Bij de stoppenkast

Ik heb vanmorgen eerst maar eens een blik op de stoppenkast geworpen. De spanningen liepen de afgelopen dagen al tijdens de eerste gelekte berichten over de aangescherpte coronamaatregelen her en der weer flink op. Dus toch maar even checken of de stoppen er vannacht niet uit geknald zijn …

Omdat ik zo ongeveer de enige inwoner van dit land lijk te zijn, die geen verstand heeft van Corona en de bestrijding ervan, leg ik me eerst maar weer neer bij de maatregelen zoals ze gisteravond zijn aangekondigd. Ik heb ook weinig keuze nu is gebleken, dat de zestigers die zijn gevaccineerd met het AstraZeneca-vaccin, nu aanzienlijk minder antistoffen tegen het coronavirus hebben dan gevaccineerde mensen in andere leeftijdsgroepen. Dus kom maar op met dat booster vaccin …

Het zal me trouwens ook nu waarschijnlijk weer betrekkelijk weinig moeite kosten om me aan die maatregelen te houden. De 1,5 m afstand houd ik al ruim anderhalf jaar aan en op drukke plaatsen – waar ik overigens zelden of nooit kom – heb ik nog altijd een masker op. Het kan hooguit zo zijn, dat ik de komende tijd wat minder fotokuiertjes maak. Maar dat wordt meer bepaalt door het weer en de conditie van mijn onderdanen dan door de coronamaatregelen. Maar wees gerust, wanneer ik wat minder recent gemaakte foto’s heb, doe ik af en toe een greep in het archief …

Omdat we intussen na ruim anderhalf jaar nog steeds geen stap verder zijn met corona, sluit ik maar af met vrijwel dezelfde hartenkreet die ik hier ook op 15 maart 2020 in een Ode aan onze zorgverlenersook al eens heb gedaan:

Lieve artsen en verpleegkundigen, jullie staan nog steeds voor een immense klus. Aan jullie inzet en toewijding twijfel ik nog steeds niet. Maar pas de komende tijd behalve op jullie patiënten vooral ook goed op jezelf en elkaar. Bedankt voor jullie inzet en toewijding! Heel veel sterkte nog steeds voor de komende tijd!

102.000 stenen

In het kader van de Nationale Dodenherdenking neem ik jullie vandaag net als vorig jaar op 4 mei weer even mee terug naar Kamp Westerbork bij het Drentse Hooghalen. Op de appèlplaats van het voormalige Kamp Westerbork is een monument ter herinnering aan de 102.000 Joden en Roma die tijdens de Tweede Wereldoorlog vanuit Nederland werden gedeporteerd en niet meer levend teruggekeerd zijn …

De rechthoekige stenen zijn allemaal voorzien van een symbool. De stenen met een roestvrijstalen davidsster gedenken de Joden die naar Midden- en Oost-Europa werden gedeporteerd en daar vermoord werden. 213 stenen dragen een vlam en verwijzen naar de omgebrachte Roma. Enkele tientallen stenen hebben geen symbool en verwijzen naar omgekomen verzetsstrijders …

Het hoogteverschil tussen de stenen moet benadrukken dat er voor ieder slachtoffer een eigen steen is neergezet. Daarnaast maakt het hoogteverschil tussen de stenen de omvang van het getal 102.000 zichtbaar. De stenen zijn geplaatst in de vorm van de kaart van Nederland, om te onderstrepen dat de Joodse gevangenen van kamp Westerbork uit alle delen van Nederland afkomstig waren …

Vanavond om 20:00 uur is het twee minuten stil en herdenken wij allen – burgers en militairen – die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesoperaties …

RTV Drenthe zendt vanavond om 19.20 uur in het kader van de Dodenherdenking een speciaal herdenkingsprogramma uit, dat is opgenomen in kamp Westerbork.

Bronnen: www.kampwesterbork.nl en wikipedia.

