Wat is dit nu weer …?
Laten we maar even uitzoomen …
Tagarchief: boomstam
Gesloopt door elfenbankjes
Wie hier al wat langer meeleest, herinnert zich misschien nog de vele elfenbankjes die er in januari 2023 groeiden op een stuk boomstam, dat ik twee jaar eerder in de tuin had gelegd …
Nu, bijna drie jaar later, is er van het stuk boomstam weinig meer over. De schors vormt deels nog een omhulsel van de lucht en het vermolmde hout, dat er nog is overgebleven …
Je zou kunnen zeggen dat het stuk boomstam volledig is gesloopt door de elfenbankjes, die er bijna drie jaar geleden nog goede sier maakten. Je kunt zien dat de restanten al bij lichte aanrakingen uit elkaar vallen …
Een ander stuk van dezelfde boomstam, dat sinds januari 2021 drie meter verderop in de tuin ligt, lijkt nog volledig intact te zijn. De natuur zit wonderlijk in elkaar …
Libellen rond de vlonder
Het vennetje in het Wallebos stelde me niet teleur. Integendeel, het was er prachtig. Hoewel het nog geen kilometer bij de Lippenhuisterbrug vandaan is, was het nog niet eens zo makkelijk om er te komen. Het is een mooi wandelgebied met een paar pittige heuveltjes. De toplaag van het smalle paadje bestond er uit los zand waar de iLark de grootste moeite mee had. Met Whilly hoef ik er voorlopig niet eens aan te beginnen. Maar eenmaal ter plekke was het een feestje. …
Om te beginnen kreeg ik al meteen een mooie grote keizerlibel voor de lens. Die foto’s liet ik hier gisteren al zien. Daarna lukte het om aan de overkant van het vlonderpad verschillende azuurwaterjuffers in beeld te vangen. Daarmee was het wel tijd om weer terug te scharrelen naar de iLark, want ik wil ook niet al te wankel over zo’n vlonder lopen. Naast mijn e-step stond een mooie, recht afgezaagde boomstronk. Dat was een fijn plekje om even te zitten en wat te drinken en een stukje koek te nemen. En alsof dat nog niet genoeg was, kon ik daar even later een paar foto’s maken van een prachtige venwitsnuitlibel. Een prachtige primeur …
Moge duidelijk zijn, dat mijn dag goed was.
In het Wallebos
Nadat ik genoeg had gezien en gefotografeerd bij het bruggetje over het Alddjip, besloot ik op zoek te gaan naar een plekje, waarvan ik het bestaan kende, maar waar ik nog nooit was geweest. Het betreft een vennetje in het Wallebos, dat is ’t bos aan de westkant van de Zandlaan (OpenStreetMap). Nadat ik eerst even mis reed, kwam ik na een tijd uit bij het vlonderpad over het bedoelde vennetje …
Ik parkeerde de iLark en liep goed om me heen kijkend het vlonderpad op. Mijn aandacht werd meteen getrokken door een boomstam midden in het vennetje. Maar toen ik mijn ogen over de bladeren rond die stam liet glijden, werd ik blij verrast met een grote keizerlibel, die eitjes aan het afzetten was …
– morgen meer
Eindelijk een vliegenzwam
Ik begin het laatste deel van mijn fotokuier bij Heidehuizen met een paar foto’s van het fietspad. Er lag een gevaarlijk glibberig laagje bladeren, maar gelukkig liet de bladblazer zich nog niet horen …
Daarna verliet ik het pad om mijn weg te vervolgen door het bosperceel links van het pad. Veel paddenstoelen vond ik niet meer, de mooiste waren een setje elfenbankjes. Maar ook een mooi oplichtend takje met herfstbladeren en een kikker, die plotseling voor mijn voeten weg sprong, stemden me vrolijk …
Nadat ik al de hele herfst tevergeefs op zoek was geweest naar een mooie vliegenzwam, vond ik uiteindelijk dit kleine ding nog. Eind goed, al goed. Daarmee kon ik die zoektocht nog ruim voor het eind van de herfst afronden. Tevreden liep ik terug naar de auto …
Op dood hout
Ik ga nog even door met wat foto’s van paddenstoelen die ik in het bos bij Heidehuizen heb gemaakt. Dit gedrongen typje is volgens Obsidentify een kastanjeboleet. Als je het pootje wegdenkt, is het net een lekker vers bolletje van de warme bakker waar een hapje uit genomen is …
Een stuk verderop in het bos, lagen een paar gevelde bomen. De ene lag er duidelijk al langer dan de andere. Het dode hout is een bron van leven voor paddenstoelen. Vooral tonderzwammen, die al met de sloop van bomen beginnen op het moment dat die nog fier overeind staan, doen het er goed op …
Vreemd volk in it Skar
Aan het eind van het eerste, wel erg korte flitswintertje, neem ik jullie weer mee naar vorige week dinsdag. Het leek een mooie, licht bewolkte dag te worden. Na de koffie ben ik op pad gegaan en heb ik gewapend met mijn trekkingstokken voor het eerst sinds langere tijd weer eens een fotokuier gemaakt aan de zuidkant van het Weinterper Skar (Google Maps). Al terwijl ik over het fietspad liep, zag ik vreemd volk door het woeste heideland aan de kant van de N381 lopen …
Terwijl ik even later het fietspad verliet om over het zandpad het gebied in te lopen, verdwenen ze in het bosje iets verderop in het Weinterper Skar in. Halverwege het meest zuidelijke ven klom ik even over de wal tussen pad en ven om even aan de waterkant te kijken. Het wateroppervlak lag er als een spiegel bij.
Er stond water genoeg, ook verderop in het heideland links van het pad was het erg nat. Aan de rechterkant van het pad trof ik nog een spannende scène aan. Nadat ik daar met een wijde boog omheen was gelopen, kreeg ik het bankje tussen de twee vennetjes in zicht. Daarmee had ik mijn doel voor die dag bereikt. Daar begon het me ook te dagen wat voor volk er door het land struinde. Maar dat is voor later …
Afanja's Weblog 