Signs in the sand

– Virtueel naar Frankrijk 51 –

Over de brede betonnen ‘Boulevard d’Ault-Onival’ bereikten we de strandopgang …

Voorbij de grindstrook kwamen we op het zandstrand terecht. Mooi hard zand, waarin moeder de natuur subtiele patronen had gevormd …

Dichter bij de waterlijn werd het zand gevaarlijk nat …

We naderden het domein van de meeuwen en de door de branding zwoegende (garnalen)vissers …

Hier waren de sporen die moeder natuur in het zand had gevormd minder subtiel, maar niet minder mooi …

– wordt vervolgd –

De laatste strandwandeling

– Virtueel naar Frankrijk 50 –

Na de passage van de rolwolk werd het tegen vier uur ’s middags tijd om een laatste strandwandeling te maken. Via het pad achter het huis daalden we langs de krijtrots af naar het strand …

Het water had zich teruggetrokken. Daarmee was er in de verte weer volop ruimte voor de pierenstekers, en die waren er dan ook weer in groten getale. Verderop zwoegden vissers weer met hun zware netten door het water …

Langs het pad stond deze bloem in weer en wind stoer te bloeien. Iemand een idee wat het is …?

We passeerden het (nog) dichtgetimmerde reddingsstation van Ault-Onival …

En we kwamen nogmaals langs de roze villa met de naam ‘Sans façon’

– wordt vervolgd –

Een rolwolk over de krijtrotsen

– Virtueel naar Frankrijk 49 –

Aan het begin van de middag konden we nog een bijzonder weersverschijnsel aanschouwen …

Vanuit het zuidwesten kwam met hoge snelheid van over de oceaan een rolwolk op ons af …

Fascinerend om dit bijzondere fenomeen gedurende een aantal minuten in volle glorie op ons af te zien komen …

Meestal wijst zo’n rolwolk op de nadering van onweer, maar dat bleef hier uit. Na de passage keerde de rust weer, voor zover er op en aan zee zee ooit sprake is van rust …

– wordt vervolgd –

Het ‘haunted house’ op het klif

– Virtueel naar Frankrijk 46 –

In het logje ‘In de gevarenzone’ stonden we aan de voet van de krijtrots aan de zuidkant van Ault niet alleen onder het grote kruis, dat hier gisteren van nabij was te zien, maar ook onder het grote huis dat op de rand van de krijtrots stond te wankelen …

Nadat we hadden genoten van het uitzicht daar bij het kruis, zijn we een stukje afgedaald. Daar kon ik de restanten van dat grote dichtgetimmerde huis even van dichtbij bekijken …

Heel voorzichtig heb ik even een blik om het hoekje geworpen. Het stond dus echt heel dicht bij de rand, van het terras was al niet veel meer overgebleven …

Terug bij de auto heb ik nog een paar foto’s gemaakt van het uitzicht in noordelijke richting, van het betonnen plateau voor het versterkte deel van de rotswand en van de kerktoren van L’église St-Pierre, de kerk die hier al in de14e en 15e eeuw werd gebouwd …

Op Google Maps heb ik intussen gezien dat het huis er intussen niet meer staat. Slechts de toegangspoort en het laatste restje hekwerk herinneren nog aan het haunted house dat ik er in 2005 heb gefotografeerd. Het is niet het eerste huis in de regio dat ten prooi is gevallen aan het geweld van de Atlantische Oceaan, en het zal zeker ook niet het laatste zijn …

Op weg terug naar huis heb ik vanuit de auto nog een paar plaatjes geschoten van de église St-Pierre

– wordt vervolgd –

Eboulement de falaise

– Virtueel naar Frankrijk 45 –

Vanaf het grote kruis op de krijtrots ten zuiden van Ault loopt een ‘wandelroute’ die over de krijtrotsen naar de verderop gelegen dorpen Mers les Bains en Le Tréport voert. Helemaal zonder gevaar is die route niet, getuige het niet te missen bord dat waarschuwt voor aardverschuivingen oftewel het instorten van een deel van de krijtrots …

Het begrip ‘wandelroute’ heb ik maar tussen aanhalingstekens geplaatst, want in feite is het niet meer dan een soort olifantenpaadje, dat hier en daar gevaarlijk dicht langs de rand van de krijtrotsen voert. In het logje ‘In de gevarenzone’ stonden we aan de voet van deze recentelijk gedeeltelijk ingestorte rotswand …

Het uitzicht langs de rotswand en over de onmetelijke weidsheid van de Atlantische Oceaan was er mooi en indrukwekkend, maar echt helemaal ontspannen en happy voelde ik me er toch niet. Een paar korte video’s uit de omgeving laten goed zien wat er gebeurt bij zo’n aardverschuiving: Aardverschuiving krijtrots in Ault, november 2013 en het erop aansluitende Waarom vallen er zoveel kliffen neer in Seine-Maritime?’. De titels heb ik voor jullie vertaald, voor de inhoud ben je op jezelf aangewezen. Maar geen zorgen, de beelden spreken voor zich …

Een stukje verder van de rand van de kliffen zag ik wat koeien lopen. Daar hielden ook R. en J. zich op, die kenden de omgeving en speelden duidelijk op safe. Nadat we gedrieën op veilige afstand van de rand nog een tijdje van het overweldigende uitzicht hadden genoot, zijn we naar het volgende doel van dit avondlijke uitstapje gegaan …   😉

– wordt vervolgd –

Bij het kruis op de krijtrots

– Virtueel naar Frankrijk 44 –

Op 7 november heb ik in het logje ‘In de gevarenzone’ gewezen op een groot kruis bovenop de krijtrots aan de zuidkant van Ault …

Die avond kreeg ik de kans om dat kruis eens van dichtbij te bekijken. En niet alleen dat, vanaf de top van de hoogste krijtrots in de omgeving had ik een prachtig uitzicht tot over de Baai van de Somme en verder …

Dichterbij liet Ault-Onival zich mooi bekijken van boven, het huis waar we logeerden was net niet te zien …

– wordt vervolgd –

Het weervrouwtje komt naar buiten

– Virtueel naar Frankrijk 43 –

Zodra de mist aan het eind van de middag was opgelost, werd het weer lekker warm op het balkon …

Dat was voor mijn eigen weervrouwtje het teken om ook weer eens even buiten te kijken …

En dat was best de moeite waard, want de zon legde een zee van schitteringen over de oceaan …

Na het avondeten nestelde Aafje zich lekker in de zon op het balkon …

Ik ging intussen met R. en J. op avontuur aan de zuidkant van Ault. Het werd een soort kruistocht naar het verlaten en dichtgetimmerde huis op de krijtrotsen in de verte …

– wordt vervolgd –