Ecokathedrale fotokuier 30

Fryslân behoorde in de coronazomer van 2020 tot de veiligste gebieden van ons land. Voor Belgen was het dan ook een aantrekkelijke vakantiebestemming. Dat gaf een viertal Vlamingen de kans om in juli een bezoek te brengen aan de altijd rustige Ecokathedraal bij Mildam.

Met de Vlaamse blogster Lieve – in weblogland bekend als Oma Baard – had ik afgesproken om hen rond te leiden en van wat achtergrondinformatie te voorzien. Die taak werd echter spontaan en volkomen onverwacht overgenomen door een vrijwilliger van de Ecokathedraal. Dat vond ik niet erg, een beter verhaal over achtergrond en werkwijze in dit mooie en bijzondere project konden de Vlaamse gasten niet krijgen. En het gaf mij de vrijheid om wat foto’s te maken. Het was een fijne kennismaking en een genoeglijke middag …

Ecokathedrale fotokuier 29

In de loop van april 2020 begonnen we wat te wennen aan de coronacrisis. De anderhalvemetersamenleving had zijn intrede gedaan, en dat was ook in de Ecokathedraal intussen merkbaar.

Nadat we elkaar een aantal weken niet hadden gezien vanwege die ellende, besloten fotomaatje Jetske en ik op een mooie voorjaarsdag weer eens wat bij te praten in de Ecokathedraal. Natuurlijk maakten we ook even een rondje door de ontluikende natuur te midden van de gestapelde bouwwerken …

Stil vuurwerk

Af en toe klinkt vanuit de verte de doffe dreun van een carbidbus, verder is het ongewoon stil op deze oudjaarsdag. Het echte vuurwerk is tijdens deze jaarwisseling verboden in het kader van de coronamaatregelen. Eigenlijk zijn alleen sterretjes landelijk toegestaan vandaag. Alleen in Fryslân en een aantal andere regio’s is het traditionele carbidschieten toegestaan. Maar omdat samenscholingen van meer dan twee personen niet zijn toegestaan, wordt het door verschillende burgemeesters met ‘een beroep op het gezond verstand’ afgeraden.
Wij laten slechts een kurkje knallen en verder doe ik het met wat stil vuurwerk vandaag. Het spreekt voor zich, dat ik er rond middernacht nog een schepje bovenop doe, want dat is hier namelijk traditioneel het moment voor het ‘nijjierswinskjen’.

Ik sluit af met een woord van dank aan allen die ook dit jaar weer zo vaak de moeite namen om mijn weblog te bezoeken. Of je nu komt om stil en min of meer manier anoniem mijn foto’s te bekijken, of je een snelle ‘like’ aanvinkt of actief reageert, ik ben blij met jullie allen!

Ik wens jullie allen een rustige en veilige jaarwisseling.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Handen af van politici en journalisten!

Met viruswaanzinnigen en maskermijders was ik al een tijdje klaar. Het is voor geen van ons allen een fijne en feestelijke tijd, maar we zullen er wel met zijn allen doorheen moeten. Als de maatregelen die daartoe worden getroffen je niet aanstaan, dan mag je daar binnen de wettelijke kaders en met inachtneming van de regels tegen protesteren. Maar van politici en journalisten blijf je met je poten af! En anders dan donder je wat mij betreft maar op. Als je zo nodig wilt protesteren tegen wat volgens jou dictatoriale toestanden zijn, ga dan lekker naar Wit-Rusland of zo …

Dat gezegd hebbende … Nu we weer in een gedeeltelijke lockdown* zitten, wordt het tijd om me maar weer eens terug te trekken op een plekje in de luwte. Toen de intelligente lockdown* in het voorjaar eenmaal was ingedaald, was het in de tuin goed toeven. Met tussendoor af en toe eens een ritje naar de Jan Durkspolder of een ander rustig plekje in de natuur, was de tijd prima om te krijgen. Toen lokte het buitenleven wel, dat is nu met de lagere temperaturen toch even anders …

Daarom ga ik er de komende tijd maar weer even lekker op virtuele wijze tussenuit. De vorige virtuele vakantie leidde naar Terschelling, ditmaal gaan we wat verder van huis. Wie me de komende tijd zoekt, en dat zou best eens even kunnen duren, kan me hier vinden …
* Weet iemand het verschil tussen de ene lockdown en de andere …?

