Nadat ik al flink wat foto’s van hem had gemaakt, bleef de lepelaar ineens staan. Ik had het gevoel dat hij me vragend stond aan te kijken: “Heb je zo genoeg foto’s …? Dan ga ik eens een stukje verder …”
Een moment later voegde hij de daad bij het woord. Hij spreidde zijn vleugels en kwam met een sierlijk sprongetje los van de grond. Met ferme vleugelslag verdween hij korte tijd later uit beeld …
We waren op de terugweg ergens halverwege de strekdam, toen Jetske links van de dam een lepelaar herkende in wat voor mij nog maar een witte vogel was …
Dichterbij gekomen gaf de lepelaar ons de kans om een uitgebreide fotoserie te maken, terwijl hij driftig op zoek was naar voedsel. Tussendoor liep hij enige tijd heen en weer door de natte zeeklei …
– wordt vervolgd
Ik was net van plan om eens een stukje verder te rijden, toen ik zag dat een lepelaar de landing inzette boven het plasdras-land. Gelukkig was ik net op tijd om te kunnen vastleggen hoe hij neerstreek …
Zodra hij met beide benen op vaste bodem stond, begon hij uitgebreid zijn veren te poetsen. Toen die klus was geklaard, trok hij voortdurend zigzaggend naar voedsel zoekend langzaam verder het gebied in …
De strakblauwe lucht lokte me gisteren al snel naar buiten. Na de koffie ben ik in de auto gestapt om een ritje naar de Jan Durkspolder te maken. Daar draaide de windmotor aan de Geau heel bedaard zijn rondjes. Aan de oostkant van de vogelkijkhut stond een groep van pakweg 20 ganzen halverwege de plas in het water …
Na enige tijd vloog er een knobbelzwaan langs de oostelijke oever van de plas voorbij. Hij gaf me de kans om eindelijk de onlangs ingestelde ‘vogelknop’ op mijn camera eens te proberen …
Toen ik even later die ganzen nog eens goed bekeek en verder inzoomde, zag ik dat er aan de rechterkant van de groep twee lepelaars tussen de ganzen stonden. Leuk om de eerste twee lepelaars van de kleine kolonie, die meestal aan de westkant van de plas huist, al op 1 februari te kunnen begroeten …
Terugkomend uit de hut heb ik nog even overwogen om op onderzoek te gaan naar het waarom van de rijplaten die kennelijk onlangs over het zandpad zijn gelegd. Mijn onderdanen verkeerden in goeie conditie, maar na een meter of tien hield ik het toch maar voor gezien. De natte rijplaten waren akelig glad, en dat maakte het lopen niet fijner. Het bordje ‘(Brom)fietsers Afstappen’ zal er ook wel niet voor niets geplaatst zijn. Later nog maar eens kijken …
Nadat ik onlangs het filmpje over de ijsvogels had gemaakt, bedacht ik me dat ik in 2022 nog meer video-opnamen van vogels had gemaakt. Dat leidde ertoe, dat ik afgelopen weekend een filmpje over wat vogelvaria heb gemonteerd.
‘Vogelvaria 2022’ is een videografisch overzicht van vogels die ik in 2022 voor de lens heb gehad. Met achtereenvolgens smienten, merels, een koolmees, klepperende ooievaars, parende ijsvogels, een nijlgans met een kuiken, een jonge lepelaar die de kolonie ontvlucht, twee juveniele kiekendieven in de bomen en in het water, een paar foeragerende witgatjes, badderende mussen, een onbekende eend, pootjebadende kieviten, gakkende grauwe ganzen, een meeuw en een blauwe reiger bij een karkas in de polder …
Oftewel, lepelaars in de Jan Durkspolder …
Half mei zag ik er nog maar een enkele lepelaar rond stappen, maar vorige week had de volledige kolonie zich intussen aan de westkant recht tegenover de grote vogelkijkhut gevestigd …
Ook een stuk verderop zag ik nog wat lepelaars in de bomen zitten. Al met al zijn het er ca. 50, schat ik. Daarmee is de kolonie naar mijn idee aardig gegroeid. En de vogels zijn in ieder geval beter zichtbaar dan toen ze helemaal aan de zuidwestelijke hoek van de plas zaten …
Er waren ook opvallend veel lepelaars die een vluchtje maken. De eerste vloog in de richting van Earnewâld, maar de tweede vloog om de hut heen. Aan de oostkant streek hij neer achter de vele gele lissen om daar te foerageren …
Dat is hoopgevend, want het zou mooi zijn om daar weer eens wat vaker en dichterbij lepelaars door het water te zien waden. Ik kijk er al naar uit om weer eens zo’n lucky shot te kunnen maken als in mei 2019. Maar ja, je weet hoe het met lucky shots gaat, die worden maar zelden herhaald …
Hij zat nog vrij ver weg, maar met wat zoom kon ik hem toch aardig in beeld vangen …
Gisteren zag ik de eerste lepelaar van 2022 in de Jan Durkspolder …
Het was ook zo ongeveer de enge bezienswaardigheid gisteren …
Afanja's Weblog 