Voedertijd bij de zwarte sterns

Nadat we tweemaal een stuw met zelfbediening waren gepasseerd, kwamen we vanaf de Vaartsloot uiteindelijk uit op de Kleine Beulakerwijde (Google Maps). “Heb je zin om even bij de zwarte sterns te kijken?” vroeg Jetske. Of ik zin had om even bij de zwarte sterns te kijken …? De vraag stellen was hem beantwoorden …

Jetske zette over open water koers in de richting van Sint Jansklooster. Daar gingen we met behulp van de vaarboom en een lijntje voor anker. Ik herkende het plekje aan het kijkplatform bij het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten, dat net boven het riet in de verte te zien was (Google Maps). Vanaf dat platform heeft Jetske me in april 2009 kennis laten maken met de zwarte stern. Door de groei van de vegetatie zou er nu vanaf het kijkplatform weinig meer te zien zijn van de zwarte sterns, maar Jetske had me naar een prachtig plekje gebracht van waar we een perfect zicht hadden op de nestvlotjes met jongen …

De zwarte stern staat op de Rode Lijst van bedreigde diersoorten. Van nature broeden zwarte sterns op drijvende planten zoals krabbenscheer. Vanwege de afname van natuurlijke nestmateriaal worden er hier elk voorjaar nestvlotjes voor de zwarte sterns in het water gelegd. Die broedvlotjes worden bekleed met krabbenscheerplanten en worden beschermd door een net, dat voor de kleine inham in het water is gespannen. Het net en de palen worden regelmatig gebruikt als rustplaats. De kolonie bij Sint Jansklooster is één van de grootste populaties van zwarte sterns in ons land …

Het was een feest om te zien hoe de al grote jongen werden gevoerd door de ouders. Maar aan alle feestjes komt een eind. Het werd tijd om de terugreis langzamerhand te aanvaarden. Langs de rietkraag van een van eilandjes in het meer varend, passeerden we in rustig tempo een zwanenfamilie met zeven meer of minder grijze jongen …

Een tunnel vol schaatsers

Met alleen het beeld ‘de Schaatser’ was men in schaatsdorp Sint Jansklooster kennelijk niet tevreden. Daarom werd een fietstunnel, die vlakbij het beeld onder de Flevoweg (N762) door loopt, ook bij het project betrokken …


Albert Weijs – de maker van het beeld ‘de Schaatser’ – heeft samen met zijn dochter Mirthe de wanden van de tunnel beschilderd met schaatsers die tussen rietpluimen en tjaskers over bevroren sloten en meren door het landschap van de Weerribben rijden …

Ode aan een schaatser

We blijven nog even in winterse sferen. Toen het anderhalve week geleden nog wat winterde, hebben Jetske en ik samen een ritje door de Weerribben gemaakt. Nee, niet op de schaats maar veilig en behaaglijk in de auto. Hoewel het ijs na enkele nachten met lichte tot matige vorst nog niet overal betrouwbaar kon zijn, zagen we tot onze verbazing die dag ook op diepere vaarten en sloten veel mensen het ijs op gaan, ook met kleine kinderen. Afijn, daar ga ik het hier niet over hebben, want dat verhaal is door mijn fotomaatje in woord en beeld mooi beschreven in haar logje ‘De verloren schaatsen’


Voordat we aan de kant van het ijs getuige waren van dergelijke gekkigheid, bracht Jetske ons naar het beeld ‘De schaatser’ bij Sint Jansklooster (Google Maps). Dit is een beeld van de winnaar van de Elfstedentochten van 1985 en ’86: Evert van Benthem, die op een steenworp afstand van het beeld geboren is in Sint Jansklooster. Het kunstwerk is in opdracht van Dorpsbelang gemaakt door dorpsbewoner en hout- en metaalkunstenaar Albert Weijs en op 22 april 2022 onthuld door Evert van Benthem zelf …


“Een kunstwerk van Evert van Benthem maken is natuurlijk het beeld van een schaatser voor ogen hebben, maar het liefst wel met een extra dimensie,” zo vertelt de kunstenaar zelf op een infobord op de achterkant van de sokkel …

Zeg je Evert van Benthem, dan zeg je Elfstedentocht. Zeg je Elfstedentocht, dan denk je aan een van oudsher historisch schaatsspektakel, waar vele schaatsers van droomden en nog steeds van dromen om er ooit aan mee te kunnen doen. Waar veel schaatsers zijn, daar zijn nog meer schaatsen. Een historische tocht betekent oude schaatsen, Friese doorlopers, houtjes. Het beeld van Van Benthem is daarom gemaakt van oude Friese doorlopers


Hij staat er in de pose van de schaatser die in 1986 kracht zette om weg te rijden van zijn tegenstander Rein Jonker, om daarna ruimschoots als eerste over de eindstreep op de Bonkevaart te komen. Kijk je naar Evert van Benthem zijn rechterschaats, dan zie je dat er een stukje mist uit het schaatsijzer. Dit is een knipoog naar de Elfstedentocht van 1985. Na zijn overwinning bleek dat hij met een kapotte schaats had gereden. Nummer 13 staat dus niet altijd voor kommer en kwel …

Een fijn vlonderpad

Nadat we allebei genoeg foto’s van de koninginnepage hadden gemaakt, vroeg Jetske of er nog een kuiertje over het vlonderpad in zat. Omdat ik de vlinders goeddeels zittend had kunnen fotograferen, dacht ik het uitkijkplatform nog wel te kunnen bereiken. En het was alweer een tijdje geleden dat we hier samen zwarte sterns hadden gespot vanaf dat uitkijkplatform ….

