Voor de derde maal in korte tijd kwam ik tijdens het ritje met Jetske langs de uitkijktoren ‘de Skarrekiker’ aan het Himrikerpaed(Google Maps). We maakten er ieder ons eigen hoogtepuntje van …
Voor Jetske werd het letterlijk een hoogtepuntje. Nadat ze de constructie van het bouwwerk goed had bekeken, klom ze ondanks haar hoogtevrees naar de bovenste verdieping om daar vandaan wat foto’s van het uitzicht over de Hemrikkerscharren te maken. Ik nestelde me intussen op een bankje in de schaduw onder de toren om daar met wat foto’s van de lijnen en vlakken van het bouwwerk mijn eigen hoogtepuntje te creëren …
Vorige week had ik de accu van de iLark al eens leeg gereden met wat kortere ritjes in de buurt. Maandagochtend heb ik voor het eerst een geplande langere rit gemaakt om de accu nog eens helemaal leeg te trekken. Het doel was de uitkijktoren ‘Skarrekiker’ in natuurgebied Hemrikkerscharren tussen Beetsterzwaag en Hemrik (Google Maps) …
Vanwege de aanhoudende koude noordenwind heb ik bewust gekozen voor deze plek waar ik nog nooit eerder was geweest. De route voerde vooral door de beboste omgeving rond Beetsterzwaag waar de wind geen spelbreker was. Ik passeerde o.a. het Koningsdiep of Alddjip, ik kwam langs een weerstation midden in het bos en ik reed over diverse bruggetjes. Na het bezoek aan de uitkijktoren heb ik op de terugweg o.a. een tussenstop gemaakt bij de luid kwakende kikkers in het Witte Meer (Google Maps)…
Het was een mooi ritje, dat vooral over asfalt- en schelpenpaden voerde. Met de camera aan de draagband rond mijn nek heb ik onderweg een aantal korte video-opnamen gemaakt, zodat jullie een idee krijgen van de lommerrijke route …
Nadat ik wat plaatjes van het hekkelwerk had geschoten, heb ik gisteren een kort fotokuiertje gemaakt bij het strandje van Smalle Ee. Op mooie zomerdagen kom ik er liever niet, dan is het meestal te druk en te luidruchtig …
Buiten het zomerseizoen is het er echter vaak goed toeven. Het is een fijn plekje om even te zitten en wat over het zacht kabbelende water van de Smalle Eesterzanding te turen …
De palenrij biedt vrijwel dagelijks een rustplek voor diverse watervogels, zoals eenden, meeuwen en aalscholvers. Een van de aalscholvers wierp me vanaf zijn paal ’n hooghartige blik toe. Hij was me blijkbaar liever kwijt dan rijk …
Gistermiddag hadden we kinderen en kleinkinderen op bezoek. Terwijl Tijmen en Pepijn samen met mama Marianne op de bank zaten, zag ik kans om de hemelsblauwe en de donkerbruine ogen samen op de foto te zetten …
Nadat Pepijn zijn peer had weggewerkt, was het tijd om naar buiten te gaan, want het was mooi zonnig weer. Hoewel ik geen topdag had, kon ik het natuurlijk niet laten om me toch even bij de jongens in het speeltuintje te voegen …
Zodra Pepijn (4 jr) me zag naderen, riep hij me toe: “Hoi pake, wij doen wie het eerst tegen de bal aan kan schoppen, doe jij ook mee …?”
Nog voordat ik antwoord kon geven, reageerde Tijmen (9 jr) al: “Dat denk ik niet, Pep, want pake krijgt zere benen als hij hard moet rennen.” “Echt waar, pake …?” vroeg Pepijn met een mengeling van zorg en verbazing op zijn gezicht. “Ja, dat is echt waar, maar pake doet heel even mee, en daarna ga ik lekker op het bankje zitten om jullie te fotograferen …”
En dus nestelde ik me lekker in de zon op het bankje, nadat ik de bal vooral tot plezier van Pepijn een paar keer een flink eind had weggetrapt …
Terwijl de jongens zich behalve met de bal een tijdlang prima vermaakten met de diverse speeltuigen in het speeltuintje, heb ik me op het bankje uitstekend vermaakt met mijn camera …
We rollen hier van het ene feestje in het andere. Nadat we vrijdagavond ter viering van mijn verjaardag -die overigens al in augustus was- een prachtig concert van Slagerij van Kampen hadden bijgewoond, hebben we gistermiddag in kleine familiekring Aafje’s verjaardag twee dagen in ’t vooruit gevierd …
Tijmen en Pepijn stortten zich meteen op de autootjes en de ruim 50 jaar oude garage, waar ik zelf als kind nog mee heb gespeeld. Erg lang duurde dat samen spelen overigens niet, want het komt bij Pepijn erg precies hoe er met de auto’s wordt gespeeld, en dat ligt Tijmen niet echt …
Pepijn doet niets liever dan de auto’s in een lange rij van het ene punt naar het andere verplaatsen. Eerst gaat alles keurig in de rij naar beneden om elders een tijdelijks parkeerplek te krijgen, daarna wordt op dezelfde wijze de terugreis georganiseerd. Met uiterste precisie krijgen alle auto’s na enige tijd weer een plekje in de garage. Daarna begint het geheel weer opnieuw en nog dan nog eens , etc …
Toen de oranjekoek werd geserveerd, wilde Pepijn zijn spel wel even onderbreken, want behalve op auto’s is hij ook gek op oranjekoek. Hij liet het zich dan ook goed smaken …
Toen de beide mannen vervolgens het plan opvatten om maar even naar het vlakbij ons huis gelegen speeltuintje te gaan, besloot ik daar toch maar even achteraan te hobbelen …
Pake zal zich wel weer te snel bezorgd maken natuurlijk, maar ik vind zowel de schommels als het glijbaantje eerlijk gezegd net wat te hoog om Pepijn daar alleen zijn gang te laten gaan …
De dag werd afgerond met het samen voeren van de vissen …
Concerten, feestjes en partijen … toen ik een jaar of vijftien geleden nog volop actief was in het jeugd- en jongerenwerk maakte het me allemaal niets uit. Een nachtje slapen, de volgende ochtend even onder de douche, dan was ik weer het heertje. Dat ligt tegenwoordig toch allemaal net even anders. Ik kan er nog steeds evenveel van genieten, maar het herstel van diverse uitspattingen duurt tegenwoordig helaas aanzienlijk langer.
Afijn, ik rommel me wel weer door de week heen.
Voor de mensen die nog nooit hadden gehoord van Slagerij van Kampen of daar een heel verkeerd beeld van hebben, sluit ik vandaag af met een video-opname van één van mijn favoriete nummers van deze slagwerkgroep: “Call me a train”. Laat je meevoeren op een denderende treinreis …
Afanja's Weblog 