Gesloopt door elfenbankjes

Wie hier al wat langer meeleest, herinnert zich misschien nog de vele elfenbankjes die er in januari 2023 groeiden op een stuk boomstam, dat ik twee jaar eerder in de tuin had gelegd …

Nu, bijna drie jaar later, is er van het stuk boomstam weinig meer over. De schors vormt deels nog een omhulsel van de lucht en het vermolmde hout, dat er nog is overgebleven …

Je zou kunnen zeggen dat het stuk boomstam volledig is gesloopt door de elfenbankjes, die er bijna drie jaar geleden nog goede sier maakten. Je kunt zien dat de restanten al bij lichte aanrakingen uit elkaar vallen …

Een ander stuk van dezelfde boomstam, dat sinds januari 2021 drie meter verderop in de tuin ligt, lijkt nog volledig intact te zijn. De natuur zit wonderlijk in elkaar …

Even wat herfst

Het was mooi weer om even het bos in te gaan …

Even de herfstgeuren opsnuiven, wat genieten van de herfstkleuren en paddenstoelen zoeken. Gelukkig had ik weinig tijd nodig om het bij Heidehuizen allemaal bij elkaar te scharren, want veel meer stond mijn onderdanen me ook ditmaal weer niet toe. Maar de buit is binnen …

Eindelijk een vliegenzwam

Ik begin het laatste deel van mijn fotokuier bij Heidehuizen met een paar foto’s van het fietspad. Er lag een gevaarlijk glibberig laagje bladeren, maar gelukkig liet de bladblazer zich nog niet horen …

Daarna verliet ik het pad om mijn weg te vervolgen door het bosperceel links van het pad. Veel paddenstoelen vond ik niet meer, de mooiste waren een setje elfenbankjes. Maar ook een mooi oplichtend takje met herfstbladeren en een kikker, die plotseling voor mijn voeten weg sprong, stemden me vrolijk …

Nadat ik al de hele herfst tevergeefs op zoek was geweest naar een mooie vliegenzwam, vond ik uiteindelijk dit kleine ding nog. Eind goed, al goed. Daarmee kon ik die zoektocht nog ruim voor het eind van de herfst afronden. Tevreden liep ik terug naar de auto …

Herfst bij ‘Heydhuysen’

Nadat ik een rondje had gelopen in de parktuin bij Huize Olterterp, ben ik in de auto gestapt om nog even naar Heidehuizen te rijden. Onderweg heb ik op de Poostweg een korte tussenstop gemaakt om de onderstaande foto te maken …

Korte tijd later heb ik de auto met beleid geparkeerd in de zachte berm naast het smalle weggetje waar ik nog even het bos in wilde. Daarna liep ik voor de boerderij ‘Heydhuysen’ uit 1920 langs naar het bospad. Nu de meeste bladeren weer zijn gevallen, is de boerderij weer beter zichtbaar …

Eenmaal in het bos heb ik meteen het pad verlaten om eens te kijken of er nog paddenstoelen te vinden waren. De eersten had ik al snel gevonden. Ze stonden op hetzelfde plekje als vorig jaar aan de voet van een boom, maar ze hadden hun mooiste tijd intussen al gehad. Veel andere paddenstoelen lieten zich tussen de dikke laag bladeren op de grond lastiger vinden, maar ik heb er toch weer wat kunnen verzamelen …

Ook deze mooi bemoste voet van een van de lokale woudreuzen was nog wel even een foto waard. Terwijl ik daarna langs de andere kant rustig kijkend en zoekend terug liep, vond ik nog wat mooie paddenstoelen en een kikker. Maar die zijn voor morgen …

– wordt vervolgd

Bij de Poel van Dien

De paddenstoelen waren niet dik gezaaid in de parktuin bij Huis Westerbeek. Jetske heeft er vermoedelijk nog wel wat mooie foto’s kunnen maken, het viel ons echter allebei tegen wat er aan paddenstoelen te vinden was. Daarom zetten we niet veel later koers naar het volgende plekje dat Jetske van tevoren had uitgezocht: de Poel van Dien in het Vledderveld …

Daar maakten we een kuiertje over het smalle paadje dat langs de poel naar het achterliggende bos- en heidegebied voerde. Het viel me op dat er aan een deel van de bomen nestkastjes hingen …

Rechts van het paadje was de poel te zien met daarachter diverse bomen die langzaam maar zeker mooiere herfsttinten kregen …

Langs het paadje waren meer paddenstoelen te zien dan bij het Huis Westerbeek waar we eerder die ochtend waren. Hieronder een paar van de paddenstoelen die ik er heb gefotografeerd. Dat laag-bij-de-grondse eiste al snel zijn tol. Daarom liet ik Jetske weten, dat ik alvast terug ging naar het bankje dat we kort daarvoor hadden zien staan …

– wordt vervolgd

Paddenstoelen langs ’t pad

Nadat ik een tijdje lekker op één van de bankjes bij het Witte Meer had zitten genieten van het uitzicht, werd het tijd om de terugweg te aanvaarden …

Links en rechts om me heen kijkend, zag ik onderweg nog heel wat paddenstoelen langs de paden staan. Geen namen, geen bijzondere standpunten, alleen foto’s …

Toen ik enige tijd later terug was op de parkeerplaats, zag ik deze kleine witte paddenstoel vlak achter de auto staan. Het was een mooi slot van een lekker, maar toch weer pittig fotokuiertje …

Op dood hout

Ik ga nog even door met wat foto’s van paddenstoelen die ik in het bos bij Heidehuizen heb gemaakt. Dit gedrongen typje is volgens Obsidentify een kastanjeboleet. Als je het pootje wegdenkt, is het net een lekker vers bolletje van de warme bakker waar een hapje uit genomen is …

Een stuk verderop in het bos, lagen een paar gevelde bomen. De ene lag er duidelijk al langer dan de andere. Het dode hout is een bron van leven voor paddenstoelen. Vooral tonderzwammen, die al met de sloop van bomen beginnen op het moment dat die nog fier overeind staan, doen het er goed op …