Twee brommers en een Lada

Jetske en ik treffen nog wel eens wat bijzonders aan op Reaklif. Zo stond er in juli 2016 een prachtige Wolseley geparkeerd: https://wp.me/pHUJ-416. Twee jaar geleden troffen we er twee stellen vrolijke Friese vrienden, die met een eend op pad waren: https://wp.me/pHUJ-h3F. Ditmaal figureerden er een paar brommers en een Lada …

Als oud-brommerrijder was ik nieuwsgierig naar het merk van de brommer die langs het hek stond. Dat het geen Zündapp was zoals de mijne, had ik al gezien. Dichterbij gekomen bleek het een mooie zwart-witte Honda te zijn …

Nadat ik er een paar foto’s van had gemaakt, liep ik naar Jetske die een auto aan het fotograferen was. Terwijl ik in die richting liep, kwam de brommer me luid knetterend voorbij om in zuidelijke richting af te dalen …

Bij Jetske gekomen, was zij in gesprek geraakt met de eigenaar van een Lada. De man verhaalde enthousiast over zijn avonturen met deze uit Oekraïne geïmporteerde auto. Het bleek te gaan om een luxe uitvoering van het model waar ik zelf ook een jaar of vier in heb rondgetoerd. Dit exemplaar was in dienst geweest als directiewagen bij een grote fabriek, vertelde de eigenaar, terwijl hij nog wat Roebels uit het handschoenenkastje tevoorschijn haalde …

Vlak bij het monument stond even later nog een tweede brommer. Hier ging het om een zwart-blauwe met stickers beplakte Honda, die op dat moment door de berijder werd gefotografeerd. Die berijder zag er tamelijk opvallend, maar veilig uit in zijn gele hesje. Op de achterkant van zijn zwarte, eveneens met stickers beplakte helm, had hij een actioncamera gehangen …

Korte tijd later zag ik ook hem in zuidelijk richting uit beeld verdwijnen …

– wordt vervolgd

Een rietzanger en een visdiefje

Fotomaatje Jetske stelde vrijdag voor om eens te kijken of de zwarte sterns zich weer lieten zien rond de vogelkijkhut ‘Blauwstirns’ bij de Leijen. We hadden de auto net achter ons gelaten, toen het begon te regenen. Even was er twijfel, doorlopen naar de hut of toch eerst maar terug naar de auto? Omdat een rietzanger bij de brug fier bleef zitten zingen in de zachte regen, besloten we maar door te lopen …

We passeerden het hek met de dagkoeksbloemen langs het rietland. Nadat we door het voorportaal van de kijkhut waren gelopen, bleef ik even staan om wat foto’s van het riet te maken. Ik sta er elk jaar weer van te kijken hoe snel dat riet groeit …

Er hingen donkere wolken boven de Leijen, maar de wind stond gelukkig gunstig, zodat we de hut niet uit waaiden. Zwarter sterns lieten ze nog niet meteen zien, maar met dit visdiefje dat voor de hut langs vloog, was ik ook al blij …

Een kiekendief boven de JD-polder

Van It Útein, waar ik vorige week donderdag de wulp zag vliegen en waar de grutto een perfecte landing maakte, reed ik naar de Jan Durkspolder. Daar parkeerde ik de auto op de eerste dam voorbij de brug. Hier was ik eind mei gaan staan, toen ik er verrast werd door een kiekendief bij de kijkhut. Deze keer zette ik de auto er neer, omdat ik daar vandaan een mooi zicht had op de onweersbui, die ten zuiden van de Jan Durkspolder voorbij trok. Ik kon de auto net zo parkeren, dat ik het zijraampje open kon draaien zonder echt nat te worden …

Van het onweer kreeg ik geen last. Het heeft een paar maal flink gerommeld, daarna verdween de bui in oostelijke richting. Ook hier had ik weer geluk, want al snel verscheen de bruine kiekendief opnieuw boven het rietland bij de vogelkijkhut …

Nadat hij enige tijd laag over het rietland had gevlogen, steeg hij naar grotere hoogte. Daarna besloot hij de oversteek te maken naar de noordkant van de Jan Durkspolder. Daar kon ik hem vanwege wind en regen niet meer volgen …

Tot zover een uurtje vogelgeluk tussen de buien op de dag van de Europese Verkiezingen

Een combinatie van verval

Begin mei heb ik dit jaar de eerste ritjes op de iLark gemaakt. Vanwege de harde wind heb ik de eerste dag gekozen voor een ritje door de bosrijke omgeving van Beetsterzwaag. Onderweg kwam ik langs een weiland met een oud roestig hek, dat van ellende bijna uit elkaar viel …

Met de vele honderden pluizige paardenbloemen, die achter het hek zachtjes in de wind dansten, was het niet veel beter gesteld. Zij naderden het moment, waarop ze stuk voor stuk uiteen zouden vallen tot nietige pluisjes. Voor mij vormden het hek en de pluizenbollen die dag een mooie combinatie van verval …

Maquette van een toren

Zo lang het weer en mijn onderdanen regelmatig de kont tegen de krib gooien, moet ik het hebben van onderwerpen op korte loopafstand van de auto. Dan komen er ook weer andere onderwerpen in beeld dan alleen natuur. Zo’n onderwerp diende zich onder andere aan tijdens een ritje, dat Jetske en ik begin maart maakten …

Via ommelandse wegen gingen we die dag op zoek naar Friese staten en stinzen. Het was Jetske die onderweg een scheve toren door een groepje bomen zag schemeren. Een plekje voor de auto was al snel gevonden. Het hek was gesloten, maar aangezien er links en rechts van die hindernis ruim voldoende ruimte was om er gewoon langs te lopen, hebben we dat maar gedaan. Aan de voet van de scheve toren stond een al even scheve maquette …

morgen meer …