Tagarchief: Hooidammen

Buien rond de Bûtendiken

Geplaatst op door

Ik ga verder met het tweede deel van mijn eerste dronevlucht. Op de eerste foto hieronder liggen in westelijke richting aan overkant van het water de Hooidammen. Aan deze kant van het water ligt De Veenhoop aan de horizon. De tweede foto is meer op het zuidwesten gericht, daar hangt in de verte een bui boven Nij Beets. Als we dan doordraaien naar het zuidoosten, zien in de verte de Boornbergumerpetten en de bossen van Beetsterzwaag. …

in westelijke richting zien we aan de overkant van het water de Hooidammen, aan deze kant van het water ligt De Veenhoop onder een passerende bui
in zuidelijke richting trekt een bui over de bossen van Beetsterzwaag
in zuidoostelijke richting liggen de Boornbergumerpetgaten onder een bui

Op de vierde foto kijken we in oostelijke richting. Daar is linksboven nog net een deel van het industrieterrein bij de haven van Drachten te zien. De middelste foto hieronder laat nogmaals een beeld zien van de graafwerkzaamheden van het nieuwe meer bij Oudega. En dan is het tijd om af te dalen en terug te keren naar het punt van vertrek aan de Bûtendiken …

Ik had het niet beter kunnen treffen met deze eerste vlucht. Terwijl het aan de Bûtendiken zonnig was met weinig wind, waren er rondom buien te zien. Ik had de drone net weer laten landen, toen ik na ongeveer 20 minuten de eerste kleine druppeltjes voelde. Ik denk dat ik dit erg leuk ga vinden.

21 december 2007 – mist & rijp

Geplaatst op door

Vandaag neem ik jullie even mee terug naar 21 december 2007. Het had al een paar nachten licht gevroren, toen het in de nacht van donderdag op vrijdag tot matige vorst kwam. En dat niet alleen, het was ook erg mistig. Daardoor was er een mooie berijpte wereld ontstaan …

21 december 2007 - de zon breekt door de mist boven een boerderij

Aan het begin van de middag ben ik in de auto gestapt om een ritje door de berijpte landerijen ten westen van Drachten te maken. Het was een schilderachtige witte wereld. Hier en daar zette ik de auto even aan de kant om een paar foto’s te maken. …

21 december 2007 - een boerderij in de mist tussen berijpte bomen
21 december 2007 - een sloot tussen de weilanden en in de verte berijpte bomen in de mist
21 december 2007 - een hek met daarachter schaatsers in de mist
21 december 2007 - mist en rijp
21 december 2007 - rechts in de verte schaatsers in de mist
21 december 2007 - kleurrijke jonge schaatsers in de mist

De laatste stop was bij de Hooidammen. Zoals zo vaak waren daar ook die dag de eerste schaatsers weer actief. Met vallen en opstaan zwierden de jongste schaatsers kleurrijk uitgedost over de ijsvlakte. Het onderstaande groepje zag ik langzaam in de mist verdwijnen …

21 december 2007 - kleurrijke jonge schaatsers in de mist

– De volgende dag wachtte opnieuw een winterse verrassing.

Lunch bij Ie-Sicht

Geplaatst op door

Gisteren mocht ik er weer een jaartje bijschrijven, daarom heb ik fotomaatje Jetske en levensmaatje Aafje maar eens getrakteerd op een lunch bij hotel-restaurant Ie-Sicht bij de Hooidammen …

Jetske en Aafje bestuderen de kaart

Nadat de eerste drie weken van augustus warm en zo goed als droog waren verlopen, kwam daar uitgerekend gisteren verandering in. Er trok een grijze waas over het water, die de zomerse lucht van zijn glans beroofde. Aan het begin van de middag trokken de eerste lichte buitjes over de Wijde Ee …

zo nu en passeerde er eens een (zeil)boot
de fietspont voer nu eens naar hier en dan weer naar daar
aan de overkant van de Wijde Ee draaide de windmotor De Veenhoop fier in het rond

Daar hadden wij onder de grote parasolplu op het terras echter geen last van. Bovendien bleef de temperatuur met zo’n 22°C nog prima, zodat we onder het genot van een natje en een droogje gezellig konden bijpraten over Jetskes’ prachtige poollichtfoto’s en andere vakantieavonturen …

bij een woonark hing de vlag te wapperen

Het bleef nog lang gezellig, eerst op het terras, daarna elders. Proost!

we lieten het ons goed smaken, proost!