En dus begaven we ons op weg over het vlonderpad. We kwamen daarbij langs de tjasker die vorig jaar bij een zware storm ernstig werd beschadigd. Dankzij de inzet van vrijwilligers is hij netjes hersteld …

Eenmaal bij het platform aangekomen, bleken de bankjes bezet te zijn door een paar jongedames, die zich daar uitgebreid hadden geïnstalleerd. We hadden er even werk van, maar na enige tijd lukte het toch om ze weg te kijken. En zo kon ik mijn onderdanen even wat rust geven en konden we genieten van het uitzicht …

Langs het licht hellende deel daalden we even later weer af naar het pad, dat verderop tussen en langs het riet verder gaat. De leuningen langs het hellend verhinderden dat ik vroegtijdig naar beneden zou sukkelen. Verderop begon mijn afwijking naar links me enigszins parten te spelen …

Door mijn koers regelmatig een paar graden te verleggen, wisten we uiteindelijk toch het startpunt van het vlonderpad weer veilig te bereiken. De steeds achter me lopende Jetske slaakte nog net geen zucht van opluchting … 😉

Veel meer en vooral ook mooiere foto’s, die langs dit mooie en dankzij een goede materiaalkeuze lekker lopende vlonderpad zijn gemaakt, kun je vandaag op het weblog van mijn fotomaatje zien: Schrijven met licht.

De koninginnepage in volle glorie

Zijn roem was de koninginnepage al een paar jaar vooruit gesneld en elk jaar kwam hij wat dichterbij. Toen ik hem vorige week dan eindelijk in werkelijkheid zag, werden mijn verwachtingen ruimschoots overtroffen …

Hij was niet alleen opvallend groot met zijn spanwijdte van een centimeter of zeven, maar ook erg beweeglijk. Een paar maal had ik het geluk om twee exemplaren tegelijk in beeld te krijgen, waarvan eentje vliegend …

Die vlinders hadden trouwens ook geen beter plekje kunnen uitzoeken. Aan de voet van de vlinderstruik stond een picknicktafel waar we al gauw lekker konden zitten fotograferen. Voor Jetske was dat nog niet helemaal genoeg, zij besloot het even hogerop te zoeken. Maar voor alle duidelijkheid: dat was daar heel gebruikelijk geworden …

De koninginnepage heeft een erg mooie tekening, vind ik. Behalve de zachtgele ondergrond kun je er bijna geen eenkleurige vlakken vinden, de gekleurde vlakken zijn allemaal opgebouwd uit hele fijne stipjes …

Ik sluit af met een laatste foto en een dikke tút voor beide vrouwen die dit tripje mogelijk maakten …

Op zoek naar de koninginnepage

Vorige week donderdag had ik weer een afspraak met mijn fotomaatje. Dat trof niet echt geweldig goed, want ik had die ochtend meteen al last van weigerachtige onderdanen. Omdat ik dan liever niet een hele dag met de auto op pad ga, bood Aafje heel lief aan om me te brengen. Jetske zou me aan het eind van de dag weer netjes thuis brengen, zo werd afgesproken. En zo had de dag al nauwelijks beter kunnen beginnen …

Het vervolg werd zo mogelijk nog mooier, toen Jetske me meenam voor een ritje naar het bezoekerscentrum De Wieden in Sint Jansklooster. Daar hadden we in het verleden al eens een paar flinke fotokuiers gemaakt, maar dat was nu niet nodig, zo beloofde Jetske me …

We gingen er ook niet zomaar naar toe, Jetske had er een week eerder de koninginnepage gefotografeerd en die kans wilde ze mij ook graag geven …

Zelf vond Jetske het duidelijk ook niet erg om die kleurige verschijning nog eens uitvoerig te fotograferen. Hier is ze geconcentreerd aan het werk met de 70-200 mm lens op haar camera …

Hoe het ook zij, Jetske maakte haar belofte ten volle waar. Na een kuiertje van amper vijf minuten stonden we bij een grote vlinderstruik waar we de koninginnepage in volle glorie konden bewonderen …

En we hadden geluk. Omdat we er mooi op tijd waren, was het er nog rustig. Dat bood ons alle tijd en gelegenheid om die mooie grote, steeds verder naar het noorden oprukkende vlinder te bekijken en te fotograferen …

Tot nu toe kende ik hem alleen van foto’s op internet, maar wat is dat een prachtige vlinder! En er vlogen zelfs minstens drie stuks rond. Ik raakte niet uitgekeken en uitgekiekt, daarom morgen meer …

  • wordt vervolgd

Skywatch Friday 386

Vorige week was het warm en zonnig, deze week was het ineens weer koud en bewolkt. De onderstaande foto’s heb ik woensdag gemaakt op de oever van de Beulakerwijde bij Sint Jansklooster (kaart Google Maps)…

Last week was warm and sunny, this week it was suddenly cold and cloudy again. I made the following pictures Wednesday on the banks of the lake Beulakerwijde near Sint Jansklooster (map Google Maps) …

160525-1235x




160525-1236x




160525-1245x

Wil je meer Skywatch foto’s zien? Gewoon even op het logo klikken …
Wanna see more Skywatch photos? Just click the logo …

skywatch

Maak er een mooi weekend van!
Wishing you all a wonderful weekend!