Het wordt gezellig druk in onze tuin de laatste tijd. Een dag of wat geleden ontdekte ik, dat er toch koolmezen in de voor hen bedoelde nestlast getrokken zijn. En ze hebben al jonkies in ook …
Daarnaast zijn er regelmatig pimpelmeesjes te zien de laatste dagen. Vorige week streek er eentje neer op een van de lisdodden achter in de tuin. Nadat hij de situatie in ogenschouw had genomen, dook hij in het houten vogelbad tussen witte bloemetjes van de grote muur en een paar boshyacinten …
Veel tijd voor het bad gunde hij zich niet, al snel stond hij op de rand om zich al schuddend en wapperend met zijn vleugels wat te laten drogen …
Terwijl hij zo wat om zich heen zat te kijken, ontdekte hij een nog veel mooier plekje … hoog en droog op de lange snavel van onze grutto …
Zodra hij wat was opgedroogd vloog hij naar de uitbloeide boom van buurvrouw 9. Daar begon hij op zijn gemak, langzaam heen en weer wiegend in de wind, aan de laatste restanten van de bloesem te peuzelen …
We zijn onderweg naar het achterste deel van de Ecokathedraal. Je kon het gisteren al door het fluitenkruid zien schemeren, hier is Louis le Roy ooit begonnen met bouwen. Vele vrachtwagens met stenen werden hier gedumpt. Stuk voor stuk gingen de stenen door Le Roy zijn handen om er de eerste bouwwerken mee te stapelen …
Het pad voert de bezoeker hier normaal gesproken tussen de bouwwerken door naar boven. Terwijl Aafje hier op mij blijft wachten, verlaat ik het gebruikelijke pad om buitenom langs een hoge wand helemaal naar achteren te lopen …
Aan het eind van de wand volg ik het paadje naar rechts. Daar sta ik aan de voet van de hoge bouwwerken aan het eind van het grondgebied van de Ecokathedraal. De wand is goeddeels bekleed met klimop en aan de voet liggen enkele deels vergane boomstammen …
Mijn hoofd in de nek leggend kan ik ook het hoogste punt zien. Laten we dat bouwwerk gemakshalve maar even de donjon noemen, dan weten we straks waar we het over hebben, want we komen daar straks nog terug …
Als ik me omdraai, sta ik voor het slootje dat de Ecokathedraal begrenst. Een geïmproviseerde, waarschijnlijk clandestien aangelegde oversteekplaats leidt naar de overkant. Maar avontuurlijker geesten kunnen natuurlijk ook gebruik maken van de boombrug …
Om te voorkomen dat Aafje ongerust wordt, besluit ik na enige tijd de terugweg te aanvaarden. Terug om de hoek, zie ik haar een stuk verderop al staan. Kun je nagaan hoeveel stenen alleen al in dit deel van de Ecokathedraal zijn verwerkt …
We lopen nu via het gebruikelijke pad naar boven en komen uit aan de achterkant van de donjon. Even ter oriëntering: zowel matroos Beek als oma Baard kwamen hier tijdens hun rondgang door de Ecokathedraal in tegengestelde richting naar beneden …
Nadat ze zich door het bos van de grote berenklauw heeft geslagen, staat Aafje op de foto hieronder naast de donjon op het hoogste punt van de Ecokathedraal. Zowel op de middelste foto hierboven als op de foto hieronder is trouwens goed te zien hoe de donjon aan de binnenzijde afbrokkelt …
Ik sluit af met een blik in de diepte. Daar bij die boompjes in de diepte stond ik eerder om de foto’s van de achterwand en de donjon boven me te maken …
Vandaag en morgen neem ik jullie weer even mee naar de Ecokathedraal. Op een wisselend bewolkte dag was ik er onlangs om Aafje kennis te laten maken met de frisse voorjaarsdracht van de Ecokathedraal …
Aafje had hier en daar het gevoel dat ze zich in de wildernis bevond, waar ze zich een weg door het fluitenkruid moest banen en de klauwen van de grote berenklauw moest zien te ontwijken. Maar het was de moeite waard …
Morgen neem ik jullie mee naar een verborgen plekje in de Ecokathedraal …
Zoals ik gisteren al schreef, maak ik nog regelmatig even een rondje met de camera door de tuin. Vanwege het gebrek aan insecten hield ik de laatste tijd aan het eind van ’t rondje vaak alleen maar wat foto’s van bloemen en planten over …
De voortuin werd ook dit jaar weer enige tijd getooid met boshyacinten. Toen ik daar na afloop van onze meivakantie wat foto’s van maakte, ontdekte ik tussen de bloemen toch nog een insect. Alleen jammer dat het niet echt één van mijn favorieten was …
Om te voorkomen dat ze allemaal ongezien zullen verstoffen in het archief, laat ik hier de komende dagen wat foto’s zien die ik dit voorjaar bijeen heb gesprokkeld in de achtertuin …
Afanja's Weblog 