Bericht uit veilig Fryslân

Na een blogpauze van ruim een maand is het hoog tijd om eens even wat te laten horen vanuit het hoge noorden. Die pauze bevalt mij tot dusver eerlijk gezegd heel goed. Ik ben lang niet meer zo ontspannen geweest als nu, ontspannen en moe. Misschien zou ik het zelfs lui moeten noemen. Het lijkt erop dat alle vermoeidheid en spanningen van de afgelopen drie jaar en enkele maanden coronacrisis er nu uit komen. Dat bevalt zo goed, dat ik er met een heuse hittegolf in het vooruitzicht nog maar wat pauze achteraan knoop …

Als Kamer en Kabinet zich in tijden van oplopende coronadreiging kunnen permitteren om het reces in alle rust voort te zetten, dan lijkt het mij het best om dat hier in het nog altijd veilige Fryslân ook maar te doen. Serieus mensen, ik weet niet wat jullie daar in het zuiden en westen allemaal doen dat de besmettingsgevallen daar weer zo oplopen, maar hier in Fryslân houden we ons nog steeds zoveel mogelijk aan de coronamaatregelen. En dat is ook te zien aan de internationale cijfers. Fryslân en Drenthe staan hoog genoteerd in de top 25 van 300 Europese regio’s met het laagste aantal nieuwe besmettingen met het coronavirus …

In dat veilige Fryslân is het nog steeds goed vertoeven, ik vermaak me dan ook wel. Om te beginnen bood de tuin de afgelopen tijd voldoende afleiding. Jonge koolmezen, pimpelmezen en mussen maakten veelvuldig gebruik van het waterbakje annex badje bij de vijver. De allerjongsten wachtten daarbij veelal geduldig op hun beurt …

Maar ook elders in Fryslân kun je op de meeste plaatsen goed en veilig terecht. Het is druk in de provincie, ook hier zijn campings, hotels en andere logementen volgeboekt nu veel meer mensen in eigen land vakantie vieren. Bij strandjes, kleinschalige pretparken en andere toeristische trekpleisters is het af en toe druk. Maar wie mij kent, weet dat ik drukte altijd al probeer te vermijden, dat geldt nu nog meer dan anders. Maar er zijn zoveel fijne, rustige plekjes. Wat te denken van onze kleine woestijn het Aekingerzand – bij velen beter bekend als de Kale Duinen – bijvoorbeeld, waar het weer gisteren in een uur tijd snel veranderde …

In de altijd rustige Ecokathedraal bij Mildam heb ik onlangs onze Vlaamse medeblogster Lieve – in blogland bekend als Oma Baard – met haar gezelschap rondgeleid. Nou ja, rondgeleid is veel gezegd, want die taak werd geheel spontaan en onverwachts overgenomen door een vrijwilliger van de Ecothedraal. Dat vond ik niet erg, een beter verhaal over achtergrond en werkwijze in dit mooie stukje Fryslân konden ze niet krijgen. En het gaf mij de vrijheid om wat te fotograferen. Oma Baard doet op haar blog zelf ook verslag van dit bezoek. Het was een fijne kennismaking en een genoeglijke middag …

Met mijn fotomaatje Jetske ben ik o.a. nog een middagje naar de Leijen geweest. Net als in onze tuin konden we ook hier genieten van jonge vogels. Vooral een aantal jonge boerenzwaluwen en jonge zwarte sterns wisten ons wel te bekoren die middag. En ook hier kregen we mooie wolkenpartijen voorgeschoteld …

U ziet het … ik vermaak me wel. En dat zal de komende tijd vast niet veel anders zijn. Straks maak ik weer eens een rondje door weblogland, en daarna duik ik weer even de rust in. Vanaf volgende week heeft Aafje vakantie, vermoedelijk zullen we dan samen nog wel eens wat mooie en vooral rustige plekjes bezoeken …