Eigenlijk had ik helemaal geen zin om er op uit te gaan met het grijze en kille weer van vandaag, maar uiteindelijk heb ik mezelf er onder het motto “stilstand is achteruitgang” toch maar toe gedwongen om een fotokuier te maken in De Deelen. Daar wordt zo te zien een begin gemaakt met het aanbrengen van walbeschoeiing langs een aantal petgaten …





Wind en water zorgen er op verschillende plaatsen in De Deelen namelijk voor dat de zogenaamde legakkers die de petgaten doorsnijden worden afgekalfd en weggeslagen. Als dat proces doorzet, dan blijft er van het zo kenmerkende verveningslandschap niets anders over dan één of meerdere meren, en daarvan hebben we in Fryslân al genoeg …





Op een pol in het tweede petgat stond een blauwe reiger doodstil en chagrijnig voor zich uit te kijken. Aan zijn houding te zien, was hij net zo min een liefhebber van het huidige weertype als ik …





Ook vandaag heb ik weer heel wat grote zilverreigers gezien. Ook in De Deelen waren deze mooie, maar o zo schuwe vogels weer niet bereid om even te poseren. Tot driemaal toe vloog er vlakbij eentje op, en elke keer had ik het nakijken …





Voordat ik de oversteek maakte naar het pad op de laatste legakker, heb ik maar weer eens een foto gemaakt van het bruggetje dat daar ligt. Vrijwel alle bruggetjes in De Deelen zijn al geruime tijd voorzien van kippengaas om uitglijden te voorkomen. Alleen op dit bruggetje is dat niet geval, en dus restte me weinig anders dan maar voetje voor voetje over de spekgladde paaltjes naar de overkant te schuifelen …





Halverwege het pad hingen nog een paar berken als stille getuigen van de oktoberstorm scheef over het pad. Gelukkig bleven ze hangen toen ik er even later onderdoor liep …





Ik was blij dat ik enige tijd later de werkkeet en het klaar liggende beschoeiingsmateriaal weer in zicht kreeg. De laatste meters legde ik meer strompelend dan lopend af. Misschien is het toch wel verstandig om deze lange route in het vervolg maar niet meer alleen te lopen …