De winter begon vrij zacht, en dat bleef hij ook lang. December was met een gemiddelde temperatuur van 5 ºC ca. anderhalve graad warmer dan normaal over de periode 1971-2000. Januari was met een gemiddelde van 2,7 ºC ongeveer een halve graad warmer dan normaal over de eerder genoemde periode. Meer dan af en toe wat lichte nachtvorst zat er niet in. Echt koud en interessant werd het pas vanaf 7 februari, maar langer dan een week mochten we daar niet van genieten, zoals hier gisteren in het overzicht van al februari te zien was …
De tijdelijke kou in februari werd ruimschoots gecompenseerd door de week die daarop volgde, waarin de temperatuur opliep tot een maximumtemperatuur van 17,6 ºC. Uiteindelijk kwam de gemiddelde temperatuur over de winter van 2020-2021 in onze tuin uit op 3,7 ºC. Daarmee was de winter ca. 1,5 ºC zachter dan het langjarig gemiddelde van 2,2 ºC over de periode 1971-2000 in onze contreien …
De winter was volgens het KNMI met landelijk gemiddeld 223 mm in het hele land aan de natte kant. Wij zaten met 254 mm regen en ca. 7 cm sneeuw in het natste deel van het land. Vooral in december en januari was het met respectievelijk 104 en 110 mm een natte boel. Veel stelde het niet voor, maar we kregen op 16 januari ’s avonds nog wel een fotogeniek laagje sneeuw …
Het echte winterweer kwam in februari net op tijd om de grijze en natte december en januari te doen vergeten en om voor velen tijdelijk wat verlichting te brengen in de maar aanslepende corona-ellende. Van de meer traditionele ijspret heb ik hier de afgelopen weken al genoeg laten zien. Daarom sluit ik de winter af met een foto van het ‘Easy Rider gevoel’ van een deel van de Friese dorpsjeugd …
Terwijl Aafje en ik tijdens een ritje door de provincie ’s middags op de koude, kale vlakte bij het Prinses Margrietkanaal een tussenstop maakten, lieten de 
Als eerste kwam de kleine, stoere ijsbreker ‘Ferry-Jo’ onder de brug door, al snel gevolgd door de ijsbreker ‘Waterlelie’. Daarna volgde het eerste vrachtschip in het konvooi, het containerschip ‘Dione’ …
De vorige keer dat we hier waren, hebben we het skûtsje vanaf de zuidkant van het Moleneind bekeken, nu benaderden we het vanaf de noordzijde …
Toen ik me nadien omdraaide om even een paar foto’s te maken van de brug en het carillon aan het eind van de vaart, zag ik net een schaatser onder de brug doorgaan. Of dat nou zo verstandig was … Maar hij haalde droog de overkant, dus het viel blijkbaar mee …
De ijsvlakte rond de grote vogelkijkhut lag er stil en verlaten bij. Normaal gesproken wordt hier door de IJsclub Lyts Begjin een baan uitgezet en worden er kluunbruggen gebouwd waar schaatsers de sloten en de weg tussen beide ijsvlakten veilig kunnen oversteken. De fundamenten van één van de kluunbruggen kun je op de meest rechtse foto hieronder zien …
Daar moest bij gebrek aan tapijt op de weg op alternatieve manier gekluund worden. Terwijl Jetske en ik het groepje van beide kanten in beeld namen, zakte een schone blondine die de beschermhoezen van haar schaatsen niet bij zich had, vlak voor me door de knieën.
Ze besloot eerst nog een stukje door de berm te lopen, daarna maakte ze de oversteek op een wel heel bijzondere manier. Alsof ze nooit anders had gedaan, kloste ze zo met het metaal van haar schaatsen over het ruwe asfalt.
Afanja's Weblog 