Zoals elk jaar heeft Aafje weer een net over de vijver gespannen vanaf het moment dat de eerste herfstbladeren begonnen te vallen. Door de regen van de afgelopen dagen is het deels in het water gaan hangen. Ik vind het vaak wel een mooi object om even wat abstracte foto’s te maken …
Vorige week vrijdag zijn fotomaatje Jetske en ik weer samen een dagje op pad geweest. Omdat we geen bijzonder doel of onderwerp hadden afgesproken, besloten we op de bonnefooi een ritje door de Kop van Overijssel te maken. Jetske koos om te beginnen voor een route die we eerder eens in tegengestelde richting hebben gereden. Een glimp van een mooie weerspiegeling op het oppervlak van een vennetje deed Jetske al snel op de rem trappen …
Totdat we uit de auto stapten, lag het vennetje erbij als een bijna perfecte spiegel. Zodra we het water naderden, kwamen er echter een paar eenden uit de wal tevoorschijn. Daarmee maakten ze een eind aan de vrijwel rimpelloze weerspiegeling op het Jodenveentje (kaart Openstreetmap) …
Het vennetje is gelegen in buurtschap De Pol (kaart Openstreetmap). Hier ontstond rond 1820 een kleine Joodse gemeenschap met een eigen synagoge, school en begraafplaats. Vlak bij dit vennetje – waar nu camping ‘t Veentje is – stond vroeger een boerderij van een Joodse familie, vandaar dat het in de volksmond ‘t Jodenveentje wordt genoemd …
Ik sluit de serie over het havengebied van Lauwersoog vandaag af met wat losse eindjes …
Het idee om naar Lauwersoog te gaan, kwam pas op toen we tamelijk doelloos onderweg waren naar het Wad. Het pakte weer erg goed uit …
De dag verliep gisteren anders dan verwacht. Om te beginnen besloot Aafje in bed te blijven, nadat ze zondagavond al wat ziek was geworden. Toen Jetske rond half elf uit de auto stapte, zag ik meteen dat zij ook niet echt fit was. Ze was al op tijd van huis gegaan, omdat ze eerst bloed moest laten prikken. Maar onderweg naar ons huis, merkte ze dat de zondag begonnen rugpijn toch nog knap vervelend was …
Nadat ik Jetske van koffie met wat lekkers had voorzien, heb ik haar met de rug tegen het verwarmingsdekje op van mijn stoel gezet. Het was dus al snel duidelijk dat er van een ritje en een fotokuier niks terecht zou komen. Maar dat was helemaal niet erg, mijn benen waren ook niet op hun best. Bovendien bleef het de hele dag grijs en miezerig …
We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om weer eens uitgebreid bij te praten over van alles en nog wat. Met goede gesprekken zijn we 28 september 2006 al begonnen. Aan het eind van onze eerste gezamenlijke fotokuier in de Weerribben raakten we op het bankje bij het witte bruggetje aan de praat. Omdat het gezellig en leerzaam was geweest, maakten we een vervolgafspraak voor drie weken later in Fryslân …
De rest is geschiedenis. Al 19 jaar lang gaan we 1 of 2 keer per maand samen een dagje op pad, de ene keer in de Kop van Overijssel, de andere keer in Fryslân. De fotografie en onze kuiertjes – die voor mij regelmatig uitlopen op een pittige conditietraining – staan nog steeds centraal. Maar we hebben vooral vanaf dag één ook erg leuke persoonlijke klik. Bij Jetskes’ vertrek hebben we gistermiddag afgesproken dat we nu eerst voor de 20 jaar gaan …
Met uitzondering van de laatste foto, dateren de bijgaande foto’s van de eerste fotokuier die we op 28 september 2006 hebben gemaakt in de Weerribben.
Het project ‘Maasvlaktecentrale’ is één van de modelplaatsen van het voormalig Waterloopkundig Laboratorium in het Waterloopbos, die onlangs gerestaureerd zijn. Dit schaalmodel werd gebruikt voor onderzoek naar de koelwatervijver van de destijds nog aan te leggen elektriciteitscentrales op de Maasvlakte …
Op een informatiepaneel bij het schaalmodel valt het een en ander te lezen over de onderzoeksopzet en -uitvoering naar de waterstromen in de koelwatervijver van de Maasvlaktecentrale …
Er werd vooral onderzoek gedaan naar de stroomsnelheden van het koelwater en het effect daarvan op de stabiliteit van de bodembekleding van de koelwatervijver. De situatie in Rotterdam werd in het Waterloopbos op schaal nagebouwd en de beoogde stortstenen bodembekleding van de koelwatervijver werd op stabiliteit onderzocht. Uit het onderzoek bleek dat er in de vijver aanzienlijke wervelingen ontstonden. Daarom werd besloten de bekleding van de koelwatervijver veel zwaarder uit te voeren dan vooraf gedacht …
Mede door de oliecrisis in 1973 is uiteindelijk maar één van de vijf geplande centrales gebouwd. De onderstaande video laat zien hoe het schaalmodel in het Waterloopbos er vóór en na de restauratie uitzag …
De eerste interessante plek, die we na de Deltagoot langs het pad aantroffen, was een open plek met een grote plas water. Natuur, cultuur en techniek raakten elkaar hier meteen heel mooi …
De roestige restanten van een of andere constructie wijzen erop, dat hier onderzoekswerk is gedaan. En zo is het ook, op deze plek onderzochten de ingenieurs hoe de zeearmen van de haven van IJmuiden eruit moesten komen te zien. Maar voor ons was er nog wat anders te zien …
Aan de andere kant van de plas zat een grote zilverreiger tussen de oeverbegroeiing. Af en toe voorzichtig van positie veranderend, konden we hem mooi portretteren …
‘Alle eendjes zwemmen in het water,’ aldus het kinderliedje. Maar ze zwemmen niet altijd hoor …
Ze liggen zo te zien ook maar wat graag lekker in de onderwal van een kanaal te genieten van de zon …
Verderop langs het Stroomkanaal lagen – verdeeld in kleine groepjes – nog veel meer eenden …
Afanja's Weblog 