Via Wad en poollicht naar Joost

De dag begon gisterochtend rond een uur of tien met een rit naar de Waddenstreek met mijn fotomaatje. We hadden gehoopt er wat vogels te kunnen fotograferen, maar dat viel wat tegen, want die zaten mijlenver weg. Verder werd het echter in alle opzichten weer een mooie dag. Er was verder genoeg te fotograferen en het was weer gezellig. Moe, maar voldaan startte ik even na vijven de pc om de foto’s te importeren …

Daarbij kwamen ook meteen diverse alarmmeldingen binnen betreffende de zonnestorm die na een reeks van uitbarstingen op de zon werd verwacht. Die zonnestorm was inmiddels bij de aarde aangekomen, diverse metertjes en grafiekjes op internet lieten waarden zien, die ik sinds oktober 2003 niet meer heb gezien. Prachtig! Maar het paste mij eerlijk gezegd niet echt goed na een lange dag met Jetske.

Het bloed kruipt echter waar het niet kan gaan, en dus ben ik rond 23:00 uur toch nog maar even in de auto gestapt. Ik had een locatie niet ver van Drachten in gedachten, maar bleek het al aan de drukke kant te zijn. Uiteindelijk heb ik de auto ergens in de berm gezet, waar ik een aantal foto’s heb gemaakt. Het viel me niet mee, opkomende bewolking strooide toch wel wat roet in het eten. Verder bleek de vermoeidheid geen gunstige uitwerking te hebben gehad op mijn camerabeheersing in absolute duisternis. Maar hey … ik was er wel weer bij na ruim 20 jaar!

Intussen zag Jetske het op haar balkon niet meer zitten. Toen ik haar tegen middernacht een paar van mijn foto’s stuurde en haar bemoedigend had toegesproken, herpakte ze zich. kort daarna stuurde ze me een paar prachtige foto’s die ze alsnog vanaf haar balkon had kunnen maken. Een hartelijke en welgemeende felicitatie was snel verstuurd, want ik weet nog als de dag van gisteren wat een eerste poollichtervaring met iemand doet. Jetske haar foto’s kun je hier bekijken: https://schrijvenmetlicht.com/2024/05/11/noorderlicht/

En dit zijn een paar van mijn foto’s …

Vandaag zet ik verder geen stap teveel. De zonnestorm is intussen afgezwakt, maar hij is nog niet voorbij. Omdat er de afgelopen dagen meerdere uitbarstingen zijn geweest, zijn er nog meer zonnedeeltjes naar de aarde onderweg. De komende 24-48 uur loont het mogelijk om de nachtelijke hemel in de gaten te houden. Of mijn onderdanen er nog eens aan mee willen en kunnen werken om de duisternis op te zoeken, is nog maar de vraag …

Wat op dit moment ook nog steeds de vraag is, is of we vanavond kunnen juichen voor Joost. Ben ik eindelijk eens een keer enthousiast over de Nederlandse deelname aan het Eurovisiesongfestival, wordt Joost gediskwalificeerd. We weten natuurlijk niet precies wat gebeurt is, maar ik heb het gevoel dat er vieze spelletjes worden gespeeld. Als dit doorgaat, is dit voor mij het absolute failliet van het songfestival. Dit is niet ‘United by Music’.

Hoe dan ook, de Europaparty in Leeuwarden gaat door. Wie weet, misschien verschijnt Joost daar op het podium als hij in Malmö niet mee mag doen …

Het is sowieso een bijzonder weekend. Geniet ervan!

Noflike krystdagen

De donkere dagen voor kerst zijn dit jaar wel erg donker, winderig en nat. En ook tijdens de kerstdagen lijkt het niet veel beter te zullen worden. We zullen het ook dit jaar weer zonder feeërieke sneeuwwandelingen gezellig moeten maken …

Maar laten we maar niet meer teveel mopperen over het weer, het wordt de rest van dit jaar toch niet meer structureel beter. En als dat nou het ergste is om over te mopperen … Jongens, jongens, de meesten van ons hebben het nog zo goed. Laten we gewoon koesteren wat we hebben …

noflike krystdagen    -    gezellige kerstdagen    -    merry christmas

Licht op Drachten

Onder het motto ‘Hoe meer kleur en fleur, hoe beter het humeur’ vandaag nog eens een passende fotoserie. Eind november – begin december vond in Drachten de eerste editie plaats van het lichtfestival ‘Licht op Drachten’. Het gemeentehuis werd daarbij ’s avonds door Kroft&Smids veranderd in ‘Een levend canvas’.

