Een ritje door nat Fryslân

Van dagelijks fotograferen komt de laatste tijd weer niet veel terecht. Gisteren heb ik weliswaar een ritje en een fotokuiertje gemaakt, maar dat heeft maar een paar foto’s opgeleverd …

Daarom grijp ik vandaag terug op een fotoserie die ik al begin januari heb gemaakt. Dat was het ritje door regenachtig Fryslân, dat ik die dag samen met mijn fotomaatje heb gemaakt en dat eindigde met het prachtig uitgelichte struikgewas tegen de achtergrond van een donkere buienlucht

Voordat we daar aan toe waren, hadden we al heel wat buien langs en deels over ons heen zien trekken. De foto’s in deze serie zijn rond 13:00 uur gemaakt in de omgeving van Nes en Aldeboarn …

Twee bankjes en een bootje

Een bankje aan de waterkant …

Twee bankjes aan de waterkant …

Zachtjes wordt de stilte verbroken door een passerend fluisterbootje met vier opvarenden …

Dan keert de rust terug en krijgen we door de tijdelijk optrekkende mist zicht op de Bovenwijde in de verte …

Toch nog wat kleur

Het viel vrijdag niet mee om in de mistige contreien van De Weerribben en De Wieden nog een andere kleur te vinden dan de alom overheersende tinten grijs en bruin. Maar tegen twee uur ’s middags lukte het toch nog …

Ergens aan de noordkant van het langgerekte Giethoorn maakten we een tussenstop om een paar foto’s te maken. Een rood met wit bord onder één van de vele bruggetjes in het toeristische dorp sprong er meteen uit. Veel kleuriger had ik het die dag nog niet gezien…

Mist en rust in het rietland

De meeste rietlanden in De Weerribben lagen er vrijdag stil en verlaten bij in de mist. Veel rietsnijders hopen en wachten waarschijnlijk ook op beter weer …

Aan de overkant van deze sloot stond een oude trekker bij een kleine windmotor. Het is geen uniek beeld, in de rietlanden staan op meerdere plaatsten oude trekkers die bij gebrek aan wind af en toe worden gebruikt voor de bemaling van het rietland. Ook een rietmaaier stond een stukje verderop te wachten op betere tijden …

Jetske en ik stapten in de auto en reden verder over het bruggetje in de Hoogeweg in de richting van Kalenberg. Het lintdorp Kalenberg is zo ongeveer het hart van de rietteelt in De Weerribben. Kalenberger riet is al sinds mensenheugenis een gewild bouwmateriaal voor het dekken van daken en windmolens …

Minimalisme met meeuwen in de mist

Een fijn plekje om wat minimalistisch foto’s in de mist te maken is het strandje bij Smalle Ee. Er staan twee rijen palen, die het ‘veilige’ zwemgebied markeren. Bij mist lijken ze het eind van de wereld te markeren, daarachter verdwijnt alles in het niets …

Een paar meeuwen wilden vorige week woensdag wel even meewerken om samen met de paaltjes minimalistisch mooi in de mist op te gaan …

Een tjasker in de mist

Ruim driehonderd meter ten zuiden van de spinnenkopmolen ‘de Wicher’ staat aan de Hoogeweg bij Kalenberg een tjasker. Het molentje is in 1963 gebouwd door molenbouwer Roelof Dijksma om het achtergelegen veen in het natuurgebied van water te voorzien …

De tjasker is in Fryslân en de Kop van Overijssel vroeger op meerdere plekken ingezet voor het bemalen van kleine percelen. Deze tjasker heeft houten roeden met een lengte van 5 meter en heeft de status van gemeentelijk monument. De tjasker en de spinnenkopmolen aan de Hoogeweg worden onderhouden door enkele vrijwilligers van Staatsbosbeheer De Weerribben …

In de loop der jaren raakten tjaskers steeds meer in onbruik en in verval. Ze werden vervangen door kleine, lichtere metalen windmotoren. In die buurt van deze tjasker staan ook twee van die kleine metalen molentjes. De ene is hierboven op een drietal foto’s te zien in combinatie met delen van het silhouet van de tjasker. De andere windmotor staat iets verderop aan de andere kant van de Hoogeweg, die is op de foto hieronder rechts van de tjasker is zien. Jetske is in haar blauwe jas nog vaag links van de tjasker te onderscheiden …

Mist in De Weerribben

Na de koffie stapten fotomaatje Jetske en ik gistermorgen in de auto om een ritje door De Weerribben te maken. Er hing net als woensdag weer een fotogenieke mist over de landerijen. Tijdens de eerste korte tussenstop maakte ik de foto van de onderstaande boom. Alleenstaande bomen tonen hun ware gedaante als ze ’s winters kaal in het landschap staan. Omfloerst door een fijne mist vind ik ze nog mooier…

Zoals te verwachten viel, maakten we de eerste echte stop aan de Hoogeweg in De Weerribben. De spinnenkopmolen ‘de Wicher’ hebben we al veel vaker bezocht en gefotografeerd. Zulke sfeerrijke mistbeelden had ik er echter nog niet van …

Korte tijd later vervolgden onze weg om 350 m verderop nogmaals een fotostop te maken …

– wordt vervolgd