Vier dagen winter

Geplaatst op door

Zo, dat was weer een fijn wintertje. Het was wat kort, maar voorlopig kan ik er in verschillende opzichten wel weer even mee vooruit. De week maandag begon met een fotokuier met mijn fotomaatje. Wind, water en lichte vorst rond de retentiepolders bij Smalle Ee en It Eilân stonden die dag centraal. Het eerste ijs was bomijs op een plas langs het pad op It Eilân …

Maandag 8 januari 2024 - Bomijs. IJs drijft op het water, bomijs niet. Bomijs steunt op de walkant. Dat is het gevolg van het malen van het onderliggende water. Er zit dus lucht tussen het ijs en het water. Niet op gaan staan dus, je zakt er doorheen. Het heet bomijs omdat het een dof, hol geluid maakt.

Dinsdag heb ik een kijkje genomen bij het ondergelopen land achter de Hooidammen. Daar lag intussen een mooie ijsvloer, maar het was nog te dun om op te schaatsen. Bij de Leijen lag nog geen flintertje ijs op het wateroppervlak, daar zorgde de wind wel voor. Het enige ijs dat daar te zien was, werd gevormd door opspattend water dat bevroor rond takken en rietstengels …

Dinsdag 9 januari 2024 - Bij licht vriezend weer er waait een harde, koude wind over het Friese meertje de Leijen. Wind, water en vorst laten hun sporen achter na in de vorm van een randje ijs rond de restanten van het boomeilandje. Een aalscholver kijkt toe vanuit de boom.

Woensdag werd er volop geschaatst op het ondergelopen land achter de Hooidammen. Met een strakblauwe lucht en minder wind dan de op voorgaande dagen, was het wat we in Fryslân ‘sierlik winterwaar’ noemen …

woensdag 10 januari - bij 'sierlik winterwaar' werd er volop geschaatst op het ondergelopen land achter de Hooidammen

Ook donderdag kon er nog geschaatst worden. Die dag werd er niet alleen geschaatst achter de Hooidammen, maar ook op de Noarderkrite bij De Veenhoop en in de Jan Durkspolder. Daar eindigde de schaatspret met de onfortuinlijke val van een vrouw, die met de ambulance moest worden afgevoerd ..

op de laatste koude dag werd er nog volop geschaatst op het ondergelopen land van de Noarderkrite tussen Smalle Ee en De Veenhoop

Intussen is het feestje alweer voorbij. Rond het middaguur trad de dooi gistermiddag in, en verscheen er water op het ijs. Vier dagen zwerven langs water en ijs begint zich nu te wreken. Maar zoals gezegd, dit ‘kind van de winter’ kan er voorlopig weer even mee vooruit. Lichamelijk pak ik nu een dag of wat mijn rust, waarin ik jullie zo af en toe een deel van de 900 foto’s van de winterse taferelen voorschotel, die ik deze week heb gemaakt …

Afgelast

Geplaatst op door

Ik had me gisteren voorgenomen om ’s middags op de iLark naar De Veenhoop te rijden. Daar stond de tweede wedstrijd van het traditionele SKS skûtsjesilen op het programma. Een uur voor aanvang werd de wedstrijd echter afgelast i.v.m. harde wind. Jammer, maar wel een terecht besluit, denk ik. Op de smalle, met bootjes omzoomde wateren bij De Veenhoop en Earnewâld zit een ongeluk in een klein hoekje. Bij wijze van voorwaarschuwing sloeg het skûtsje van Heerenveen zaterdag tijdens de eerste wedstrijd al door een onverwachtse windvlaag om …

