Jonge waterhoentjes

Om het mooie weer nog maar even mee te pakken, ben ik gisteren even naar de Leijen gereden. Onderweg naar de vogelkijkhut maakte ik een praatje met een jonge vrouw, die er net vandaan kwam. Ze liet wat foto’s zien van o.a. een voorbij vliegende roerdomp, een kiekendief en twee zeearenden die een tijdlang op het eilandje hadden gezeten. Bij het afscheid zei ik met een knipoog, dat ik toch wel hoopte dat ze nog wat voor mij had overgelaten …

Even later zat ik in de hut. En het moet gezegd, ik zat er goed, maar na enige tijd werd het toch wel saai. Er gebeurde vrijwel niets. Gelukkig had ik drie weken geleden meer geluk, toen liepen er vlak voor de hut drie waterhoentjes over de bladeren van de waterlelie en de gele plomp. Kijk eens naar die enorme poten. Ik vond het heel vermakelijk …

Gisteren bleef het stil rond de vogelkijkhut. Er vlogen eens een paar eenden voorbij en er dook een grote stern buiten het bereik van mijn camera in het water. Dat was het wel zo ongeveer. Ik moest me tevreden stellen met een foto van een paar aalscholvers, die de plek hadden ingenomen van de zeearenden in de laatste boom van het eilandje …

Voedseltransporten in de tuin

Nadat ik vanmorgen een ritje had gemaakt met o.a. een tussenstop voor een fotokuiertje bij de Leijen, heb ik vanmiddag enige tijd lekker in de zon op het terras gezeten. Aan rust kwam ik niet toe, want het was er druk. Pa en ma merel vlogen af en aan, want ze hebben weer een clubje af en toe luid piepende kuikens in hun nest in de pergola. Tussendoor liet ook het roodborstje zich nog even zien bij de schaal achter in de tuin …

Het was een prachtige eerste voorjaarsdag, waarbij het kwik op het terras steeg tot ruim 16°C.

Voedseltransporten in de tuin

Donderdag schreef ik hier, dat de merels het nestje dat ze vorig jaar in de pergola hebben gebouwd, onlangs weer in gebruik hebben genomen …

Vandaag kan ik melden, dat er sinds gisteren een gestage stroom aan voedseltransporten op gang is gekomen om een aantal hongerige en luid piepende kuikens in het nestje te voeden …

Wanneer de ouders terugkomen met een snavel vol smakelijk wormen voor hun kroost, is de schuttingdeur de meest gebruikte uitkijkpost om te kijken of de kust veilig is …

Tuinklussen (1)

Ergens in oktober vorig jaar vonden twee van de schuttingdelen in onze tuin het na 25 jaar welletjes. Op zich niet zo’n probleem, want de buren hebben aan hun kant een eigen schutting opgetrokken, toen ze hier een jaar of 8 geleden kwamen wonen. Maar onze tuin is er met het zicht op een stuk zwart zeil en de restanten van de palen niet fotogenieker op geworden. In de winterperiode heb ik zoveel mogelijk geprobeerd om dat buiten beeld te houden, nu laat ik het een keer vol in beeld zien …

Gelukkig heb ik een ontzettend handige zwager, die ons bij dergelijke klussen graag uit de brand helpt. Vorige week lukte het hem om een paar middagen voor ons vrij te maken. In plaats van een paar nieuwe houten schuttingdelen, hadden Aafje en ik ditmaal gekozen voor een constructie met betongaas en heidematten …

Met een paar nieuwe hardhouten palen en het gaas zag het er een paar uur later al heel anders uit …

De volgende dag werden de heidematten aan het gaas bevestigd …

Op mijn verzoek was mijn zwager ook nog wel genegen om het deel van de boomstam dat in maart was blijven staan, nog wat verder in te korten. Daar had ik intussen namelijk ook plannen mee. Morgen het vervolg van deze tuinklussen …

Maar eerst nog even dit …

In het nest van het zeearendkoppel in de Alde Feanen zijn afgelopen weekend twee pluizige grijze kuikens uit het ei gekropen. Ze lijken de ouders nu al luid piepend het vlees uit de snavel te trekken. Je kunt ze hier live volgen:

Zeearend

De natuur is hard

Opdat huis en hond van de jeugd in goede handen waren, terwijl zij een midweekje in Zuid-Duitsland zaten, hadden wij begin mei weer een paar dagen oppasdienst op de rand van stad en platteland. Lekker op de steiger zitten was er helaas niet echt bij, want het was gemiddeld een graad of 5 kouder dan vorig jaar in dezelfde periode. Maar ook van achter de warme glazen pui lukte het wel om afleiding te vinden bij allerlei jong leven rond huis …

Dit dappere drietal bleef steeds in de buurt van het huis. Vermoedelijk waren er voor onze komst wel meer pulletjes geweest, maar dat weet ik niet. Bij dreigend onheil riep moeder haar kroost steevast bij zich, waarna ze ze onder de schijnbaar veilige steiger loodste …

Op de laatste dag van ons verblijf was alleen het gele pulletje nog in de buurt van de moedereend. Zou mama niet weten dat ratten en snoeken in tegenstelling tot reigers en kraaien van onderen opereren …?
Hoe dan ook, de natuur is hard … hard en wreed …

Kuikentjes, honderden kuikentjes

Eigenlijk begrijp ik nog steeds niet echt waarom, maar om de een of andere reden schijnen er kuikentjes bij Pasen te horen. De meesten van u hebben intussen wel gezien of gehoord dat het vanwege de aanhoudende droogte dit jaar nog slechter gaat met de kuikens van kievit, grutto andere weidevogels dan in voorgaande jaren. Dat wordt ‘m dus niet dit jaar. Waar het wel heel goed mee gaat, zijn de ganzenkuikens …

1. jonge ganzen

Tijdens een ritje in de buurt van Earnewâld heb ik deze week in de aanloop naar Pasen enkele tientallen van de vele honderden jonge ganzenkuikens die daar rondbanjeren gefotografeerd. Eén ding is duidelijk: grazen kunnen ze meteen als de beste …

Tot slot: een zonnig en vrolijk Paasweekend gewenst!