De MS heeft me weer in zijn greep vandaag. Vanaf het ontwaken staat de dag weer in het teken van een slopende en voortslepende vermoeidheid. Ik ga straks eens lekker achterover liggen. Wie weet, misschien verschijnt er nog een mooie circumzenitale boog om me aan op te trekken …
Vandaag staat er weer een dagje met fotomaatje Jetske op het programma. Daarom laat ik het even bij twee setjes foto’s, die ik bij It Eilân heb gemaakt.
De eerste foto hieronder heb ik in november 2021 gemaakt. Daarop is te zien dat er aan de overkant van het water een boerderij staat. Op de tweede foto, die ik gisteren heb gemaakt, is te zien dat de boerderij is afgebroken en wordt vervangen door nieuwbouw. Ik ben benieuwd wat het uiteindelijk zal worden …
Op het tweede setje is beide keren het uitkijkplatform bij It Eilân te zien. De foto linksonder heb ik vorig jaar oktober gemaakt, daarop is poollicht boven It Eilân te zien. De foto rechtsonder heb ik gisteren gemaakt, daarop is een regenboog boven It Eilân te zien.
Beide fenomenen zijn veroorzaakt door de zon …
Het leek zulk mooi weer, toen ik de gordijnen vanmorgen opende. Toen ik een half uurtje later de tuin in liep viel dat toch even tegen. Hoewel de lucht bijna helemaal blauw was, vielen er toch wat regendruppels. Omdat ik bij de vijver stond, kon ik net even een foto maken van de rimpelingen op het wateroppervlak …
Gelukkig vielen er maar een paar druppels en het waren ook meteen de laatste die ik vandaag heb gevoeld. Enkele meters verderop was aan het vogelbad te zien, dat de temperatuur vannacht tot rond het vriespunt was gedaald. Er lag een dun vliesje ijs op het water …
Het werd een prachtige dag met voor het eerst sinds eind november weer volop zon in onze contreien. Na de koffie ben ik meteen in de auto gestapt om een ritje te maken. Vlak buiten Drachten heb ik de auto al even aan de kant gezet om een foto te maken van de rechtlijnigheid in het weidelandschap ..
Aan ganzen hebben we weer geen gebrek, talloze weilanden worden erdoor bevolkt. Vooral brandganzen zijn weer goed vertegenwoordigd …
Er trokken veel tamelijk fotogenieke buien over het vlakke land. Toen ik even later bij de voetgangersbrug naar It Eilân stond, verscheen er nauwelijks zichtbaar een regenboog onder één van die buitjes. Enkele minuten later werd hij aan de andere kant beter zichtbaar …
… maar dat is voor later …
We reden nog maar net buiten Drachten, toen ik gistermorgen een regenboog zag verschijnen. Zoals gebruikelijk wanneer ik op de passagiersstoel zit, had ik de camera op schoot, dat kwam weer goed uit …
In Leeuwarden wachtte de traditionele verjaardagstaart, die ditmaal het thema ‘kerst’ had meegekregen. Gelukkig waren we weer mooi op tijd, zodat ik nog even een foto van de taart kon maken …
De zorgvuldig door Marianne versierde kerstboom was ook dit jaar weer een paar foto’s waard …
Tijmen kreeg onder andere een in Delfts blauw uitgevoerde panda …
Toen we ’s middags Drachten weer binnen reden werden we opnieuw getrakteerd op een regenboog, die het einde van een kleurrijke en gezellige dag markeerde …
Terwijl ik vanuit de Jan Durkspolder over de Alle Om Slachte in de richting van Earnewâld reed, zag ik vaag een regenboog verschijnen. Om daar beter zicht op te krijgen, draaide ik rechtsaf het Nonnepaed op. Dat gaf me de kans om door ’t geopende autoraam de eerste foto te maken van de vage regenboog boven een weiland met schapen …
Terwijl ik langzaam oostwaarts reed, werd de regenboog steeds beter zichtbaar. Wat verderop maakte ik nog een paar foto’s met wat koeien onder de regenboog. De laatste stop maakte ik ter hoogte van zandwinput de Panhuyspoel. Al snel werd duidelijk dat ik daar geen kans maakte om de goudschat te vinden, die lag op de bodem …
De andere kant van de regenboog eindigde in de buurt van de gaswinlocatie aan het eind van de weg. Daar kwam ik amper minuut later aan. Net te laat. Vlak voor mijn ogen loste het uiteinde van de regenboog in het niets op …
De Ecokathedraal was ook dinsdag weer te groot voor me, opnieuw ben ik niet verder gekomen dan het voorste gedeelte. Mijn onderrug begint te snel op te spelen om me ontspannen verderop te durven wagen. Blijven bewegen zonder overbelasting is voorlopig het motto. Volgende keer maar zien hoe ver ik dan kan komen …
Desondanks heb ik me ook deze keer weer prima vermaakt in de Ecokathedraal. Het blijft boeiend om te zien hoe de natuur zich een weg blijft zoeken over, op en tussen de gestapelde stenen bouwwerken.
Op de weg naar huis viel er vervolgens ook weer genoeg te zien. Het Friese landschap is mooi in zijn herfstkleed, een regenboog leek dat nog eens te willen accentueren. Ook bij een weiland waar ca. 30 knobbelzwanen aan het grazen en rusten waren, heb ik nog even een tussenstop gemaakt.De laatste foto’s heb ik gemaakt bij de trambrug van Wijnjeterp en de hervormde kerk met klokkenstoel van Wijnjewoude …
De regenboog staat ook wel bekend als teken van hoop, vrede en troost, een lichtpuntje in moeilijke tijden. Dat kunnen we in deze tijd vol oorlog, crises en rampspoed wel gebruiken. Deze regenboog zag ik afgelopen woensdagmiddag anderhalf uur na de iriserende wolken verschijnen …
Ik heb hem als teken van hoop gezien en ervaren. De eerste dagen met mijn nieuwe medicijn hadden duidelijk een positief effect op mijn lopen getoond. Vanwege het buiïge weer en het tijdelijke advies om maar even niet met de auto op pad te gaan, heb ik mijn beweging op die dagen zoals wel vaker vooral in de tuin opgedaan. En dat ging prima …
Voor mijn gevoel liep ik al op dag 2 meteen een stuk gemakkelijker en stabieler dan de afgelopen maanden. En dat was ook volgens Aafjes’ observaties het geval. Op basis van die ervaringen heb ik vervolgens donderdag in mijn eentje, en vrijdag samen met fotomaatje Jetske net wat langere fotokuiertjes gemaakt dan ik de laatste maanden gewend was …
Het gevolg daarvan was, dat ik gisteren weer een dagje extra vermoeid was. Ik loop weliswaar weer makkelijker en stabieler dan een week geleden, mijn actieradius is er niet direct groter door geworden. Maar hey …, Aken en Keulen zijn ook niet op één dag gebouwd. We krijgen weer een dag of wat beter weer, dus ik ga de komende week dapper stappend aan mijn actieradius werken. Vrijdag weer naar de MS-verpleegkundige, dan weet ik daarna weer meer …
Afanja's Weblog 