‘In een wereld waarin we maar al te vaak omringd worden door beton en opgeslokt worden door digitale schermen, herinnert “Een Levend Canvas” ons eraan dat we nooit echt alleen zijn, dat we worden omringd door de grenzeloze schoonheid en oneindige kracht van alles dat leeft. De natuur laat ons zien wat veerkracht en aanpassingsvermogen is en dat alles met elkaar verbonden is …’

‘“Een Levend Canvas” zoomt in op bloemen in bloei en vergroot die uit tot in het extreme. Het laat een symfonie van kleur en beweging zien. Het gebouw komt tot leven, ademend met de levenskracht die alle natuur doordringt. En daarmee nodigt het ons uit om even stil te staan en te genieten van de pulserende levenskracht die ons omringt, als een betoverende herinnering aan onze verbondenheid met alles dat leeft …’

Poollicht boven Fryslân

‘Woensdag 29 oktober 2003 zat ik een groot deel van de dag achter de pc. Behalve de diverse poollichtsites met grafieken en magnetometers hield ik ook de weerkaarten en satellietfoto’s op internet in de gaten. 2003 had tot op dat moment een recordaantal uren zon opgeleverd. Het was dan ook frustrerend om te zien, dat een depressie uitgerekend deze week was gaan oprukken en ons land in zijn greep had gekregen. En daar baalde ik flink van, want na een paar grote uitbarstingen op de zon, was er een serieuze kans op poollicht boven ons land. Maar dan moest het wel helder zijn …

Zo ben ik nadien het verslag over mijn eerste succesvolle poollichtjacht ongeveer begonnen. Omdat mijn eerste weblog helaas verloren is gegaan in de onmetelijke diepten van het internet, heb ik er tien jaar later nog eens verslag van gedaan. Dat verslag kun je hier in een zesdelige blogserie nogmaals lezen. Deel 1 is getiteld ‘Poollicht 29-10-2003 – Uithuizen (Gr.)’

Aan het eind van ieder blogje kun je rechtsonder het artikel doorklikken naar het volgende deel van mijn reis op zoek naar dat fascinerende poollicht. Voor vandaag laat ik het bij een aantal van de mooiste foto’s die ik indertijd heb gemaakt …

En zo zie je maar, dat poollicht niet altijd beperkt blijft tot de poolstreken. Gemiddeld is poollicht vanaf de Waddenkust een keer of drie per jaar te zien. De laatste keer was op maandag 18 september jl. Een enkele keer reikt het noorderlicht echter nog veel verder. Als ik het me goed herinner kwamen er eind oktober 2003 zelfs meldingen en foto’s binnen vanuit Zuid-Frankrijk. En weet je wat nu zo mooi is? De zon is de laatste maanden weer flink actief en nadert op dit moment een nieuw maximum. Ik hoop dan ook, dat we komende winter of volgend voorjaar in onze regionen weer een kansje krijgen om poollicht te zien …

En nu naar: ‘Poollicht 29-10-2003 – Uithuizen (Gr.)’

Van wild water naar winter

Het was weer een wonderlijk weerweekend. Ik zie me daarom genoodzaakt om het vervolg over de kuier bij de Leyensloane even uit te stellen. Vrijdag stond er een fotokuier met mijn fotomaatje Jetske op het programma. Omdat er voor de hele dag regen en natte sneeuw werd verwacht, stelde ik voor om weer eens naar de Orchideeënhoeve bij Luttelgeest te gaan …


Zo gezegd, zo gedaan. Nauwelijks gehinderd door natte sneeuwbuien reed ik naar Jetskes’ huis, waarna we samen onze weg vervolgden. De overgang van de vieze kou buiten naar de subtropische jungle binnen was groot, vooral de cameralenzen hadden de nodige tijd om te wennen aan de nieuwe omstandigheden. Een tijdlang zwierven we over soms moeilijk begaanbare paden en bruggetjes. We vermaakten ons prima en onze camera’s werkten op volle toeren …

