Van vliegenzwam tot alziend oog

In betere dagen liep ik regelmatig over het houten bruggetje in de verte rond dit petgat. Dat was nu duidelijk te hoog gegrepen, daarom had ik het ditmaal anders gepland. Eerst een stukje over het pad aan de oostkant, daarna even zitten bij de picknicktafel, en tot slot een stukje over het westelijke pad langs het petgat en dan weer terug naar af …

Zo gezegd, zo gedaan. Al snel zag ik langs het tweede pad een vliegenzwam staan, ongeveer op de plek waar ik hem verwachtte. Een verre voorouder van dit mooie exemplaar heb ik in het verleden al meermaals voor de lens gehad. Deze vliegenzwam maakte zijn naam waar met de strontvlieg die op zijn hoed zat. Eindelijk een echte vliegenzwam …

Daar waar het gewone pad overging in het vlonderpad, hield het voor mij die dag op. Het was me net wat te smal om daar met mijn nog wat wankel loopje met stok overheen te gaan. Rechtsomkeert was beter in dit geval …

Onderweg kwam ik nog langs een boom, die een mooie groene sok van mos droeg. Een paar varens die omhoog reikten naar de mooie schors maakten het beeld af …

Terwijl ik terugliep naar de parkeerplaats, bekroop me ineens het gevoel dat ik werd bekeken. Toen ik me omdraaide zag ik de oorzaak, langs het pad stond een boom met een soort van alziend oog. Hij zag dat het goed was. En het was inderdaad goed om weer even in de Deelen te zijn …

Met een vlieg op ’n bankje

Hoewel ik geen hoge verwachtingen had van mijn kuier in het Weinterper Skar, was het me bepaald niet tegengevallen …


Dat had natuurlijk te maken met het uitzonderlijk mooie novemberweer, maar ook met de nieuwe ontwikkelingen zoals de omgewaaide bomen en de verbossing …


Maar het was ook wel bijzonder om te ontdekken, dat de insecten weer lekker meewerkten aan een paar korte fotosessies. Eerst waren dat de libellen en het lieveheersbeestje bij de dobbe, en hier op het tweede bankje lieten libellen en strontvliegen zich mooi zien …

Het was mooi geweest. Ik stond op en zette nu echt koers naar de auto door bij de boom een stukje verderop rechtsaf te gaan …


Nog een snelle groet aan het paard van de buurvrouw van het Weinterper Skar, dat al jaren trouw zicht houdt op de parkeerplaats er tegenover …


Moe, maar zeker voldaan reed ik huiswaarts. Die avond sloeg het weer om, waarna er een paar regenachtige en donkere dagen volgden. Dat kwam mij wel goed uit, want na een paar flinke kuiers in de bossen rond Olterterp op maandag en deze wandeling in het Weinterper Skar, konden mijn benen wel een paar dagen rust gebruiken. 🙂

Kleine vos op gele mosterd

Op 24 maart publiceerde ik hier een logje getiteld “Bijvangst op het koolzaad”. Op die dag had ik geprobeerd om een kleine vos te fotograferen, maar omdat die snel gevlogen was, bleef alleen de bijvangst over: een goudgele strontvlieg …

140310-1440x

Enkele dagen later kreeg ik een mailtje van mijn fotomaatje, waarin zij me vertelde dat het geen koolzaad was, maar geel mosterdzaad. Gele mosterd is een groenbemester die al vroeg in het jaar bloeit en rond deze tijd onder de grond wordt gewerkt, zo vertelde Jetskes’ zwager. En die kan het weten, want die maakt er als akkerbouwer veelvuldig gebruik van …

140310-1428x

Ik heb ervan geleerd dat koolzaad en geel mosterdzaad nogal op elkaar lijken. Het belangrijkste verschil lijkt in de bloeitijd te zitten: gele mosterd bloeit al lang, koolzaad nog lang niet …

140310-1431x

Met die wetenschap durf ik de stelling wel aan, dat dit een kleine vos op bloeiende gele mosterd is …   🙂

140310-1434x

Bellen blazen voor beessies

Eerlijk gezegd had ik toch al niet zoveel meer met dit Nederlands elftal en zijn bondscoach die onder het motto “Never change a losing team” tot vervelens toe blijft vasthouden aan ‘zijn’ systeem en ‘zijn’ spelers, maar nadat ik gisteravond dat stel multimiljonairs als zoutzakken over het veld heb zien lopen, kan ik de eerste dagen geen voetballen meer zien. Ik schakel over op het vermaarde bellen blazen, bellen blazen voor beestjes. En dit is de eerste deelnemer, Siebe Strontvlieg …

120611-1059x

Siebe heeft zich gisteren met een bel met een doorsnede van 2 mm met gemak gekwalificeerd voor de tweede ronde van het toernooi. En kijk eens wat hij nu presteert … dat moet toch minstens een bel van 3,5 mm zijn …

120611-1101x

Laten we deze poging nog eens in de herhaling bekijken … Jawel, kijk eens aan, het is zelfs 3,6 mm en daarmee gaat Siebe Strontvlieg ruim aan de leiding, want dit is een score die vandaag niet meer zal worden overtroffen. Of om met Mart Smeets te spreken: “Dit is een bel, die gaat nooit, nooit meer uit de boeken …”    😉

120611-1100x