Enfin, geen skûtsjesilen op De Veenhoop dus. Misschien maar goed ook, want met amper 17°C zou het al snel te koud zijn voor mijn onderdanen om daar langere tijd te staan en rond te drentelen. En een zitplaats heb ik er niet voor handen. Eigenlijk moet je in een bootje langs het wedstrijdwater zitten om het skûtsjesilen goed te kunnen zien. Maar ja, ik heb geen bootje … En als ik een bootje zou hebben, dan zou ik ermee langs het wedstrijdwater gaan liggen en niet erin, zoals deze slimmeriken in 2016 dachten te kunnen doen. Daar werden ze door de organisatie dan ook al snel weggestuurd, want je wilt echt geen skûtsje van tussen de 11 en 21 ton op je af zien denderen …

Om het skûtsjesilen hier toch weer even te laten passeren, heb ik wat foto’s uitgezocht, die ik in augustus 2016 heb gemaakt van de wedstrijd bij De Veenhoop. Omdat ik het toen heb bekeken vanaf de noordkant bij de Hooidamsbrug (Google Maps), had ik vandaag voor de zuidkant willen kiezen, maar dat zal dan ijs en weder dienende voor volgend jaar zijn …

Het kon nog net even

Geplaatst op door

De dooi was in grote delen van ons land al ingetreden, maar op het ondergelopen land bij de Hooidammen ten westen van Drachten kon zondag 14 december nog geschaatst worden. Aan het begin van de middag werd de lokroep van het ijs weer zo sterk, dat ik er toch nog maar even naar toe ben gereden …


De vaarweg tussen Drachten en Earnewâld lag nog helemaal open. De laatste keer dat daar ook een mooie laag ijs op lag, was in februari 2012. Maar dat kon de pret niet bederven, want voorbij de bomen lag links van de Hooidamsloot een mooie ijsvlakte …

Op die ijsvlakte, waar 4 dagen daarvoor de eerste vermetele schaatsers voorzichtig hun eerste streken zetten, lag nu van hier bijna tot Earnewâld een mooie stevige ijsvloer …


Zodra het schoeisel was verwisseld voor schaatsen, konden de eerste rondjes worden gemaakt. Nou ja, rondjes … het waren mooie ronden van naar schatting twee kilometer. Daar konden de liefhebbers die dag nog volop van profiteren en dat deden velen dan ook …

Na een paar van die rondjes was het voor menigeen wel tijd om de benen, die aan het begin van het seizoen nog niet gewend waren aan de schaatsbewegingen, even wat rust te geven. Dat was natuurlijk meteen een mooie gelegenheid om nog even iemand te bellen om te vertellen wat hij of zij miste …


Het deed me deugd om te zien, dat het niet alleen volwassenen waren die zich op de gladde ijzers waren. Er waren ook verrassend veel kinderen op het ijs. De kleinsten werden waar nodig overeind geholpen en gehouden door een van hun ouders. Wat grotere kinderen waren intussen op zichzelf aangewezen. Wie viel werd geacht al snel weer op te krabbelen om daarna gewoon verder te gaan, zoals ik dat zelf in het begin ook talloze malen had gedaan …

Luidruchtig overvliegende ganzen haalden me na verloop van tijd uit mijn dromerij uit de tijd toen ik zelf nog graag schaatste. Tijd om terug te gaan naar de warmte van de huiskamer …

Ruige rijp op het ijs

Geplaatst op door

Het wintertje was van heel korte uur, maar op die ene mooie dag heb ik geprobeerd er alles uit te halen. Op mijn blog zal het daarom nog wel een paar dagen wat blijven vriezen …

Dankzij het windstille weer en twee nachten met matige vorst lag er woensdag een prachtige ijsvloer op het ondergelopen land aan de Hegewarren (Google Maps) …


Het spiegelgladde oppervlak werd op diverse plaatsen versierd door kleine plukjes ruige rijp, die waren ontstaan en vastgevroren aan de toppen van diverse planten …

Dat laat ook meteen zien, dat er maar weinig water onder de ijsvloer staat. Er lopen alleen een paar smalle slootjes door het hooiland, ook daar zul je niet meteen verdrinken …