Na verloop van tijd was het voor mijn onderdanen echter genoeg geweest. Terwijl ik een paar maal een plekje zocht om even te zitten, zette Jetske daar vandaan haar zwerftocht naar onbekende delen korte tijd voort. De omstandigheden noopten ons om eerder dan gehoopt huiswaarts te keren, maar het waren een paar mooie en gezellige uurtjes. In de polder waren de weersomstandigheden op de terugweg nog ongewijzigd, maar onderweg naar huis begon de A7 al aardig wit te kleuren. Voordat de sneeuw tegen de avond echt bleef liggen, was ik gelukkig al thuis …


Vanaf het eind van de middag tot halverwege de avond sneeuwde het lekker door. Als gevolg daarvan droeg de tuin al snel een fraai winterkleed. Ik vond het maar niks, na die mooie omstandigheden aan de Leyensloane zat ik helemaal niet meer te wachten op sneeuw …

Maar ja, je bent een kind van de winter of je bent het niet. En dus begon het ’s avonds toch wel dusdanig te kriebelen dat ik nog even een rondje met de camera door de tuin heb gemaakt. Ik sluit af met dit winterse beeld van de hazelaar. Morgen open ik met de besneeuwde hazelaar tegen een helder blauwe lucht …

Een nachtelijk rondje

Na een heldere dag volgde op die mooie woensdag ook nog een heldere avond. Daarom ben ik ’s avonds nog eens terug gereden naar It Heechsân om nog een nachtelijke rondje om de toren en het omringende kerkhof te maken. En zo begon ik niet eens zo gek lang voor middernacht aan een laatste rondje om de toren …


Niet echt natuurlijk, want het gemiddelde kerkhof is na zonsondergang niet toegankelijk. Maar om de grijze dagen door te komen, heb ik met wat fotobewerking geprobeerd om de suggestie van een middernachtelijk rondje om de kerk te creëren …

Terug naar april 2004

Kijkend naar de lange termijn weersverwachting zitten fotokuiertjes er voorlopig nog niet in. Het is en blijft op hoofdlijnen te mooi en te warm voor mij. Bij gebrek aan ‘verse’ foto’s ben ik daarom het archief maar eens ingedoken om een al wat ouder verhaal en bijbehorende foto’s wat af te stoffen.

Mijn al wat langer durende queeste naar het noorderlicht werd in oktober 2003 nieuw leven ingeblazen tijdens een periode waarin de zon plotseling buitengewoon actief werd. Om er meer van te ontdekken, kwam ik op een chatbox over noorderlicht terecht …

Daar heb ik vervolgens een dag of vijf zo ongeveer dag en nacht doorgebracht. En met mij een groepje andere fanatici. Het was niet alleen gezellig, maar vooral ook erg leerzaam. Ik leerde er veel over de zon en het ontstaan van poollicht. Ik leerde de metertjes en grafiekjes op internet, die kunnen helpen bij de zoektocht naar poollicht, te doorgronden en te interpreteren. Dit alles resulteerde erin, dat ik op 29 en 30 oktober 2003 volop heb kunnen genieten van een fantastische poollichtshow boven ons land …

Maar daar gaat het nu niet om. Wie mijn zoektocht naar het poollicht nog eens wil lezen, kan dat hier doen. Waar het wel om gaat, is dat de kern van de bezoekers van de chatbox een tijdlang contact met elkaar hield en er werden vervolgafspraken gemaakt. Zo zijn we o.a. met een aantal mensen naar een lezing over poollicht geweest bij de Sterrenwacht Lattrop en hebben we t.g.v. de eerste ruimtereis van André Kuipers in maart 2004 een bezoek gebracht aan de Space Expo in Noordwijk …

Tot zover de inleiding. Nu kom ik bij het verhaal, dat ik in het begin al even aanstipte. Een van de mensen uit het ‘poollichtgroepje’ bleek zweefvlieger te zijn, hij nodigde ons in mei 2004 uit bij de Friese Aero Club bij Leeuwarden …

  • wordt vervolgd