Bij de voetgangersbrug

Nadat ik was afgedaald van het uitkijkplatform, ben ik even over naar de voetgangersbrug naar It Eilân gelopen. Daar heerste stilte. Alleen in de verte hoorde ik een paar keer wat weidevogels roepen. Die zaten kennelijk in het plasdrasland op het westelijk deel van It Eilân, dat was voor mij niet bereikbaar …

Teruglopend over de brug heb ik wat foto’s gemaakt van het uitzicht in westelijke richting over de Goaiingahúster Sleat. Nadat ik daar een tijdje had staan van genieten van het uitzicht en even wegdroomde bij de zacht weerspiegelende golfjes, ben ik teruggekeerd naar de auto om mijn ritje voort te zetten …

Aanlegsteigers en meerpalen

Het was stil in de jachthaven van Earnewâld. In de noordelijke hoek van de haven lag een klein motorbootje aan de kade en een stuk verderop was in het tegenlicht de schim van een skûtsje te zien. Verder werd het beeld bepaald door meerpalen en lege aanlegsteigers …

Van dat beeld besloot ik gebruik te maken. De mooiste foto’s van de lege meerpalen en aanlegsteigers foto’s heb ik omgezet naar zwart/wit. Zie hier de uitgebreide fotoserie …

Bij een vennetje

Vanaf de boomstronk langs het pad had ik mooi zicht op het vennetje, dat een stukje verderop spiegelend in een kleurig landschap lag …

Nadat ik vanaf die boomstronk wat foto’s had gemaakt, had ik weer voldoende kracht in mijn bovenbenen om naar het vennetje te lopen. Het lag er roerloos spiegelend bij …

Terug bij mijn boomstronk lag Jetske aan de rand van het vennetje nog plat tussen de paddenstoelen …

Korte tijd later had Jetske zich weer bij me gevoegd, waarna we samen terug liepen naar de auto. Daar wachtte ons nog een kleine verrassing, er zat een prachtige bladpootrandwants op de derde deur. De mooiste herfstkleuren hebben we pas onderweg naar huis kunnen fotograferen tijdens een laatste snelle tussenstop …

Al met al konden we toch weer terugkijken op een geslaagd uitstapje.

Laatste stop – De Deelen

We naderen het eind van ons ritje. Als je bij het Tripgemaal bent, ben je na 2,5 km ook bij het natuurgebied De Deelen met zijn rietlanden, petgaten met relatief veel open water en stroken met bomen en struikgewas …

Voordat we terug gingen naar Drachten, konden we daar nog net even een tussenstop maken. We liepen samen een stuk over het paadje op de rechteroever van het tweede petgat …

Een opvliegende grote zilverreiger was ons te snel af, maar een zwaan die aan de overkant van het petgat driftig zat te poetsen, had geen aandacht voor ons …

Terwijl Jetske nog een stukje verder naar achteren liep, scharrelde ik terug naar de picknicktafel bij het parkeerterrein. Ondanks het vervaarlijke gekraak van het bruggetje, wilde een heidelibel nog wel even op de foto. Ook de in de zon glanzende rietpluimen ontgingen me niet …

Omdat het petgat er nog steeds bladstil bij lag, heb ik nog maar weer even een paar weerspiegelingen geschoten. Het verveelt nooit …

En zo hebben we die dag een aantal korte, maar mooie fotokuiertjes gemaakt bij Landgoed Oranjewoud, de begraafplaats van Brongergea, het Tripgemaal en De Deelen. Het was weer een prachtige dag …

Dankjewel fotomaatje!

Weerspiegelingen in het bos

We hebben er even op moeten wachten, maar ineens is het dan toch echt zomer. De temperaturen schieten omhoog. Geniet er maar van, want het kan ook zomaar weer voorbij zijn …

Ik ben deze warme week begonnen met een ritje op de iLark naar mem in het verzorgingshuis. Voor vanmiddag lijkt het me ’t best om maar een plekje in de schaduw aan de waterkant te zoeken …

Ik wens jullie een fijne dag. Hou ’t hoofd koel … ♥

Enige bespiegelingen

Aan het eind van een waardeloze week met de nodige pijn en beperkingen, is het tijd om de draad weer op te pakken. Meestal weet ik op zo’n moment wel welke kant ik er vervolgens mee op wil, nu is dat niet het geval. De mist die aan het eind van het vorige logje kwam opzetten, lijkt achteraf bekeken nogal symbolisch te zijn geweest …

Behalve dat mijn lichaam vanaf zaterdag weer eens tegenstribbelde, heeft ook de gang van zaken in de Nederlandse politiek nogal ontregelend gewerkt. Ik vind het onbegrijpelijk hoe ons land zo naar rechts is afgegleden. Dat de waarschijnlijke coalitiepartijen vervolgens meteen op zoek gaan naar de randen van de rechtsstaat om de PVV van Wilders te behagen, vind ik echt een gevaarlijke ontwikkeling. Omtzigt van NSC toont hiermee voor mijn gevoel eindelijk zijn ware, zeer kwalijke gezicht. Om nog maar te zwijgen van de manier waarop die valse Yeşilgöz van de VVD de spreidingswet probeert te torpederen. En zij van BBB ziet het allemaal stilletjes lachend aan ..

Het belooft allemaal niet veel goeds voor de komende jaren. Hoe dan ook, ik heb geen zin om de laatste weken van het jaar daar door te laten verpesten. Straks eerst maar eens kijken of ik voor het eerst sinds een week weer even op uit kan, dan zie ik daarna wel verder …

Ringslangen – de apotheose

Nog een laatste blik over het idyllisch gelegen ven op de Delleboersterheide en nog even wat wegdromen bij de weerspiegelingen, dan is het tijd om tot een afronding van dit ringslangenavontuur te komen …


Ik sluit de serie van deze prachtige ochtend af met nog eens 5 foto’s van voorbij zwemmende ringslangen. Ik was met alleen de eerste ringslang ook tevreden geweest, maar er leek die dag geen eind aan te komen. Ze bleven maar voor de vlonder langs zwemmen. Jetske had de eerste keer dat ze er was veel minder zwemmers gezien, dus we konden deze ochtend met een uiterst tevreden gevoel afsluiten …

Op de wandeling van een kleine 350 m terug naar de parkeerplaats was ik wel blij dat ik Jetske op de vlonder had getroffen. De afstand was niet groter dan op de heenweg, maar de stappen wogen toch weer een stukje zwaarder. Samen lopen maakt het dan net weer een stukje lichter. Het is me daar overigens prima bevallen, dat moge duidelijk zijn. Als het even kan, wil ik er op een goeie dag nog eens naar toe proberen te gaan, dan om wat videoshots te maken van de zwemmende ringslangen …