronadreiging kunnen permitteren om het reces in alle rust voort te zetten, dan lijkt het mij het best om dat hier in het nog altijd veilige Fryslân ook maar te doen. Serieus mensen, ik weet niet wat jullie daar in het zuiden en westen allemaal doen dat de besmettingsgevallen daar weer zo oplopen, maar hier in Fryslân houden we ons nog steeds zoveel mogelijk aan de coronamaatregelen. En dat is ook te zien aan de internationale cijfers. Fryslân en Drenthe staan hoog genoteerd in de top 25 van 300 Europese regio’s met het laagste aantal nieuwe besmettingen met het coronavirus …

In dat veilige Fryslân is het nog steeds goed vertoeven, ik vermaak me dan ook wel. Om te beginnen bood de tuin de afgelopen tijd voldoende afleiding. Jonge koolmezen, pimpelmezen en mussen maakten veelvuldig gebruik van het waterbakje annex badje bij de vijver. De allerjongsten wachtten daarbij veelal geduldig op hun beurt …

Maar ook elders in Fryslân kun je op de meeste plaatsen goed en veilig terecht. Het is druk in de provincie, ook hier zijn campings, hotels en andere logementen volgeboekt nu veel meer mensen in eigen land vakantie vieren. Bij strandjes, kleinschalige pretparken en andere toeristische trekpleisters is het af en toe druk. Maar wie mij kent, weet dat ik drukte altijd al probeer te vermijden, dat geldt nu nog meer dan anders. Maar er zijn zoveel fijne, rustige plekjes. Wat te denken van onze kleine woestijn het Aekingerzand – bij velen beter bekend als de Kale Duinen – bijvoorbeeld, waar het weer gisteren in een uur tijd snel veranderde …

In de altijd rustige Ecokathedraal bij Mildam heb ik onlangs onze Vlaamse medeblogster Lieve – in blogland bekend als Oma Baard – met haar gezelschap rondgeleid. Nou ja, rondgeleid is veel gezegd, want die taak werd geheel spontaan en onverwachts overgenomen door een vrijwilliger van de Ecothedraal. Dat vond ik niet erg, een beter verhaal over achtergrond en werkwijze in dit mooie stukje Fryslân konden ze niet krijgen. En het gaf mij de vrijheid om wat te fotograferen. Oma Baard doet op haar blog zelf ook verslag van dit bezoek. Het was een fijne kennismaking en een genoeglijke middag …

Met mijn fotomaatje Jetske ben ik o.a. nog een middagje naar de Leijen geweest. Net als in onze tuin konden we ook hier genieten van jonge vogels. Vooral een aantal jonge boerenzwaluwen en jonge zwarte sterns wisten ons wel te bekoren die middag. En ook hier kregen we mooie wolkenpartijen voorgeschoteld …

U ziet het … ik vermaak me wel. En dat zal de komende tijd vast niet veel anders zijn. Straks maak ik weer eens een rondje door weblogland, en daarna duik ik weer even de rust in. Vanaf volgende week heeft Aafje vakantie, vermoedelijk zullen we dan samen nog wel eens wat mooie en vooral rustige plekjes bezoeken …

Hoe en wat 2019 – 6

Geplaatst op door

Juni begon letterlijk en figuurlijk met een paar klappers. Op 4 juni lukte het me tijdens een onweersbui, die ten zuiden van ons langs trok, eindelijk weer eens om de bliksem een paar maal in beeld te vangen. Toen ik de volgende dag met Jetske een rit door de Kop van Overijssel maakte, zagen we de andere kant van het stormachtige weer. Her en der lagen afgebroken takken en gevelde bomen.

De voorgaande avond waren er meerdere tornado’s over ons land getrokken, zo bleek uit analyse van de buien en de achtergebleven schadesporen. Het is duidelijk dat ook deze boom door een sterk windveld is verwrongen tot hij in het midden brak. Bij een normale storm wordt een boom eerder ontworteld dan dat hij halverwege wordt gebroken. Zo lagen veel bomen er bij …

4 juni 2019 – eindelijk weer eens de bliksem gevangen
5 juni 2019 – stormschade op diverse plaatsen

Behalve stormschade kregen Jetske en ik tijdens datzelfde ritje in De Weerribben de kans om een purperreiger te fotograferen in zijn natuurlijke habitat. Wat een schitterende vogel is dat, zijn kleurenpracht is echt heel mooi, kijk maar eens naar de foto linksonder.

Alsof dat alles nog niet genoeg was kreeg ik in juni nog een tweede vogelprimeur. Vanuit de nieuwe vogelkijkhut ‘de Blaustirns’ bij de Leijen kreeg ik op 21 juni heel toepasselijk mijn eerste blaustirns (dat is Fries voor ‘zwarte stern’) voor de lens …

5 juni 2019 – een primeur: een purperreiger in De Weerribben
21 juni 2019 – nog een primeurtje: mijn eerste zwarte stern bij de Leijen

En dan heb ik het over het weerbeeld in juni nog niet eens gehad. Kort gezegd komt het erop neer dat het een veelal wisselend bewolkte maand was. In ons tuintje viel ca. 51 mm neerslag, tegen normaal over de periode 1971-2000 ca. 71 mm. Ondanks die bewolking was het wel een erg warme maand met acht zomerse en drie tropische dagen. Vooral in de laatste week was het met een gemiddelde maximumtemperatuur van ruim 27 graden erg warm . De gemiddelde temperatuur kwam in ons tuintje aan het eind van de maand uit op 18,1 ºC tegen normaal 14,4 ºC.

Op de avond van 21 juni kreeg ik als liefhebber van lichtende nachtwolken tegen middernacht nog een prachtig cadeau voorgeschoteld: de mooiste show van lichtende nachtwolken sinds jaren …

21 juni 2019 – de mooiste lichtende nachtwolken sinds jaren